Καταλαθος Τυχερη

Κεφάλαιο 22

Αχ επιτέλους βρισκόμουν σπίτι. Η Chelsey δεν είχε γυρίσει ακόμα και τα αγόρια ήταν γυμναστήριο. Πρώτη φορά σήμερα που πήγαιναν μεσημέρι. Άραξα πάνω στα στρώματα που είχαμε φτιάξει από μαξιλάρια στο καναπέ μέχρι να έρθει κάποιος. Κάνα μυσαρό αργότερα ήρθε η Chelsey.

- πολύ κουραστική μέρα σήμερα...

- ουφ...Το ίδιο ήταν και για εμένα.

- άσε σου λέω με πρίζανε για να βγάλουν δύο φωτογραφίες. Κάνε αυτό, πήγαινε εκεί, όχι λάθος backroynd,

Αναστέναξε καθώς έπεσε πάνω στα μαξιλάρια δίπλα μου.

- ήταν πολύ κουραστική μέρα σήμερα...

- το καταλαβαίνω.

- εγώ είχα το διαγώνισμα ένας συμμαθητής μου είναι στο περιθώριο, ήρθε μαζί μας,τρεις ηλίθιες έρχονται μαζί μας δε λένε να ξεκολλήσουν, κοντεύουμε να τσακωθούμε...

- ωχ τι περνάς κι εσύ...

- κι εσύ περνάς δύσκολα πολύ...

- οι άλλοι είναι γυμναστήριο;

- ναι

- θες να φάμε τίποτα;

- αχ, ναι μες το μυαλό μου είσαι. Αυτό σκεφτώμουν.

- Χαχα! Έλα πάρε ένα κατάλογο.

- λοιπόν ξέρεις τι έχουμε καιρό να φάμε;

- τι;

- σουβλάκι.

- τι είναι αυτό;

- ελληνικό προϊόν Είναι πίτα με πατάτες κρέας σε καλαμάκι η χοιρινό η κοτόπουλο... Έχει διάφορα. Να δες.

- καλό ακούγεται.

- λοιπόν θα πάρεις σίγουρα πιτόγυρο. Δε το συζητάω Πρέπει οπωσδήποτε να το δοκιμάσεις.

- οκ. Θα πάρω ένα πίτα γύρο με σος, πατάτες και... Ντομάτα.

- ωραία θα πάρω κι εγώ ένα από το ίδιο.

- λοιπόν θα πάρω η θα πάρεις;

- να πάρω εγώ;

- πάρε.

Πήρα το τηλέφωνο στα χέρια μου και πληκτρολόγησα τον αριθμό.

- ναι, γεια σας... Μήπως θα μπορούσατε να μου φέρετε δύο πίτα γύρω, ντομάτα, πατάτα,σος;... Θα τα φέρετε στους Brooks... Γεια σας.

Έκλεισα το τηλέφωνο και περιμέναμε μαζί με τη Chelsey να έρθουν τα σουβλάκια. Σε είκοσι λεπτά περίπου τα σουβλάκια ήταν εδώ. Πλήρωσα τον άνθρωπο και καθίσαμε να φάμε