Karanlıktan korktuğumu bildiğin halde neden karanlık bir gece de beni sensiz yani... Işık olmadan bıraktın ? Benim ışığım sendin..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MİN YOONGİ'DEN
1 hafta önce benimle konuşmayı reddetmişti. Kişilik bozukluğu olduğunu duymuştum ve ben çatıya girmeden önce kendi kendine konuşuyordu. Bana Jikook'la konuşuyorum dediği halde..
Olmayan şeyleri hayal ediyordu.
En sonunda onun birisine ihtiyacı olduğunu anlamıştım. Ve onunla yeniden konuşmak istemiştim.
Çatı da olduğunu tahmin etmiştim. Ama bir dakika... Bileklerini kesiyordu ! Hemen yanına gidip onu durdurdum. ''Kahretsin Kyung ! Kendine gel !'' dedim. Bir an göz göze geldik.
''Sakin ol Kyung... Benim Min Yoongi. '' dedim o da daha çok sıkıp ''Bana ! Öz kızına nasıl kıyabildin ?! Nasıl ?! Nasıl benim gibi birini kirletmelerine izin verdin baba ?!'' dedi
Babası olarak beni görüyordu.
''Kyung... Benim Min Yoongi. '' dedim o ise beni dinlemeden fırlattı.
Ben bir erkektim ama o bir kız olduğu için ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Özellikle benimle konuşmamak istememesi yüzünden onunla konuşamamıştım da.
O bana yumruk atarken artık birşey yapmam gerektiğini anlamıştım. Bileklerini tuttum ve gözlerinin içine bakıp ''Benim Kyung... Min Yoongi. '' dediğimde derin nefesler almaya başladı. Yavaşça geri geri gitti ve duvarın dibine sinip kulaklarını kapatıp ağlamaya başladı.
Yavaşça ayağa kalkıp yanına gittim. İçimden bir ses bana ihtiyacı olduğunu söylüyordu.
Yanına gittiğimde bana sımsıkı sarıldı ve ''Özür dilerim. Özür dilerim.. Özür dilerim. '' defalarca tekrarlarken ona baktım ve ''Sakin ol... Geçti.. Yanındayım. '' dedim ve kollarında ki kurumaya başlamış kanı cebimdeki mendil ile silmeye başladım. O ise içini çekiyordu. Daha sonra ona baktım ve kollarını kapatıp sarıldım. ''Bu izler benimle geçecek Kyung. Sana söz veriyorum. '' dedim
Kimseyi umursamayan ben... Neden onu umursuyordum ?
