Καταλαθος Τυχερη

Κεφάλαιο 64

- θα ήταν καλύτερο να μη πάει σχολείο αυτές τις μέρες.

Είπε η νοσοκόμα και τράβηξα επιτέλους το βλέμμα μου απο την Alexia. Απάντησα καταφατικά και μου ξανά χαμογελασε. Την ευχαρίστησα και πήρα την Alexia να φύγουμε. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και τη κοίταξα με την άκρη του ματιού μου. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο κάθισμα μου και έπειτα από μια βαθιά ανάσα, έβαλα τα κέιδιά στη μηχανή και ξεκινήσαμε.

Alexia's pov
Η νοσοκόμα μου έβαλε κάμποσες γάζες και βγήκαμε. Τα μάτια του Luke έμειναν λίγο πάνω μου και με παρατηρούσε αγνοόντας τη νοσοκόμα που τον κοιτούσε όπως εκείνος πριν. Με πήρε και φύγαμε. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και μετά από μια βαθιά ανάσα που πήρε ξεκινήσαμε.

Μπήκαμε στο σπίτι και η Kiana ήταν με τη τσάντα και τα κλειδιά στο χέρι. Ο Luke τη κοίταξε ερωτηματικά.

- βόλτα με τα κορίτσια!

Του είπε και τον φίλησε. Εκείνος χαμογελασε και της έκανε νόημα χαιρετόντας τη.

- τα λέμε το βράδυ! Α και Alexia... περαστικά.

- ευχαριστώ

Είπα και έκλεισε τη πόρτα πίσω της. Κάθισα στο καναπέ ενώ εκείνος πήγε στη κουζίνα. Αργότερα ήρθε και στάθηκε δίπλα μου.

- πονάς τώρα;

- τώρα όχι τόσο. Εντάξει είμαι. (Ο πόνος στη καρδιά μου είναι πιο μεγάλος...)

- α οκ. Να σου φέρω τίποτα να φας;

- όχι όχι εντάξει είμαι!

- ναι αλλά πρέπει να φας.

- δε πεινάω

- καλά. Πάω να σου φτιάξω ένα τόστ τουλάχιστον. Δε κάνει να μη φας κάτι.

Δε μίλησα. Απλά τον άφησα να φύγει. Η πόρτα δεν άργησε να χτυπήσει. Ήταν ο Brad, ήθελε να δει πως πάω. Φυσικά σοκαρίστηκε και φυσικά ο Luke τον έδειωξε πριν την ώρα του. Κάθισε δίπλα μου με το πιάτο στο χέρι. Άπλωσε το πιάτο προς το μέρος μου.

- έλα.

Τον κοίταξα για λίγο

- ρε συ Luke δε πεινάω... αλήθεια.

- Alexia πρέπει να φας. Μη παίζεις με την υγεία σου.

Είπε και με έκανε να του πάρω το πιάτο. Όλο μου έριχνε μικρές ματιές. Δε ξέρω γιατί. Έφαγα κάμποσο και του το έδωσα. Το πήρε στη κουζίνα και δε με ρώτησε τίποτα άλλο. Δεν ήμασταν και πολύ ακόμα μόνοι μας, ευτυχώς. Φυσικά όπως πάντα ο Beau το ίδιο υπερβολικός με κάθε άλλη φορά. Αφού προσπάθησε να με γιατροπορέψει όπως μπορούσε, μετά από ώρα, κάθισε επιτέλους στο καναπέ μαζί μας. Μέχρι το βράδυ αυτή η δουλειά. Προσπαθούσε να κάνει τα πάντα για να μου περάσουν τα σημάδια.