Καταλαθος Τυχερη

Κεφαλαιο 8

Το πρωί ξύπνησα με τον ήχο του κινητού του Luke. " Αχ είχε βάλει ξυπνητήρι για εμένα τι γλυκό! " σκέφτηκα και χαμογέλασα. Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και ήρθε και κάθισε στο καναπέ δίπλα μου, εκεί που κοιμόμουν.

- Πως αισθάνεσαι; Σου πέρασε ή κατάθλιψη για αυτό τον ηλίθιο;

- Ναι ( έκανα μια παύση) σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Χάρη σε εσένα ένιωσα καλύτερα εχτές.

Τον αγκάλιασαν και για κάποιο λόγο ένιωσα ασφάλεια.

- Δε κάνει τίποτα. Αφού σου έχω πει ότι, ο,τι και να συμβεί θα έχεις εμάς δίπλα σου. Λοιπόν άντε τώρα να ετοιμαστείς γιατί είναι 7.30.

Έτσι ετοιμάστηκα να φύγω. Όταν μπήκα μέσα όλοι έτρεξαν να με χαιρετίσουν. Εκεί ήταν που αρχή σαν οι κλασικές ερωτήσεις " που ήσουν", " τι έκανες", "τι έπαθες" και άλλες ερωτήσεις τέτοιου τύπου.

Αφού τους βεβαίωσα ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό επιτέλους ήταν όλα όπως κάποτε. Ή σχεδόν όλα... Ο Kevin όλη την μέρα με κυνηγούσε να μου ζητήσει συγνώμη. Όχι αυτή τη φορά δε θα του τη χαρίσω.

Ή ώρα δε πέρασε και πολύ γρήγορα μιας και ήταν ή μέρα που είχαμε όλα τα θετικά μαθήματα μαζί. Ήταν αρκετά βαρετά για καλή μου τύχη η Susan ήρθε και κάθισε μαζί μου μιας και καθόμουν μόνη μου αφού είχε ψιλό τσακωθεί με τι κολλητές της έτσι πέρασε ή ορά κάπως πιο γρήγορα με εμένα να τη παρηγορώ.

Κάπως έτσι πέρασε ή ώρα και επιτέλους έφτασε ή ώρα να γυρίσω σπίτι. Όταν μπήκα μέσα στο σπίτι δεν ήταν εκεί κανένας ούτε ή θεία μου ούτε ή μαμά μου ούτε ή Louiza, ή αδελφή μου. Έτσι απόφαση στα να το εκμεταλλευτώ λιγάκι φέρνοντας λίγο κόσμο.

Ή Louiza ευτυχώς δεν είχε πολλά πάρε δώσε με τους Janoskians άρα ένας πόντος επιπλέον για εμένα, γιατί θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ελεύθερα χωρίς να την έχω μέσα στα πόδια μου.

Εκείνη είχε τη δική της παρέα αν και λίγο μικρή. Ήταν τέσσερα κορίτσια όλα κι όλα, ή Louiza, ή Evelin, ή Erica και ή Meg και αυτές δεν της είχα δει ποτέ. Ήταν πολύ ντροπαλές και δεν ήταν και ιδιαίτερα κοινωνικές. Σήμερα μάλλον ή Louiza θα αργούσε γιατί θα πήγαινε στο σπίτι μιας φίλης της για λίγο. Έτσι τηλεφώνησα σε δυο τρεις φίλους μου από το σχολείο και φυσικά τους Janoskians γιατί πάρτι χωρίς αυτούς δε γίνεται. Δυστυχώς έπρεπε κάτι να το χαλάσει.

Λίγη ώρα αργότερα υπολογιστές κανένα τέταρτο, ακούστηκαν κλειδιά στη πόρτα. Ή πόρτα ανοίγει και ήταν... Ή Louiza?!

- Alexia! Τι κανείς εσύ εδώ?

- Εγώ τι κάνω εσύ τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα?