Κεφάλαιο 31

51 8 2
                                    

Το άλλο πρωί για κάποιο περίεργο λόγο όλοι είχαν σηκωθεί πριν από εμένα. Όλοι εκτός από το Daniel. Με το που σηκώθηκα και πήγα στη κουζίνα με έπιασε ο Beau από το μπράτσο και με τράβηξε κάπου μακρυά από τους άλλους.

- αλήθεια έλεγες χθες;

- για ποιο πράγμα;

- που είπες ότι μας άκουγες το βράδυ.

- ναι.

- Αλήθεια!?

Γούρλωσε τα μάτια.

- ναι… Εντάξει ρε παιδί μου ζευγάρι είστε.

- σόρι που φώναξα χτες που κατέβηκε ο Luke.

- χα! Δε το περίμενες ότι θα σου απαντούσα έτσι ε;

- που να φανταστώ ότι ακουγόμαστε μέχρι κάτω;

- σας ακούει και ο Luke. Τουλάχιστον τώρα το ξέρεις.

- πόσοι ξέρουν τι γίνεται;

- εγώ και οι αδερφοί σου.

- α οκ… Αλλά σόρι…

- εσύ που πήρες πρέφα ότι κατέβηκε;

- τη προηγούμενη φορά που κατέβηκε τον είδα.

- μα αφού τον είδες, γιατί έκανε έτσι όταν μας είδες στο καναπέ;

- νόμιζα ότι κατέβηκε για άλλο λόγο.

- τέλος πάντων. Αυτό ήθελες να μου πεις;

- ναι.

- πάμε να φάμε;

- πάμε…

Γύρισα και γέλασα αθόρυβα. Πως κάνει έτσι πια, σχέση έχουν που είναι το πρόβλημα; Πήγα και κάθισα στο τραπέζι. Σήμερα θα τρώγαμε σάντουιτς.

- να σου πω μια μετά.

Μου ψιθύρισε ο Luke. Φάγαμε και μόλις τελειώσαμε ήρθε και μου μίλησε.

- τι έγινε με το Beau;

- η βλακεία σου έγινε.

- γιατί;

- O Beau πήρε πρέφα ότι κατεβαίνεις κάθε βράδυ.

- Αλήθειά!? Και τι σου είπε;

- ότι σε άκουσε και να κάνουμε λίγο ησυχία.

- και τι του απάντησες;

- ότι πρέπει και αυτοί να κάνουν λίγο ησυχία γιατί ακούγονται μέχρι κάτω.

Γούρλωσε τα άτια και χαμογέλασε

- δε το έκανες.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

- και;

Καταλαθος ΤυχερηDonde viven las historias. Descúbrelo ahora