Καταλαθος Τυχερη

Κεφάλαιο 71

Πέρασε μια βδομάδα από τότε που ήρθε η Ginna στο σπίτι και μέρα με τη μέρα ένοιωθα ακόμα πιο κυκλοθυμική και πολλές φορές όχι τόσο ευδιάθετη. Μέχρι εκείνο το βράδυ. Κοιμήθηκα με δυσκολία και ξύπνησα μέσα στη μέση της νύχτας με το στομάχι μου. Ένοιωσα να μου έρχονται όλα πάνω και έτρεξα στο μπάνιο, όπου και τελικά έκανα εμετό. Εντάξει τώρα σίγουρα είχα αρχίσει να αρρωσταίνω. Το ίδιο βράδυ δε ξανά έκανα άλλο εμετό αλλά σίγουρα αυτό με τον εμετό δεν ήταν σίγουρα καλό. Ευτυχώς ο Luke δε πήρε χαμπάρι που σηκωνόμουν πότε πότε, αλλά το άλλο πρωί έπρεπε σίγουρα να καθίσω μέσα. Ήταν που ήθελα να βγω και με το Brad...

Είχα ξυπνήσει από πολύ νωρίς και βέβαια όταν ξύπνησε ο Luke με βρήκε όρθια να κοιτάω το τοίχο.

- καλημέρα φως μου!

- καλημέρα...

Είπα και πήγε να με φιλήσει αλλά απομακρύνθηκα

- Luke καλύτερα άσε τα φιλιά γιατί δεν είμαι και πολύ στα καλά μου σήμερα.

- γιατί τι έχεις;

- δε ξέρω το στομάχι μου πονάει σα να θέλω να κάνω εμετό συνέχεια...

- τι να σου πω ρε μωρό μου... μήπως κρύωσες;

- μάλλον...

Πριν προλάβω να συνεχίσω με έπιασε απότομα και με φίλησε

- χωρίς το φιλί σου δε θα ζούσα...

Είπε και σηκωθήκαμε. Κατεβήκαμε κάτω, όπου ήταν και ο Beau.

- επ! Καλημέρα ρε παιδιά!

- καλημέρα

Είπαμε ταυτόχρονα και καθίσαμε στο τραπέζι

- πτώμα είσαι Alexia τι έγινε;

- Beau με χέζεις; Τίποτα δεν έγινε

- καλά παιδί μου, ηρέμησε δεν είπα κάτι.

Είπε και μας έβαλε πρωινό. Καλά όχι ότι ήταν και κάτι σπουδαίο βέβαια. Ντονατς από το φούρνο πήρε. Καθίσαμε να φάμε και μετά καθίσαμε να περιμένουμε και τους άλλους που έτρωγαν ακόμα. Χτύπησε μήνυμα από το Brad. "Να υποθέσω πως δε μπορείς για να μη μου έχεις στείλει ακόμα έτσι;", "όχι μπορώ! Απλά δεν ήμουν και στα καλύτερα μου. Τώρα νομίζω πως εντάξει", "ωραία πότε θες;", "στο πάρκο σε μία ώρα.", "οκ τα λέμε τότε" 

Σηκώθηκα από το τραπέζι και πήγα πάνω να ετοιμαστώ λέγοντας στους άλλους ότι πάω μια βόλτα να ηρεμήσω λίγο. Απέφυγα να τους πω με ποιον ειδικά όσο ήταν ο Luke μπροστά γιατί ήξερα την αντίδραση του.