Καταλαθος Τυχερη

Κεφάλαιο 27

Ξημέρωσε Σάββατο. Μέχρι τις εννιά είχαν όλοι σηκωθεί και ήταν στη κουζίνα. Χτύπησε το κουδούνι. Ο Beau με κοίταξε με καχιποψία.

- μη με κοιτάς, εγώ δε φώναξα κανένα.

Είπα και πήγε να ανοίξει.

- μήπως είναι εδώ η Alexia;

Ωχ όχι. Όχι αυτή η φωνή.

- ναι φυσικά. Πέρασε.

- γεια

Είπε ξερά μόλις μπήκε στη κουζίνα.

- τι έγινε μας θυμήθηκες;

- μήπως έχεις τα κλειδιά του σπιτιού;

- γιατί; Τι τα θες;

- Η Meg πήγε κάπου με τους γονείς της και δε μπορούσα να κάτσω σπίτι της

- γιατί;

- ε δεν ήθελα.

- γιατί δε κάθεσαι μαζί μας;

γύρισα και αγριοκοίταξα το Jai.

- δε ξέρω...

πήρα μια βαθιά ανάσα.

- τελείωνε κάτσε.

είπα, με νεύρα, τελικά και τράβηξε ένα σκαμπό να κάτσει.

- γιατί τέτοια έχθρα Alexia; Αδερφή σου είναι.

- Jai η Louiza κι εγώ δεν είμαστε σαν εσάς τους τρεις. Εσείς έχετε πολλά κοινά ενδιαφέροντα, εμείς κανένα.

- όλο και κάτι θα υπάρχει.

- κι όμως δεν υπάρχει.

- γιατί το λες αυτό; Εγώ είμαι σίγουρος ότι υπάρχει.

- ρώτα τη να δεις τι της αρέσει. Σε προκαλώ.

- ωραία Louiza, σου αρέσουν τα σπορ;

- βασικά όχι και τόσο.

- ορίστε. Ούτε της Louizas της αρέσουν τα σπορ Alexia.

- Jai να σου υπενθυμίσω ότι μου αρέσουν πάρα πολύ τα σπορ. Για αυτό πήγα και τένις.

- πήγες τένις;

- ναι χθες.

- και πως ήταν;

- πολύ ωραίο.

- γιατί δε λέτε πως περνάτε τη μέρα σας;

- ωραία εγώ τη περνάω μαζί σας.

- όχι σε εμάς. Στην αδερφή σου.

- εγώ πηγαίνω βόλτες με τις φίλες μου και το απόγευμα θα ξαναπάω.

- εγώ πηγαίνω βόλτες, βλέπω ταινίες το βράδυ και απόψε θα πάμε club να περάσουμε πιο καλά.