Deepweb Katili'm

Avcumun Ortasındaki Gerginlik ☆

Merhaba millet aradan fazla uzun bi zaman geçti farkındayım hala okuyosanız eğer bu kitabı vote'larınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. Çok fazla beklettiğim için üzgünüm.. Yazım hataları varsa affola küçük katiller..

Medya : Asrın Ateş / Vanic x Zella Day - Hypnotic (Nightcore)
•
•
•
•
•
Barlas Siyahtan;

Bir insan neden durup dururken ağlardı, ya da kendini üzerdi ? Durup dururken kendini üzenler, neden durup dururken mutlu da olamıyolardı ? Saçmaydı. İnsanlar ve yaptıkları gerçekten saçmaydı.

Telefona gelen mesaj ise benim mutluluk sebebimdi. Bir piçi temizlemek, insana ne kadar huzur veriyor. Biliyor musunuz ? Bir tek bana böyle haz vermiyordur heralde ? Ya da belki de benim bu mutluluğum ve birisini öldürürken aldığım haz, sadistliğe doğru gidiyordur. Ama hayır sadistlerin kalbi olmazdı ve duyguları olmazdı. Ve beni sadistlerden ayıran en büyük şeyin duygularımın olmasıydı. Bir kalbimin olmasıydı. Ancak sadistliğe yaklaştıran başka bir şey ise bu ikisini uzun zamandır hissedemediğimdi. Varlardı ancak hissedemiyordum. Bu şey gibiydi; arkadaşın vardır yakın olduğunuzu düşünüyorsunuzdur. Başınıza öyle kötü bir şey gelmiştir ki bunu o arkadaşınızla paylaşıp bir çözüm üretmeye çalışmak istersiniz. Ancak anlattıktan sonra sana " boş ver " der ya.. Öyle sanırım. Varlar ama hissedemiyorum işte. Anlatmak bana göre değil, siz anlayın.

Mesaj bir kadından geliyordu. Yine ve yine aldatma olayı. Şu sıralar ne kadar da çok oluyordu böyle ?

Mesaja bir daha döndüm. " Gay olduğunu öğrendim. Beni bir erkekle aldattı. Gaylerin hepsi ölmeli. Kahretsin iğrenç. İğrençler. "

Bir küfür savurdum. Tercihler söz konusuysa elimi bile sürmezdim. Bu o adamın suçu değildi. Hatta bu bir suç bile değildi. Mesajı atanın kamerasına bağlandım. Zaten bir görüntülü aramadaydı..

