VANİLYALI DONDURMA Dondurma Serisi-1 (TAMAMLANDI )

3 ay sonra

"Olmuyor teyze olmuyor "

"Neden gayet güzel oldu"

"Olmadı ya yakışmıyor bu renk bana , lanet olsun "

"Lütfen bir saate aşağıda hazır ol seninle ilgileneceğim diye işlerimi bıraktım."

Diyerek odadan yavaşca ayrıldı teyzem.

Ben ise gardropun basına geçip herşeyi göz taraması ile inceliyordum. Üzerimde sarının eniğrenç tonunda bir elbise vardı.
Bunu hangi kafayla almıştım ben .

Diyerek bir çırpıda üzerimden çıkardım ve yatağıma attım.

Siyah bir elbise elime geçti.
Kısa bir an düsündüm.
"Nerede giymiştim "

Daha sonra henüz hic giymediğimi anladım ve üzerime geçiriverdim.

Okuldan kaçtıktan sonra hem Stevenin ailesini hemde teyzemi okula çagırmışlardı ve uyarı cezası ile geri göndermişlerdi.
O. günden  sonra teyzem okul dısında dışarıda takılmama izin vermedi.
bugün hariç.
Cünkü bugün Stevenlere yemeğe davet edilmiştim.

Annesi babası belki de amcası teyzesi ne farkeder herkesin olduğu bir akşam yemeği için hazırlanıyordum.

Dantelli gögüs kısmı bir miktar sıksa dahi denediklerim arasında en güzeli bu olmuştu.

Daha önceden topladığım saçlarım ve yaptığım muazzam sade makyajım ile sanırım hazırdım.

Aşagı indiğimde teyzem bir elinde mavi kupası diğer elinde turuncu kapaklı bir kitap ile koltukta oturuyordu.
Benim geldiğimi farkedip kitabı bıraktı.

"Hazırmısın, hadi ben bırakıyım seni"
Dedi toparlanmaya başladı.

"Gerek yok teyze ben giderim. Dönüşte çağırırım seni "

Dedim ve izin vermesini bekledim.

Gülümsedi ve yanağımı sakince öptü.

"Dikatli ol , seni ezmelerine izin verme ve sende onlari davet edeceğimi söyle "
Dedi .

Kafamı salladım ve evden çıktım.
Daha sokaktan cıkmadan telefonum çaldı.
Steven di.

"Efendim "
"Ne yaptın ,nerdesin "
"Şimdi çıktım. Bir saatte gelirim"

"Ben geliyorum nerdesin tam olarak "
"Gerek yok geliyorum ben "
"Çıktım artık aşkım, nerdesin"
"Henüz bizim sokaktayım. "
"Tamam görüşürüz "
"Gorüşürüz "

Telefonu çantama koyup yavaş adımlarla ilerlemeye başladım.

Beş dakika kadar sonra Steven spor arabası ile göründü.
Gülümseyerek ona bakındım.
Gelip yanımda durdu ve arabadan inip yanima yanastı.

"Çok güzel olmuşsun "
Dedi ve boynuma öpücük kondurdu.

Steven ise beyaz bir gömlek ve lacivert bir pantolon giymişti.

"Tesekürler "
Dedim ve gülümsedim.

Sonra kapımı acıp binmemi bekledi.

Eve geldiğimizde hava kararmaya başlamıştı neredeyse.

"Çok heyecanlandım Steven "
Dedim elimi kalbime koyarak .

Çok sevimli bir gülümseme ile arabadan indi,kapımı açtı ve ellerimi tutup beni öpmeye başladı.

Dudakları sıcaktı ve yumuşaktı. Sanki dudagıma değilde yanağıma göreydi öpüçüğü. Öperken birsey hisedemiyordum ona ama öpücük olsada olmasada onu seviyordum.
İyi geliyordu bana .

Elimi tutup bir adım önden evin bahçesine girdik. Ve aynı şekilde kapıya kadar gidip zile bastık.
Yarım dakika kadar sonra beyaz önlüklü sarışın hoş bir bayan kapıyı acıp bize hosgeldiniz dedi ve cekelerimiz aldı.

Daha sonra masada beklediklerini soyledi ve bize salonu işaret etti.

