GECE

Dolunay Bölüm 5

''Karadeniz havası gibiydi duygularım bir bulutlu bir güneşli ben bile kendimi anlıyamıyorum insanlardan nasıl beni anlamalarını beklerim?"

Eve geldiğimde annem bilgisayar başında bir şeylerde dolaşıyordu hiçbirşey demeden odama geçtim.Annem seslendi yemek yedik beraber annem tipik bir ev hanımı değil ama öylede denebilirdi, dövmeleri var.Ben istesem banada yaptırmama izin verir ama saçımı kestiricem dediğimde kaplan gibi kükreyip hayır diyor.Dengesizliğimi annemden aldığım belliydi.Birşeyler söyledi ama dinlemedim yemek yiyip odama gidecektimki annem bulaşıkları yıka dedi. Annem ev işlerini bilmem iyi yemek yapmam gerektiğini söylüyor böylece iyi bir evliliğim olurmuş. Bir dakika evlilikmi ? bu konu üstünde durmak istemiyordum. işim bitince odama gidip bilgisayar başında müzik listemi düzenledim ve uyudum.

Günlerden salı alarmım çalıyor ama ben bugün okula gitmek istemiyordum evet ikinci günden devamsızlık umursamadığım herşekilde ortada.Kalktım bir şeyler atıştırdım sırt çantama su koydum siyah pantolonumla siyah ceketimi aldım .Annem okul konusunda baskı kurmuyordu çünki bir kız olarak bir gün el kapısına oturacaktım eski kafa işte ama neyse baskı olmadığı için rahattım.Eski evlerin oraya gittim küçüklükten tanıştığım arkadaşlarım ordaydı. Kendimize bir yer bulmuş orda eğleniyorduk . Dövüşmeyi seviyorum bu yüzden küçük kulübemizde bir kum torbası var. Beni görünce ilk olarak mert geldi . İri kasları vardı keskin çene hatları üstünden hiç düşmeyen beyaz gömlek kırmızı kravat lanet olsun mükemmel bir çekiciliği vardı ama benim tipi değildi. Naber gece ? dedi.  ''idare ediyoruz sen'' dedim."aynı" dedi. Kulübede kimse yoktu ikimizden başka.Aslında düşününce baya arkadaşım vardı sadece iletişim yoktu. Mert zengin değildi ama gizli işler çeviriyor olucaktı ki baya bir parası vardı okula gitmiyor ara sıra uğruyor benim gibi tarzını çok seviyorum onun bazen benim çözemeceğim zamanlarda bile garip oluyor her neyse o sıra göktuğ girdi içeri . Göktuğ zengindi ailesi piyango tutturmuş şirket kurmuştu.Okyanus gözlere sahip sarışın bir çocuktu hep yeni arabalarla, arkadaşlarıyla görüyordum onu.O sıra evren geldi, evren bizden ayrı çalışkan bir kızdı hayali şirket kurmaktı ama ne hakkında olduğunu hiç söylemedi evren küçük boylu keskin gözlükler takıyordu, pembeyi çok seviyordu şirin bir kızdı erkeklerin sevdiği tipten. ''sen ne arıyorsun burada evren ? '' dedim çünki okulu aksatmazdı. ''boşver '' dedi. Uzatmadım . Göktuğ ve mertte şaşırmıştı. 4 arkadaş beraber büyüdük 12 yaşında birbirmizden koptuk ama burda görüşüyorduk.Eskisi kadar bağlı değildik birbirmize o yüzden kum torbasına doğru yürüdüm resmi bir  kuşağım falan yoktu ama kafeste dövüş yapabilirdim o derece güveniyordum kendime. Aklıma savaş geldi kendime düşünmenin sorun olamyacağını söyleyerek bir şeyler düşündüm o sıra telefonum çaldı arayan, Uzaydı ''okula gel'' dedi. Bende '' tamam '' dedim. sonra kapattı . Normalde hayır derdim ama savaşı görmek istedim. Ve çocuklara gidiyorum dedim bir şeyler söylediler ama duymadım duymak istemedim böyleydi işte yine buz kütlesi gece geldi.Okula girecekken kıyafetimin olmadığını unuttum ahh cidden. Bir yalan uydururum bahanesiyle girdim. Merdivenlerden çıkarken savaşı gördüm inanamıyorum içim çığlık attı.Bugün bu kadar cesaretli olmamın sebebi aslında  bir rüyaydı.

Kabus gibiydi ama büyü gibi etkileyici bir rüya gece bu rüya yüzünden uyandım ve rüyayı çizdiğimde bu ortaya çıktı arkamdaki gölge cesaretli ol diyordu , bir an o gölgenin benim Dolunayım olduğunu düşünüdüğüm için onun dediği gibi yaptım.Kafamı onun yönüne çevirdim ve 5 saniye boyunca gözgöze kaldık.İçimdeki geri plandaki siyah artık cesaretle beslenmek istiyordu ama ben sadece geride bırakıyordum savaşı gördüğüm andan beri bir gariptim aramızda bağ olduğunu hissettim gözgöze geldiğimiz an içmiden ona "merhaba Dolunayım" dedim. Hoşlanmaya başlasam bile açılamıycaktım hala o cesarete açtım, ama hayatımda bir kez denemeye karar verdim.