Καταλαθος Τυχερη

Κεφάλαιο 19

Το άλλο πρωί ξύπνησα από το γάβγισμα του Hamlet, ο οποίος πεινούσε. Κοίταξα το κινητό μου και ήταν εξήμισι "όντος τώρα; Έχω κοιμηθεί τρεισήμισι ώρες όλες κι όλες." Ο Beau δεν είχε πάρει χαμπάρι από τις φωνές του Hamlet. Ακόμα κοιμόνταν Έβαλα λίγο φαγητό στο Hamlet και πήγα στο μπάνιο να κάνω τα απαραίτητα. Μετά από λίγη ώρα είχα ετοιμαστεί πλήρως για το σχολείο. Κάτι μου λέει ότι δε θα πάει καθόλου καλά η μέρα σήμερα.

Έφτασα στο σχολείο και με το που μπήκα μέσα ήρθε και με βρήκε ο David.

- Alexia να σου πώ.

- τι έγινε καλέ;

- Ξέρω πως μισής τη Jane, τη Barbara και τη Bella.

- ναι ωραία και τι;

- ε... να... Μου ζήτησαν χτές να έρθουν μαζί μας δε μπόρεσα να μη δεχτώ.
Γούρλωσα τα μάτι μου.

- είσαι σοβαρός;

- συγνώμη ρε Alexia.

- ούφ... καλά... άμα είναι να έρθουν για λίγο εντάξει.

- αχ σε ευχαριστώ τόσο πολύ!
Είπε και με φίλησε στο μάγουλο.

- ναι...

πήγαμε προς τους άλλους. Δε πρόλαβα να τους πω "καλημέρα" και κατευθείαν με πήρε η Chelsey να μου μιλήσει.

- σήμερα το απόγευμα στις έξι μπορείς να συναντηθούμε να σου πω αυτό που ήθελα;

- ναι οκ. Πέρνα να με πάρεις από το σπίτι να πάμε βόλτα καλύτερα.

- οκ

Πήγαμε στους άλλους. Οι BJB (όπος όλο το σχολείο φώναζε τις Barbara, Jane, Bella) με κοιτούσαν με στραβό μάτι.

- Λοιπόν εσένα σε συμπαθώ πολύ.
Μου είπε η Barbara και οι άλλες συμφώνησαν.

- ναι. Είσαι πολύ καλό κορίτσι.
Συμπλήρωσε η Jane.

- οκ... ευχαριστώ.
Είπα δειλά και ήρθε η Barbara και με αγκάλιασε. Οκ. Αυτό ήταν παράξενο. αυτές ούτε καν με γύριζαν να με κοιτάξουν.

Οι BJB ήταν ο τρείς πιο πουτάνες του σχολείου. Τις μισούσα αλλά αυτές δεν είχαν δείξει ποτέ να με μισούν η να με συμπαθούν. Βασικά δε μου μιλούσαν καν. Η Barbara ήταν η μεγαλύτερη πουτάνα και φυσικά η "αρχηγός" της παρέας τους.

Στο μάθημα δε μπορούσα να συγκεντρωθώ καθόλου.

- Τι έχεις;
με ρώτησε ο Oliver, ο οποίος κάθονταν ακόμα δίπλα μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα.

- ντάξει δεν είναι τίποτα.

- για ηλίθιους ψάχνεις; Αφού σε βλέπω. Δεν είσαι καλά.