Καταλαθος Τυχερη

Κεφάλαιο 13

Μετά από κάνα δεκάλεπτο φτάσαμε στο blue world και πήγαμε και πιάσαμε το συνηθισμένο τραπεζάκι που ήταν κοντά στο μπαρ αλλά και κοντά στη τζαμαρία.

- Λοιπόν παιδιά εγώ δε μπορώ να κάτσω πολύ...
Είπε η Hellen και αργότερα συμφώνησαν και η Ann με τη Daniela. Εγώ πάλι αντίθετος δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι. Φοβόμουν για το τι αντικρίσω. Τις σκέψεις μου διέκοψε ο σερβιτόρος όταν ήρθα να μας πάρει παραγγελία.

- Γεια σας παιδιά!

- Για σου Μakey! Τι κάνεις;
Μakey έλεγαν το σερβιτόρο, ο οποίος πλέον ήταν και αυτός μελό της παρέας. Όποτε δεν είχε δουλειά την έβρισκε σε εμάς.

- Καλά είμαι εσείς;

- Μια χαρά και εμείς.

- Λοιπό σας ακούω.

- Θα ξεκινήσουμε από εμάς τους δυο γιατί ήμαστε αγόρια και δεν ήμαστε τόσο αναποφάσιστοι. Εγώ θα πάρω μια μπύρα

- Κάντες δυο. Ξέρεις τις συνηθισμένες.

- ναι ,ναι ξέρω. Κορίτσια σας ακούω.

- Λοιπόν εγώ θέλω ένα φυσικό χυμό.
Ξεκίνησα να λέω εγώ.

- κι εγώ ένα φυσικό θέλω.

- Άρα δυο...

- Καντους τρεις, θέλω κι εγώ έναν.

- Έμενα θα μου φέρεις δυο μπάλες cookies.

- Ωραία...

- Εμένα μια μπάλα σοκολάτα και μια μπάλα φράουλα

- Εμένα δύο μπάλες στρατσιατέλα

- Κι εμένα μια μπάλα βανίλια.

- Ωραία. Άρα έχουμε δυο μπύρες αμστελ, τρεις φυσικούς και τέσσερα παγωτά ένα με δυο μπάλες cookies, ένα με δυο μπάλες στρατσιατελα, ένα με μια σοκολάτα και μια φράουλα και ένα με μια μπάλα βανίλια.

- Ναι.

Είπαμε όλοι μαζί. Αυτό που παραγγείλαμε δεν άργησαν να έρθουν δυστυχώς. Μέτα από κάνα μισάωρο τα κορίτσια έπρεπε να φύγουν και μαζί έπρεπε να φύγουν και τα αγόρια. Έτσι μείναμε οι πέντε μας. Δυστυχώς ούτε τα κορίτσια μπορούσαν να κάτσουν πολύ. Έτσι εγώ έπρεπε να γυρίσω σπίτι...
Άρχισα να παίρνω το δρόμο της επιστροφής και πριν καν το καταλάβω ήμουν έξω από το σπίτι των Janoskians. "Αχ θεέ μου ας είναι όλα καλά εκεί μέσα" σκέφτηκα.
Άνοιξα και μπήκα. Δεν ακούγονταν ομιλίες. Ανέβηκα τις σκάλες και πήγα στο δωμάτιο του Jai. Ούτε εκεί ήταν κάνεις. Ξανά κατεβαίνω στο σαλόνι.

- Luke!
Φώναξα. Τότε άκουσα τη πόρτα του δωματίου του να ανοίγει και βήματα στο διάδρομο.