VANİLYALI DONDURMA Dondurma Serisi-1 (TAMAMLANDI )

FİNALE SON 3

Karanlığı bölüp geçen cılız bir ışık gibi aydınlıktın benim için ışığımdın,
Fırtınada çırpınan kanatlar gibi güçlü , güvenilirdin hep,
Islanmaktan korkmayan bir kelebek gibi cesur ve korkusuzdun ,
Okyanusta kağıttan bir gemi gibi sağlam ve dayanıklı ,
Baharı beklemeden açan tomurcuk gibi sabırsız ve heyecanlı idin .

Sanki ilk kez seven bir çocuk gibibiydim ben senin yanında bütün sersemliği ile bağlanmıştım sana .

Seni seven bir umuttum ben herşeyin seninle güzel olacağını düsünen ama canımı yakan en ufak bir şeyde pes edecek kadar korkaktım.

Sana benzemeyen sana aşık bir kişiydim ben .
Hayallerimin kadınını bulmama rağmen korkaklık eden bendim Emma Watson dım hayatının kararını vermeye çalışan hâlâ kopamayan bir insandım senden.

Uzun parmaklarımı bir kez daha gezdirdim saçlarının arasında .
Yumuşacıktı .
Omuzlarına düzen eşsiz güzellikteki saçları dalgalı bir halde duruyordu önümde.

Elimi çektiğim anda beyaz pürüsüz cildine düşen bir damla ile irkildim.
Ağladığımı farketmeyecek kadar çok dalmıştım ona.
Dizlerimin üzerinde başını koymuş dizlerini kendine çekmiş halde uyuyan Dondurmamdaydı aklım.

Bir damla daha aktığında elimin dışı ile gözlerimi sildim.
Diğer elimi ona doğu uzattım.
Ama ona dokunmaktan ve herşeyi mahfetmekten çok korkuyordum.

Baş parmağımı sakince yaklaştırdım.
Beyaz teni bana ait bir şekilde duruyordu karşımda.
Sanki bir porselen bir bebeğe dokunuyormuş gibi indirdim parmağımı yanağına içimdeki inanılmaz derinlik ve hıçkırık yine gün yüzüne çıkıverdi.

Bir hıçkırık yükseldi benim içimde fırtınalar kopuyordu gizlenmekten o ise bağırabiliyordu.

Sol elimi ağzıma götürdüm.
Sertçe sıkmaya başladım.
Bir kere daha ses çıkarmak istemiyordum.
Yanımda son kes huzurlu bir şekilde uyusun istiyordum.
Ama olmuyordu . gözlerim birbirini yenmek ister gibi bırakıyordu yaşlarını Alice nin saçlarına.
Sağ elim ile onları temizlerken diger elim ile hâlâ hıçkırıklarımı durduruyordum.
Çok zordu bu o kadar kuvvetli bağırmak istiyordum ki bütün dünya kalkmalı ve beni dinlemeliydi.

Bağıracaktım
"Dondurmamı herşeyden çook seviyorum "

Tek istediğim buydu.
Ama susturuyordum kendimi hâlâ ,
Elimi bir kez daha  yanağına değdirdiğimde ben gibi oda irkildi ve uyandı.

Yeşil gözleri benimkiler ile buluştuğunda üst dudağımı zorla ağzımın içinde yuvarladım.
Gözlerim hiç olmadığından daha fazla ağlamak istiyordu.

"İyimisin "
Dedi sessiz bir şekilde kafasını kaldırdı hafifçe .

İyi olamazdım Alice seni o kadar çok seviyordum ki ve kimsenin bunu anlamaması o kadar çok acıtıyordu ki canımı , iyi olmamı engelliyordu.

"Evet "
Dedim aynı anda kafamı aşağı yukarı sallayarak.
Gözlerimden akan yaşlara aldırmadan kafasını tekrardan dizlerime koydum.
Ve anlımı onun anlına dayadım.
Saçlarım onun yüzünü örtüyordu .
Şiddetlenen gözyaşlarım yüzünü ıslatıyordu.

