Καταλαθος Τυχερη

Κεφάλαιο 48

Δε ξέρω πόσες ώρες έκοβα βόλτες με το αυτοκίνητο. Μετά από ώρα πέτυχα το Brandon να περπατάει, μάλλον, προς το σπίτι του. Σταμάτησα το αυτοκίνητο μπροστά του και κατέβασα το τσάμι.

- γεια. Μήπως έχεις δει την Alexia;

- πάει προς το σπίτι της. Παίζει να έχει φτάσει κιόλας.

- πώς είσαι τόσο σίγουρος;

- είχαμε πάει λίγο μια βόλτα που ήθελα να της μιλήσω για κάτι σοβαρό.

- μαλιστα. Οκ. Γεια.

Ούτε ευχαριστώ δεν είπα. Γκάζοσα τόσο απότομα που τα λάστηχα σπίνιαραν στην άσφαλτο και έφυγα με 120, από θαύμα ζω ακόμα.

Alexia's pov
Γύρισα σπίτι μα ο Luke δεν ήταν πουθενά. Ο Jai μου είπε ότι είχε πάει μια βόλτα και δεν ήξερε πότε θα γυρνούσε. Κάθισα και τον περίμενα ενώ οι άλλοι είχαν να πάνε στη Drty Pig για φωτογραφίες που έπρεπε να πάρουν και κάτι συμβόλαια. Μετά από λίγο μπήκε o Luke στο σπίτι, έξαλλος. Οκ. Κάτι είχε.

- βγήκες με το Brandon;

Αααα... τέλεια. Άντε να του εξηγήσεις τώρα γιατί με ήθελε. Καλά πως το έμαθε;

- δε βγήκα για αυτό που νομίζεις.

- βγήκες όμως! Γιατί; Γιατί μου το έκανες αυτό; Δε σε αγαπάω;

- Luke μπορείς να με ακούσεις λίγο;

- σε έριξε έτσι;  Άρχισε και τα αγάπη μου.

- τι είναι αυτά που λες;

- Alexia έλα. Ξέρω ότι είστε μαζί.

- τι μαζί; Πως μαζί; Luke πας καθόλου καλά; Δε θα σου το έκανα ποτέ αυτό!

- ναι! Για αυτό ήσασταν έτοιμοι να φιληθείται.

- τι; Ποτέ δεν ήμασταν έτοιμοι να φιληθούμε.

- ναι; Και τότε τι είναι αυτό;

Είπε δείχνοντας μου μια φωτογραφία με εμένα και το Brandon στο πάρκο να είμαστε αρκετά κοντά. Όχι. Αποκλείεται. Ποτέ δεν ήρθαμε τόσο κοντά με το Brandon.

- Luke αλήθεια, ορκίζομαι ότι ποτέ δε παίχτηκε τίποτα μεταξύ μας.

- ασε με ρε Alexia. Δε μπορώ άλλο έλος. Κάτσε μαζί του τότε και παράταμε. Ίσως τελικά να μην είμαστε για τίποτα παραπάνω από κολλητοί.

Είπε και και πριν προλάβω να πω κάτι παραπάνω έφυγε. Έμεινα σοκαρισμένη, μόνη μου, να σκέφτομαι εκενο. Το μυαλό μου έπιανε χίλιες στροφές το δευτερόλεπτο και γέμιζε όλο και περισσότερα ερωτήματα που μάλλον απαντήθηκαν από τη συζήτηση μου με το Luke. Δηλαδή αυτό ήταν έτσι; Χωρίσαμε; Τέλος; Άχισα να κλαίω στη σκέψη ότι τον έχασα.