Sophia’s POV
“Sorry I’m late. I’m Kyle Michael Dizon.”
Oh no! Bakit siya nandito? Bakit siya kaklase ko? Bakit? Nakakainis. Naiinis na naman ako. Naalala ko na naman ang magkamayabang ng bakulaw na ‘to. Bwisit siya. Bwisit.
Nagkatinginan na lang kami ni Bes. Siya ang laki ng ngiti, sobra. Parang may something sa smile nitong bruhang ‘to. Tapos ako nakakunot noo syempre. Tss.
“Sige na. Thank you Mr. Santos and Mr. Dizon. You may take those vacant seat sa likod. Class, pinapatawag lang ako sa office. Wag kayo mag-iingay dyan ha.”
Naman kasi! Bakit ba ako yung nasa dulo. Malalapit pa tuloy ako sa kanya. Pero sana wag siya makatabi ko. Kahit yung isa na lang. Wag sana siya. Please lang. Please.
YEEEEESSSSS! Hindi siya yung umupo sa tabi ko. Bwahahahaha. Nilingon ako ng katabi ko..
“Hello! Ako nga pala si --- SOPHIA?!” sabi nung Jake. Napalingon din tuloy dito yung bakulaw. Tss. Teka, ako si Sophia. Jake name niya ha.
“Sophia? Ako yun ha. Jake kaya name mo.”
“Hahahahahahahaha! Hin--di. Hahahaha.”
Hala. Nabuang na ata ‘to. Tawa ng tawa ya. Ano kaya nakakatawa dun? Psh.
Aray. Teka naman. Bat may nambabatok sa’kin.
“Kala ko pa naman matalino ka Bes. May pagka-boba ka rin pala. Hahaha. Ikaw nga si Sophia. Walang umaangkin ng pangalan mo. Iyong iyo na yan. Nagulat lang siya kaya Sophia nasabi niya. Ibig sabihin kilala ka niya. Jusme Bes!”
Ah. K! Ganun pala. Kasi naman kung ano ano iniisip ko e. Na-boba pa tuloy ako. Hahaha.
“Sorry naman. Natraffic utak ko ngayon e. Slow lang. Hahaha.”
BINABASA MO ANG
Suddenly It's Magic
Teen FictionPaano gagalaw ang lovestory ng dalawang tao kung si torpe, hindi maamin ang nararamdaman niya kay manhid, at si manhid, hindi maramdaman na mahal siya ni torpe? An ordinary manhid-torpe story. (Completed)