Ellerini belime doladı.
Ben ise ellerimi kullaklarının yanına yerleştirerek hâlâ sessizce ağlıyordum.

"Geçecek "
Dedi titrek bir sesle .

Geçmeyecekti Alice , daha fazlasını yaşayacak daha fazla acı çekecektik.

"Evet "
Dedim yine sessiz bir halde.
Dudaklarım tuzlu bir suya bulanmıştı.
Kafamı kaldırdım.
Ve sırılsıklam yüzümü hızlıca elimin tersi ile silerek doğruldum.

Kafasını yavaşça kaydırarak dizlerimi kendime çektim.
Hızlı bir hamle ile ayağa kalktım.

Kaç saattir bu şekilde salonun ortasında duruyorduk ve bu benim en acılı geçirdiğim en mutlu anlarımdı.

"Emma , birlikte herşeyi atlatacağız "
Dedi kendini toparlayıp ayağa kalkarak.

Atalatamayacaktık, atlatamayacağız Dondurmam , ben senin benim yüzümden acı çekmene izin vermeyeceğim.

"Evet atlatacağız "
Dedim sessizce fısıldayarak.

"Artık git Alice "
Dedim ona doğru sertçe dönerek.

"Teyzem gelir şimdi bu halde görmesin bizi "
Dedim daha nazik bir halde.

Yavaş adımlarla bana doğru yaklaştı.
Aramızda mesafe kalmadığında ellerini belime doladı ve beni kendine bastırdı.

"Alice dur "
Dedim ellerimi göğüsüne götürerek

"Yok bir şey "
Dedi bir kere daha zorladı.

"Hayır Alice dur "
Dedim buğulanan gözlerim ile.

"Seni seviyorum "
Dedi artık bıraktım kendimi ona başımı gögüsüne bastırdı ve beni sıkıca sardı.

Artık zayıflayan gözlerim yine yaşlarını akıtırken bende belkide son kez hayatımın anlamının kokusunu çekiyordum içime.

"Şimdi daha iyiyiz "
Dedi omuzlarımdan tutup kaldırdı beni ve yüzünü benim gözlerimle hizalamak için biraz eğdi kendini.

Alt dudağımı ağzımın içine aldığımda artık sızlayan gözlerim ve ağlamaktan kızaran yüzüm umrumda değildi.

Kafamı yavaşça aşağı yukarı salladım.

Ve tekrar sarıldı bana sımsıkı hiç gitmeyecek gibi . .

•••••••••••

Yatağıma kendimi attığımda heryerimde Alice in kokusu duruyordu.
Bana diyordu vanilya kokuyorsun diye ama o daha çok barındırıyordu vanilya kokusunu üzerinde.

O benim için herşeydi ve o yoksa benim hayatım bitmiş oluyordu.

Onu yok eden ben olsam dahi onun mutlu olması için herşeyi yapacağıma söz veriyordum kendime .

Kendimi sağa doğru çevirdiğim anda ev telefonu çalmaya başladı.
Önce hiç pozisyonumu bozmadan dururken daha sonra teyzemin olmadığını ve önemli birşey olabileceğini düşünerek kendimi yavaşça kaldırdım yataktan.

Odadan çıktım merdivenlerden inerken telefonun sesi beynimi deliyor gibiydi.
Merdivenleri indim tam telefona ulaştığım anda susuverdi .

Erken gelebilirdim ama oyalanmıştım.
Önemli birsey olmadığını düşünmek istiyordum içimden hayatım zaten alt üst olmuşken neredeyse sabah saatlerinde gelen telefonun hayırlı birşey olduğunu düşünmek saçmaydı tabi.

Sırtımı duvara dayadım ve sürtünerek yere doğru iyice bıraktım kendimi.
Şimdi salonda telefon sehpasının yanında duvara yaslanmış bir halde oturuyordum.

Yorgun ve sürekli ağlamaktan yorgunlaşan gözlerim yüzünden daha fazla dayanamayarak yumdum gözlerimi.....