Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Yalvarırım bırakın beni !''
''O adamın kızı olmamalıydın. ''
''Hiçbirşey bilmiyorum ! Bırakın beni !''
Bir tokat...
''O adamın kanını taşıdığın için pişman olacaksın güzelim. ''
''BU BENİM SUÇUM DEĞİL !!''
Bir tekme...
''Canın fazla yanmayacak güzelim.. ''
Gördüğüm rüyanın etkisiyle çığlık atarak kalktım.
Geçmişim geçmiyordu.
Aksine büyüyordu. Her yerde karşıma çıkıyordu.
Babam...
Normalde her kızın ilk aşkı babasıdır ya hani ?
Bu benim için geçerli değildi.
Ben nefes nefese kalmış duvara bakarken odanın kapısı açıldı.
Min Yoongi gelmişti. Yatağın bir ucuna oturdu. Ve ellerimi tuttu. O sırada sesime diğerleri de gelmişti. Hepsi yanıma oturmuş sessizce duruyorlardı.
Yoongi ''Ne olursa olsun ben senin yanındayım. Bunu asla unutma. '' dedi ardından diğerleri de onu onaylar tarzda şeyler söylediklerinde gözyaşlarım bu anı bekliyormuşçasına akmaya başladıklarında Yoongi yavaşça beni kendine çekti ve sarıldı. Diğerleri tek tek odadan çıkarken ben Yoongi'nin omuzunda ağlıyordum.
Ona sımsıkı sarılarak.
Biraz sakinleştiğimde bana baktı ve ''Hadi şimdi biraz uyu. '' dedi kalkarken. Gidecekken elini tuttum. Önce elimize baktı sonra bana. ''Gitme. '' dedim ağlamaktan çatallaşmış sesimle.
Birşey söylemedi.
Usulca yanıma uzandı ve bana sarıldı. Ben de başımı onun göğüsüne yaslayıp kokusunu içime çektim.
''Teşekkür ederim Yoongi -ah. '' dedim o da bir nefes aldı ve ''Ne için ?'' dedi ben de kokusunu içime çekip
''Benimle olduğun için. ''ona daha sıkı sarıldım ve
''Herşeye rağmen benden kaçmadığın için. ''dedim duraksadım ve
''Benim kimsem olduğun için. '' dedim ve gözlerimi kapattım.
Birşeyler söylemişti ama ben çoktan kendimi uykuya bırakmıştım.
Sana şimdi birkez daha teşekkür ederim Min Yoongi. Kimsem olduğun için.
