VANİLYALI DONDURMA Dondurma Serisi-1 (TAMAMLANDI )

SÖZ MÜ ?

-Akşam-

Evde teyzem ile oturmuş dondurma yiyorduk.
Telefonumun sesi ile doğruldum ve gelen mesaja tıkladım.

Bilinmeyen numara: Selam Emma

Emma: Selam
Emma: kimsin

Bilinmeyen numara : Steven ben

Emma: özür dilerim kaydetmeyi unutmuşum.

Mahcup olmustum çünkü okuldayken beni aramıs ve numarasını bana ulaştırmıştı.

Hemn kaydedip tekrardan mahcup olmak istemiyordum.

Steven: önemli değil.
Steven:  teyzenden izin alabilecekmisin ?

Teyzeme bir bakış attım. Ve bana bakan masum yüzüne gülümseme yollayıp konuştum.

"Dışarı çıkabilirmiyim ? "

" nereye "
Derken yüzü ciddileşmisti.

"Bara "
Dedim ve masumca bakındım.

"Emma burayı tam bilmiyorsun şuan çıkmamalısın alışınca izin almana bile gerek kalmayacak ama şuan anla beni "
Dedi ve beni yanıltmadı.

" peki "
Diyerek hızlıca odaya çıktım.

Yatağıma oturup telefonu aldım elime.

Emma: Hayır izin vermiyor

Steven: ben gelip izin alabilirim :)

Emma: saol :)
Emma:  bir dahaki sefere artık

Steven: söz mü ?

Emma: söz

Steven: görüşürüz .

Telefonu yavaşca yatağa koyup kafamı yastığa gömdüm.
Aslında gitmek istemiyordum ama içimde gitme isteği de yoğundu.

"Keşke gidebilsem "
Diyerek sağ tarafa dönmüştüm ki telefonuma gelen mesaj ile doğruldum.
Bu Steven dı.

Steven: Emma dışarı çıkalım mı ?

Nasıl yani az önce konuşmamısmıydık.

Emma:  teyzemin izin vermediğini söyledim ama

Steven:  ama bir dahaki sefere söz dedin :)

Bu mesaj karşısında ufak çaplı bir kahkaha atmıstım.
Kelime oyunu mu yapmıştı bana.

Emma:  hahahha .
Emma: bu günden bahsetmemıstım.
Emma:  hem nasıl çıkabilirim ki hiç bir yeri bilmiyorum.

Steven:  adresi ver seni almaya geliyorum.

Emma:  ama teyzem ?

Steven:  habersiz çıkarız hadi ama söz verdin

Emin değildim. Ama gitmek istiyordum.
Annem öldükten sonra kendimi ilk defa bu kadar özgür ve mutlu hisediyordum.
Hem sağ salim eve gelirsem teyzem bana güvenebilirdi.
Hemen Seteven' a adresi yolladım ve hazırlanmaya başladım.

Mor bir elbise ile beyaz babet giymistim.

"Umarım ortama uyarım "
Diyerek makyajımı da yaptım.
Saclarımı tararken yine sıkılmaya başladığım ama bu sefer heyecan yaptığım.mesaj sesini duydum.
Telefonu alıp mesaji açtım.

Steven :  bordo olan ev dimi

Emma: evet ne çabuk geldin

Steven :  geldim iste hadi cama çık.

Hemen , evin ön yüzüne bakan cama çıktım.

Siyah ve aşırı havalı bir araba ile kapının önünde duruyordu.
Arabalarla pek alakam olmadığı için bu güzel arabanın markasını bilmiyordum.

Siyah bir gömlek , aynı renkte bir pantolon ve bembeyaz ayakkabıları ile Steven bulunduğum pencerenin altına yakalştı.

"Hadi atla "
Dedi kollarını açarak.

"Yok artık nasıl tutacaksın "
Dedim korkuyla .

"Tutarım hadi çabuk ol "
Dedi ve bana bakındı.

Bende elimdeki çantayı boynuma takarak pencerenin dışına doğru çıkmaya başladım.
Aynı zamanda eteğimi de topluyordum.

"Bakmıyorum tamam "
Diyen Steven kısa süreliğine gözlerini yumdu.

Pencerenin dışına çıkınca Stevena kısık sesle seslendim.
"Tutacakasın, söz ver "

O ise gözlerini devirerek söz verdi.

Gözlerimi kapatıp ,Cesaretimi toplayıp ikinci katta bulunan ama düşsem sadece çizikler alabileceğimi bildiğim pencereden kendimi bıraktım.

Eteğimin içi hava doluyordu ama bu çok sürmedi.
Aniden sertçe tutuldum.
Gözlerimi araladığımda Stevenin yeşil gözlerini üzerimde gördüm.

Gerçekten beni tutmuştu.

"Saol "
Dedim bırakması için kendimi toplayarak.

O ise arabaya doğru ilerledi.
"Önemli değil "
Dedi ve beni koltuğa bıraktı.

Sonra kendisi ön taraftan dolaşarak koltuga oturdu.

Beyaz teni ve siyah saçları ile sanırım beni fazlasıyla etkilemişti.
Muhabbet ederken arada beni öpmesini diliyordum.

Sanırım ondan hoşlanmıştım.

Eğer ki sen bu hikayeyi açıp ta okuyorsan  farklısın demektir.

Neden mi ?

Nedeni açık

düşünmelisin