Καταλαθος Τυχερη

Κεφάλαιο 18

Jai's pov
Κατά τις οχτώ παρά είκοσι σηκώθηκα, πιασμένος, από το κρεβάτι του Luke και πήγα στο δικό μου. Ανοίγω τη πόρτα και μένω άφωνος. H Alexia κοιμόνταν Δεν είχε σχολείο σήμερα; Πηγαίνω γρήγορα να τη ξυπνήσω.

- χμμμ... Τι θες ρε Jai;
είπε καθώς τεντονόνταν.

- ξύπνα, σήκω έχεις σχολείο σήμερα.

- Ωχ! Το είχα ξεχάσει.

Σηκώνεται σιγά- σιγά και κατεβαίνει κάτω. Αχ... Τώρα ώρα να κοιμηθώ ΕΓΩ λίγο ακόμα.

Alexia's pov
Στο σχολείο έφτασα στο τσακ να μπούμε. Ευτυχώς που με ξύπνησε ο Jai. Τι καλός που είναι όμως. Πρώτη ώρα αρχαία ιστορία "σκατά, καληνύχτα" σκέφτηκα όταν είδα τη καθηγήτρια να μπαίνει.

- κυρία μπορώ να αλλάξω θέση;
Ρώτησε ο Oliver

- ναι παιδί μου, κάτσε όπου θες.
Του έδωσε την έγκριση η καθηγήτρια και ήρθε και κάθισε δίπλα μου!?

- μπορώ να καθίσω;
Ρώτησε ευγενικά.

- ναι φυσικά.

- πρέπει να σου μιλήσω.
μου ψιθύρισε μετά από κάνα δεκάλεπτο.

- σε εμένα;

- ναι

- είσαι σίγουρος;

- κοίτα πιστεύω ότι μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ και να μου δώσεις μια λύση.
Είχα μείνει άφωνη. Εγώ; Να του δώσω λύση σε τι;

- τι συνέβει;

- κοίτα δε ξέρω πως έγινε η τι έγινε, αλλά όλα τα αγόρια με έχουν βγάλει στο περιθόριο.

Γούρλωσα τα μάτια μου. Δε πίστευα σε ότι άκουγα. Ωραία ξεκινούσε αυτή η βδομάδα.

- πως έγινε αυτό;

- δε ξέρω. Αλλά κάθε φορά που τυχαίνει να συζητάνε για κάτι όταν με βλέπουν να πλησιάζω αλλάζουν θέμα.

- τι να πω... Θα δω τι μπορώ να κάνω. Προς το παρόν έλα μαζί μας.

- τι; Μαζί σας; Και αν οι υπόλοιποι δε με θέλουν στη παρέα

- θα σε θέλουν. Δε τους έχεις κάνει τίποτα για να μη σε θέλουν.

- σε ευχαριστώ.

- τίποτα!

Μετά από κάτι αιώνες το κουδούνι επιτέλους χτύπησε. κατεβήκαμε τότε όλοι στο προάυλιο.

- λοιπόν παιδιά, τον ξέρετε τον Oliver. Θα έρχεται μαζί μας για λίγο καιρό. Πειράζει.

- Αυτό που έχω να πω είναι Oliver καλός ήρθες!
Είπε ο David για να τον κάνει να αισθανθεί ευπρόσδεκτος.