VANİLYALI DONDURMA Dondurma Serisi-1 (TAMAMLANDI )

🌈

Kapıyı açmam ile teyzemi karşımda görmem bir oldu.
Omzu ile telefonunu tutarken çantasını karıştırıyordu.
Ben kapıyı açtığımda
"Hele şükür "
Der gibi bir ifade takındı.
Belliydiki telefondaki kişi
önemli bir meseleyi tartışıyordu teyzemle.

"Arkadaşım burda "
Dedim çok sessiz bir şekilde.
Bana bakmadan içeriye yöneldi.

Alice teyzemi görünce ayağı kalkıp ufacık bir gülümseme yapıştırdı yüzüne.

Teyzem telefonu eline alıp höparlerini kapatıp Alice döndü.
"Hoşgeldin , kusura bakmayın çok önemli"
Dedi ve direkt bana dönüp devam etti.

"Siz keyfinizi bozmayın ben odamdayım işlerim yoğun "
Dedi ve telefonu kulağına götürüp.
"Dinliyorum beyfendi evet "
Dedi.

"Tamam teyze "
Dedim ve merdivenlerden cıkışını izledim.

Alice ise koltuğa yayıldı biranda.
"Gel"
Dedi kafasını arkaya yaslayarak.

İlerledim koltuğa kadar ve ona bakakaldım.
Siyah saçları az ônceki kadar ıslak değildi neredeyse kurumuşlardı.
Beyaz teni solgun duruyordu.
O mükemmel birisiydi.
Yeşil gözleri tavana dikilmişti.

"Gel "
Dedi eli ile yanını göstererek.
Yanına oturdum hafif gülümseyerek.
Ayaklarını önümüzdeki sehpaya uzattı ve iyice yayıldı.
Sonra kolunu biraz kaldırıp bana baktı.
"Gel "

Yavaş yavaş sokuldum narin omzuna .
Elini omzumdan sarkıttı ve koluma biçimsizce koydu.
Daha sonra  sertçe omzumdan çekti ve iyice yaslanmamı sağladı.

Kafamı gögüsüne koydum ve kollarımı beline doladım.

Yok gibiydi konuşmuyor bakışmıyor hatta belki nefes bile almıyor gibiydi.
Ama hepsini yapıyordu yanımdaydı.

O rüya gibi birşeydi benim için şimdiye kadar hiç bahşedilmeyen, gördükten sonra günlerce etkisinden çıkılmayan bir rüya gibiydi .

Kalbindeki ritim sanki onun kalbinin değilde benim kalbimin , en içimin sesi gibiydi.

Vücudü bana verilen en güzel hediyeydi .
Bana ait gibiydi .
Hiçbiryerini görmeden ezberlenisi bir bedendi.

"Ne düşünüyorsun "
Kulağıma fısıldadı.

"Dürüst mü olayım ha ?"
Dedim biraz daha konuşmalıydı benimle.

"Seni hangisi memnun edecekse o ol "

"Seni düşünüyorum,"
Dedim ve gögüsünden kaldırdım kafamı.

elini tuttum.
"Alice sabah, akşam belki de uykumda bile seni düşünüyorum ben "
Dedim

Dudakları kıvrıldı gözleri kısıldı söylediklerimden memnun olmuştu.

"Öyle mi "
Dedi  ayağını masaya iyice sabitledi.

Kafamı aşagı yukarı salladım.
Sımarık bir tavırla.

"Alice ne yaptın sen bana bu kadar alıştım . "
Dedim cevap verse çok güzel olurdu ama şunu şunu yaptım diyemezdi kimse .

Kahkaha atarak kafasını arkaya attı.

Elimle bacagına hafiften  vurdum.
Ciddi birşey konuşuyordum.

Kafasını geri toparladı ve bana doğru yaklaştı.

"Sevmiş olabilirmiyim acaba "
Dedi ve buz gibi elini ensemde geçirip beni kendine çekti.

"Çok sevdim "
Diye fısıldadı ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı.

Gözlerimi kapatıp yine onun tadına bakıyordum.
Soğuktu yine her zamanki gibi eşsiz bir şeydi onun varlığı artık.

Benden ayrıldığında kafamı yana çevirip gizleyemediğim gülümsemeyi orada serbest biraktım.

Benim güldüğümü farkedince oda gülmeye başladı.

"Teyzen gelmese güzel olacaktı aslında "
Dedi ve kıkırdadı.
Bende onunla birlikte güldüm ve kafamı yine az ônceki yere gömdüm.

Eli ile saçlarımı okşamaya başladı.
Kafasını saçlarıma getirdi.

"Vanilya gibi koktuğunu söylemişmiydim "
Dedi burnunu en içten şekilde çekerek.

Kafamı aşagı yukarı sallarken sessizce gülüyordum.

"Yemek yiyecektik "
Dedim aniden kalkarak.

"Gerek yok gel "
Dedi kolumdan çekerek.

"Olmaz kalk hadi ya "
Diyerek onun kolundan tutup kaldırdım.

Mutfağa kadar ilerledik.
Masanın yanına gelince elini bıraktım ve sandalyeyi çektim.
"Buyrun efendim "

"Teşekkürler madam "
Dedi sandalyeye kurulurken.

"Ne yiyeceğiz?"
Diye devam etti.

Aslında hiçbirşey yapmamıştım.
Lanet olsun bomboş masaya oturturmuştum kızı.

"Şey "
Dedim suratım düşmüştü belliydi.

"Dolaptadır belki "
Dedi eli ile buzdolabını işaret etmişti.
Gülümsedi ve devam etti.

"Evde kalırsın sen söyliyim "

Bende gülümsedim .
"Sandiviç yapıyorum.

•••••••••

"Seni seviyor olabilirim "
Ufak bir öpücük bıraktı boynuma.

"Ol"
Dedim sımsıkı sarıldım.

"Görüşürüz o zaman yarın "
Kapıdan bir adım uzaklaştı.

"Yani öyle olacak mecburen "
Dedim ve kapıya sarıldım.

"Görüşürüz"
Dedim ve gidişini izlemeye koyuldum.

Bahçeden çıkana kadar dönüp baktı ve "gir artık " diye seslendi.
Bahçeyi geçince kapşonlusunu çekip şapkasını kafasına geçirip ilerledi.

Bende kapıyı kapatıp biraz mayışıklığımı atmaya çalıştım.
Olduğum yere çöküp onu düşünmeye başladım.

Onu seviyordum sanırım.
Kendi cinslerimi de sevebiliyordum.
Ve bu kötü birşey değildi aksine gayet normal ve fazlasıyla masumane bir şeydi .
Onu kesin seviyordum.