The Game Changer (Mafia Families #2)

Chapter 7.3 - The Unwilling Hitman

Klent's Pov

Nasa labas na kami at pasakay nang kotse nang magsalita si Florence.

"Shit Klent. Did you really have to provoke the Sicilians." Reklamo niya. "Hindi mo ba alam na may mga baril na nakatutok sayo sa club na iyon?"

"May mali dito Rence." Sabi ko nalang.

"And you're not even listening." Napabuntong hininga si Florence. Masama ang kutob ko sa mga mangayayari.

"You mean, with Constantine showing up?" tanong ni Florence pero alam ko naman na alam niya ang ibig kong sabihin. After all, he's been to Sicily. "That's all kinds of wrong Klent."

"Mas maiintidihan ko pa pag si Don Cartino mismo ang nandito. But for him to send Constantine?" I scoffed. "That Don may be a sonofabitch but I didn't know him to be a coward."

"I'll look into it." Sagot ni Florence.

"And that's exactly why I like you." Sagot ko lang at napaatras ng konti si Florence.

"No offense bro. I'm straight, boss lang turing ko sayo." Florence held up his hands.

"Not even friends?" pabirong tanong ko. "You're breaking my heart, Rency."

"Yak. Kadiri Klent. Pwede ba tama na. Reserve mo nalang yan sa Saverin Boss." Sabi niya at sa halip na sa passenger seat ay sumakay siya sa backseat.

"Ayaw mo yun? Special ka saakin?" biro ko parin.

"Seriously Klent. Tama na baka masuka pa ako at mabaril pa kita." Inis lang na sagot ni Florence.

Napatawa nalang ako ng malakas.

Damn. Don't you just love me?

L's Pov

Pagbaba ng eroplano ay isang guard at kotse lang ang nandoon. May ipinagawa kasi si Klent sa tatlo at may pinuntahan rin siyang meeting. Naiwan naman si Fiona sa U.S. para siya ang mag-manage sa lahat doon.

Agad akong dumiretso sa pinakamalapit na Flower Shop. Everything is already planned. We will wipe out every transaction the Capriotti has here. With Boston and Chicago out of his options for business? His empire will slowly crumble.

This is for every person he took away from me.

Pagkatapos kong bumili ng bulaklak ay dumiretso na ako doon. Tahimik akong nag-drive habang unti-unti nang sumsikip yung dibdib ko. Wala pa nga ako doon ay nagiging emotional na ako.

I'm just so weak when it comes to him.

Fifteen minutes later ay dumating ako. I turned the engine off and grabbed the flowers bago bumaba sa sasakyan. Naglakad na ako at tumigil sandali sa ilalim ng puno. Ang raming alaala ang pilit na bumabalik sa mga lugar na ito. I could almost see his face, relaxed, happy and alive. Alive... Napangiti nalang ako ng konti as I felt sobs forming in my chest. I clenched my hand into a fist to hold back the tears and tried my damnedest to walk further.

Nung makita ko na yung headstone ay agad naman pumatak ang mga luha ko. I bit my trembling bottom lip to keep from making a sound. Not like he can hear me, but I still haven't forgotten my promise na hindi ako iiyak and I failed again.

"Shin. I'm back. Just like I promised." Sabi ko at naupo sa harap ng headstone. Pilit kong pinipigilan yung mga luha pero hindi ko kaya. Ang hirap parin. Para akong nasasakal sa lahat ng emosyon na bigla nalang nagsilabasan.