Bir ton makyaj ve açık seçik bir kıyafet.. Böyle giyinenleri anlamıyordum. Böyle saçma sapan yollarla etkilemeye çalışmak ? Aptalca. Ve bir kere daha düşüncelerimin doğru olduğuna kanaat getiriyorum. İnsanlar aptaldı. Arada istisnalar vardı ancak; İstisnalar kaideyi bozmazdı değil mi ?

~~~

Asrın Ateş'ten:

Psikolojikmen bütün o yaşananlardan sonra Barlas ile bir şeyler düşünüp ondan etkilenmem ve nedenini bilmediğim şekilde ona çekilmem. Gerekiyormuş.. Selcan, Akın, hatta ve hatta annem. Olaylar anneme kadar nasıl gitti bilmiyorum -Selcanın anlattığını varsayıyorum- ancak annem bile Barlasa karşı bir şey hissettiğimi, hissetmem gerektiğini söylüyordu. Hangi normal anne kızına bunu söylerdi ki ? Katılıyorum, annem kesinlikle normal değildi. Ah her neyse. Bir şey hissetmiyorum. Hiç bir şey hissetmiyorum. Yani Barlas'ın hakkında düşündüklerim; aynı sigara zevkine sahip olduğumuz ve bir kaç ortak yanımız olduğunu bilmekten ibaretti. Başka ne hissedebilirdim ? His diye bir şey yoktu ayrıca. Beynimizin oynadığı oyunlardan sadece bir kaçıydı.. Olan her şey de bu oyunlardan ibaretti, ya da her ne sikimse işte..

Okula gitmiyordum. Devamsızlık 10 gün evet ama rapor alıyordum. Sadece 1 hafta alabilmiştim çünkü fazlasına babam izin vermemişti.

Bilmiyorum neden ama 1 hafta bana yeterdi ve de artardı da zaten. Okulu her ne kadar sevmesem de 18 yıllık hayatımın yarısından çoğunu kaplıyordu.. İlgi çekici değildi, ancak ilgimi çekiyordu. Kimsenin ilgisinin çekmeyeceği şeylerin, ilgimi çekmesi benim için farkındalıktı. Ve ben bu farkındalığı seviyordum. Örneğin belirli bir müzik zevkim yoktu. Anlamı önemliydi benim için. Hangi dilde olduğu değil. Her dilden diyemesem de 5 farklı dilden dinlediğim şarkılar vardı. Araştırmayı çevirmeyi seviyordum. Korece, Çince, Japonca, İngilizce, Türkçe. İlk 3 dil size saçma komik geliyor değil mi ? Dediğim gibi saçmalığı falan umrumda değildi.. Anlamı önemliydi..

Kendi kendime göz devirdim ve sosyal medya hesaplarıma bakmaya devam ettim. Yine yeni bir şarkı keşfedip dinlemeye başladım. Ağzıma çabuk dolanan bi şarkı olmuştu. Anlamı ise, güzeldi. Evet sadece güzeldi diyebilirim çünkü şarkıda anlatılan hisleri ancak aşıkolunca hissedebilirdim. Ki ben aşka inanmayan, bunun beynimizin oyunlarından biri olduğunu düşünen biriydim. Yani benden o hisleri ya da her ne sikimse, onu anlamamı beklemeyin.

Yani ne olurdu ki aşık olunca ? Yanacağını bile bile ateşe atlamak ? Veya parçalara ayrılacağını bilerek sonu görünmeyen bi uçurumdan atlamak ? Belki de dünya üzerinde bulunduğun şehirde öylece yaşamaya devam ederken, her gün binlerce kez ölmek ? Aşk, acıydı. Aşk, gerçekleri görmeden yalanı sevmekti. Aşk yoktu işte, sadece his vardı, zevk vardı. Bir erkek bir kızla ya zevk için seviyor gibi görünürdü, ya da boş kalmamak için. Adiceydi. Ve en iğrenç olan, bu adiliği sadece erkekler değil kızlarında yapmasıydı.

Ne geçerdi ki eline bir insanı kullanıp atınca ? Anlam vermek zordu. Ya da ben anlayamıyordum. Anlamak istemiyor da olabilirdim tabii. Ancak gerçekten aşka inanan varmıydı aranızda? Kalpten, yürekten inanan ? Kaç kişi çok sevdiği, aşık olduğu kişiyle evlenip, mutlu ve huzurlu bir yuva kurabildi ? Bakın sevdiğiniz kişiyle evlenmek de kolay. Mutlu ve huzurlu mu o evlilik? Önemli olan bu iki değeri korumak. Bunu başaran kişilerin sayısı da çok az. Ülkenin geneli görücü usulü ile evlenmiş, ve kalan yarısı aşirete kurban gitmiş ve hepsi de mutlu huzurlu rolü yapıyor. Olanlar da çocuklara oluyordu. Bana burda aşk var diyebilir miydiniz ? Şahsen ben ağzımı açıp da bu gerçek aşk diyemezdim. Ah herneyse. Aşk saçma salak, iğrenç bir şeydi işte.

Odamda oturup sosyal medyada olanlara göz gezdirirken odaya annem girdi ve sabahtan beri yaptığı o bakışı yaptı. Göz devirdim ve kulaklığımı da alıp, önce odamdan sonra evden dışarı attım kendimi..

~

Yaklaşık 1 saattir tek başıma bir ormanda yürüyordum. Bahsettiğim orman, orman kampıydı. Buraya kadar yürüyerek geldiğime şaşırsam da havası hoşuma gitmişti ve evet dediğim gibi 1 saattir buralarda dolanıyordum.

Size de oluyor muydu? Bazen, biri sizi izliyormuş gibi bir his gelir otururdu düşüncelerinizin ortasına. Hani sürekli arkanıza bakarsınız o histen dolayı. Ancak her seferinde kimseyi göremeyip rahatlarsınız. Ancak ben rahatlayamıyordum, aksine daha çok birinin takip ettiğine dair olan bu his içimde büyüyordu..

Sonra ne mi olmuştu ? Sadece karanlık. Korktuğum ama yine de ona sığındığım karanlık, sarmıştı etrafımı...

~~