I'm Still Into You

Chapter Eleven:

Kris' POV

I need an answer to my questions... it makes me crazy.

'Sino ka ba Kea?'

May naisip na akong mga tao na makakasagot sa mga tanong ko.. sila mommy and dad.

Nagmadali akong lumabas ng shop ni Nika..

'I'm sorry babe. I'm doing this for you.'

Simula nang marinig ko ang usapan ni Kea at nung kaibigan niya ay lagi na itong gumugulo sa isip ko...

'Siya ang gusto ni dad para sakin?'

Ano namang kinalaman niya dun?
Ano pakielam niya samin ni Nika?'

Yung sinampal niya ko, pakiramdam ko napakasama ng ginawa ko sa kanya. Pero bakit hindi sinabi sa akin nila mom ang tungkol sa kanya?

Pagkalipas ng ilang oras ay nakapunta na din ako sa unit ko.

Idadial ko na sana ang number ni dad pero naalala ko na bawal nga pala siyang tawagan kapag wala sila ni mommy, sila lang pala ang pwedeng tumawag sa akin. Instead of calling them I just texted mom para alam niya na kailangan niyang tumawag.

After waiting for her call.. she finally call me.

"Hello anak. What do you need?"

"Mom. I just want to ask something."

"Ok, but please make it fast.. may immeet pa kami ng dad mo."

"Mom, I just want to ask.. do you know Kealene Ann Kim?"

"W-why do you a-ask??"

"Just answer me mom. It's either you don't know her or you know her."

"I h-have to e-end this call na anak.. aalis na kami. Let's talk about this some other time."

*TOOT*

At binaba niya na..

'You know her mom.'

Kea's POV

I hate you. I really hate you. I want to erase you in this world. I want to kill you. I want to hurt you.

'How can you say all those things?'

I'm now crying with all my heart. Ramdam ko na ang bigat ng mga mata ko, namamaga na ito dahil sa kakaiyak ko. Nasa taxi pa lang ako ay humagulgol na ako ng iyak, pakiramdam ko nga ingay na ingay na sakin yung taxi driver eh.

Anong gagawin ko?? Eh hindi ko mapigilan mapaiyak eh.. sino ba namang hindi maiiyak sa mga sinabi niya?? Sino ba namang hindi maiiyak sa tanong niyang kung sino daw ba ako??

Sa tanong pa lang niyang yun pinatay niya na ko.. pano pa kaya kung hindi pa ako nag walk out dun edi double dead na ako??

Dahil sa nangyaring yun ayoko na talaga siyang makita.. baka kapag nakita ko pa siya ay mapatay ko na siya. Ang sarap sumuntok kapag nakikita ko ang pagmumukha niyang makapal.

Pero kapag naaalala ko yung mga tanong niya.. napapatong din ako.

'Bakit tinanong niya kung sino ba talaga ako?'

'Hindi niya na ba ako kilala?'

'Bakit hindi niya na ako kilala?'

Nagrecall sa akin yung mga sinabi ni Lizzie.. na baka nagkaamnesia siya.

Pero impossible, wala naman akong nabalitaang naaksidente siya..

Argh! Di ako pinapatulog ng tanong mo! Bwiset ka!

Pinilit kong matulog, dahan dahan kong ipinikit ang dalawang mata ko at pumikit ako ng matagal hanggang sa nakatulog na ako...

*KINABUKASAN*

Unti unti kong inimulat ang aking mga mata ramdam ko ang pamamaga nito dahil sa mga luha ko... tiningnan ko ang orasan at nakitang 12:37pm na pala at sobrang late na ako. Pero sinadya ko talagang hindi gumising ng maaga dahil wala akong balak pumasok sa opisina.. wala akong ganang tumayo.. wala akong ganang kumilos.

Sinilip ko ang cellphone ko at napakaraming missed call nito galing kay Maya.

Baka sasabihin niyang late na ako.

Napilitan akong tumayo para maligo.. pagkatapos ko maligo nag-ayos na ako ng gamit dahil uuwi muna ako sa bahay para marelax..

Pagkatapos ng pag-aayos ko ay sumakay na ako ng sasakyan at bumyahe na papunta sa amin.

Pagkaraan ng ilang oras ay nakauwi na din ako.. pumasok ako sa bahay ng walang kabuhay buhay. Pumasok ako sa bahay ng buhat buhat ang aking dalawang bag. Pagkapasok sa bahay ay sumalubong sa akin ang amoy ng luto ni mama na sinigang, dahil dun nabuhayan ako ng kaunti.

Hindi ko na inabala pa si mama sa pagluluto at dumeretso na ako sa hagdan.. sa paglalakad ko ay biglang sumigaw si mama..

"Kea! Ba't nandito ka?! Tapos na ba ang trabaho mo?! Bakit napaaga naman ata ang uwi mo??"

Humarap ako sa kanya..

"Easy lang ma.. mamaya ko na explain."

"O?! Bakit namamaga ang mga mata mo?! Kinagat ba yan ng ipis?! Bakit may ipis sa unit mo?!"

"Ma! Please lang.." bigla siyang napatamihik. "Akyat muna ako.."

Di ko na siya pinansin pa at umakyat na ako sa kwarto ko.. pagkabukas ko ng pinto ay agad kong sininghot ang amoy ng kwarto ko.

'Namiss ko 'to.'

Agad kong ibinaba ang ang dala dala kong bag at pumalakda na ako sa aking kama... pinikit ko ang aking mga mata at nagsimulang umiyak..

'Sobrang sakit'

Sa gitna ng pag-iyak ko ay biglang tumunog ang aking pintong nagbubukas.. agad kong pinunasan ang luha ko at nagtulog tulugan.

Sisigawan lang naman ako niyan ni mama.

Ramdam ko ang unti unti niyang paglapit sa akin at hanggang sa umupo na siya sa kama ko..

"Kea anak. Pagpasensyahan mo na ang mama ha?? Sorry kung nagiging oa ako sayo. Nag-aalala lang naman kasi ako sayo eh."

'I know right ma.'

"Kung may problema ka, alam mo naman lagi lang akong nandito.. I love you anak."

'I love you more ma'

Bigla siyang tumayo at lumayo palabas.. gusto ko siyang yakapin pero hindi ko maikilos ang katawan ko.. nanghihina talaga ako..

Pero pinilit kong bumangon dahil gusto kong magrelax.. gusto kong pumunta sa relax area ko...

Tumayo ako at dali daling bumaba.. lumabas na ako ng bahay at hindi na nagpaalam pa.

Dumeretso ako sa sasakyan at dali daling nagmaneho papunta sa tabing dagat.. pagkatapos ng ilang oras ay nakarating na ako sa kabilang dagat.. bumaba na agad ako at tumakbo papunta sa may sand at duon humiga..

Napakasarap sa pakiramdam.. kahit papaano ay nababawasan ang aking sakit na nararamdaman...

Ilang oras na akong nakahiga sa sand at tumayo na din ako.. pero sa pagtayo ko ay ramdam ko ang matinding hilong nararamdaman ko.. umiikot ang mundo ko.. pakiramdam ko ay masusuka na ako. Sa pagkahilo bigla akong napaluhod.. pero tumayo ulit ako. Malayo pa ang pinagtigilan ko ng sasakyan kaya siguradong mahihirapan akong maglakad papunta dun, pero naglakad pa rin ako kahit pa gewang gewang na ako. Sa paglalakad ko unti unti akong nanghina at unti unting bumagsak..

'Sana may tumulong sa akin..'