Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KYUNG'TAN
Canım acıyordu. Sevdiğim insanların ellerimden gidişini izlemek canımı acıtıyordu.
Hissiz olmak istiyorum. Bencil olmak istiyorum , insanları umursamak istemiyorum.
Ama olmuyor.. Yapamıyorum.
Bildiğim tek şey...
Ölüm vaktinin geldiği.
Jikook'tan sonra hastahaneye gittim. Normalde kontrollerim her haftaydı ama ben 6 ayda bir gidiyordum. Size demiştim ya hani ''Artmakta olan bir enfeksiyonum var. '' diye ? kalbime ilerlemiş. Üzgün müyüm ?
Hayır.
Çünkü benim amacım zaten ölmekti. Hastahaneden çıkıp yürümeye başladım. Kalbime sancı girmesiyle durdum. Elim sol tarafıma gitmişti. Nefes almak istiyordum ama bu acı nefesimi kesiyordu. Ağrı biraz olsun hafiflediğinde tekrar yürümeye başladım. Sağ sokağa girdiğimde bizimkileri gördüm.
Min Yoongi başını elleri arasına almış kaldırımda oturuyordu. Diğerleri beni görünce koşarak yanıma geldiler birşey demeden gülümsedim. Min Yoongi'nin yanına gittim. Beni kardeşi olarak görmesi canımı ayrı acıtıyordu.
Ben ona aşıktım.
O benim kimsem idi.
Önünde durdum. Başını kaldırdı iyi olup olmadığıma bakıp sımsıkı sarıldı.
Kokusunu içime çektim. Beni sevmiyordu ama seviyormuş gibi davranıyordu. Ona oppa dediğimde o kelimeyi sevmediğini söyledi.
Madem beni gerçekten kardeşi olarak görüyordu , ona göre davranacaktım artık.