Yavaş adımlarla ilerledim. Ve salona geldim.
Uzun dikdörtgen krem rengi bir masa ve etrafında 4 olgun insan vardı.

Biri sarı lüle saçları ve hoş fiziği ile genç bir bayandı. Diğeri kel bir adam.
Saclari azıcık beyazlamis baska bir adam ve esmer bir bayan daha vardı.
Hepsi ayağı kalkıp bana hosgeldin ettiler.

"Bu annem Marry "
Dedi Steven sarışın bayanı gostererek.
"Memnun oldum "
Dedim elini sakince sıktım.

"Babam Dale "
Beyazlaşmış saclari olan adamı gosterdi.

"Teyzem Katian ve eniştem  Adam "

Hepsi ile tanişıp masaya oturduk.
Beni gayet iyi karşılamislardi. Sevinmistim.
Rahat geçecek gibiydi bu aksam .

O sıra Alice in olmadığını farkettim ve neden gelmediğini merak ettim.
Ama sormak istemedim.

Bir süre sonra Steven annesine Alicein nerede olduğunu sordu.

"Arkadaşı var odasında ders çalışıyorlar "
Dedi ki kimse buna inanmamişti.

Yemekler gelmişti sohbet bayağı koyulaşmıştı ki bana özel sorular sormaya başladılar.

"Annen ile baban neden birlikte değildi. "

Dedi teyze Katian .

Tam cevaplayacakken merdivenlerden gelen kisinin ayak sesleri ile o tarafa çevirdim kafamı.

Gelen Alice di. İnce bir penye altında ise spor bir şort vardı.
Yavaş adımlarla ve uykulu gözlerle masaya yaklaştı.

"Hoşgeldiniz "
Dedi ve sandalyenin birine oturdu.

O sıra bende teyzeye cevap vermeliydim.

" ben doğduktan iki yıl sonra ayrılmışlar , babam annemi aldatmış "
Dedim ve su yudumladım.

"Kusura bakma Emmacğım ama merak ediyorum "
Dedi ve bana bakındı.

"Buyrun sorabilirsiniz "
Dedim ve önümde oturan Alice baktım.
O ise önündeki tabakla meşguldu.

" peki annen sana bakabiliyormuydu "
Dedi . sorumuydu bu anlam veremedim.
Biran Alice de dahil herkes bana baktı.

"Görüldüğü gibi hayattayım"

Dememle yüzümin kızardığı gayet belli olmusti bence .

Steven lafa girdi.
"Anne Emma çok güzel tablolar yapıyor biliyormusun "

Resim çzidigimi gormemisti bir iki resmimi gostermistim ki onlarda en guzelleriydi. O sebeple suan beni övmesini pek yerli bulmamistim.

"Öylemii çok severim resme yetenegi olan ve onu kullanmayı bilen insanları "

Dedi sarı saclari iki yana düşmüştü Marry hanimin.

Ama ben kullanamıyordum.
Kendimce çiziyordum resimleri.

"Teşekkürler ama ben de öylesine çiziyorum üzerine gideceğimi sanmiyorum "

Dedim ve Masanin en sessiz tarafina Alice bakindim.

Elinde su bardaği ile annesine bakıyordu.
Benim baktigimi hisedip bana döndü.
Yeşil gözleri yine donuktu.

Önüme döndüm yemege yoğunlastim.

"Neden "
Dedi Stevenin annesi.
Ne soylemistim ki en sona acaba niye neden demisti .
Derken aldigim surat ile Alice soze girdi.

"Neden yeteneğinin peşinden gitmeyeceksin ? "
Demisti hala bana bakmış olan yeşil gözleriyle.

"Çünkü eğitim almadım "
Dedim ve devam ettim.
"Hobi olarak çizeceğim sanirim " dedim sanki soruyu annesi degil Alice sormus gibi ona bakarak konusuyordum.

Gözlerini kacirmasi karsisinda bende önüme döndüm.

"Nicin egitim almanı sağlamıyor ailen"
Dedi Stevenin teyzesi Katian.

"Şimdiye kadar verecek durumu yoktu annemin bundan sonra olsa dahi geç kaldigimi hisediyorum "

Dedim sorular beni rahatsiz etmiyordu daha cok verecegim cevaolar zorluyordu beni biliyorlardı cevaplarimin bu kadar zor oldugunu....