Saved by an addict

Chapter 12: Matt Barrett

Chapter 12: Matt Barrett

***

Natapos ang isang linggo na walang nagpakitang Logan sa paningin ko. I miss him so much. Nangangamba na ako sa kung ano ang nangyari sa kanya.

I'm inside my room. Nakatayo ako sa full length mirror. Its monday after all. Kakain ko lang nang breakfast kanina and as usual hindi ko na naman naabutan sila Mom and Dad. Tanging si Manang tess at si Senior Delia ang kasabay ko kumain. Maybe you are wondered na kasabay ko sila kumain.

Maski ako hindi ko alam kung anong karisma ang binigay sakin ni Matt at nagbabago ang ugali ko. Maski sila Senior ay naiilang sa pinapakita kong ugali. Dati wala akong galang pag sumasagot sa kanila but now? Nangungu-po pa ako sa kanila.

Minsan nga yung pinagkainan ko ay linalagay ko pa sa sink. At napapansin ko madami na akong nagiging kaibigan. And its all because of Matt. Maybe I should be thankful because he change my devil part.

Umupo ako sa edge nang bed ko at inayos ang pagkakatiklop nang manggas nang uniform ko. Until I saw the bracelet. Bracelet that gave me 1 year ago. Given by Jovi. Hindi ko matanggal ito dahil napakahigpit at hindi ko alam kung paano tanggalin.

Tatayo na sana ako para lumabas nang kwarto ko pero bigla akong napaupo muli dahil sa pagkakagulat nang may pumasok bigla sa pinto nang room ko. Hinawakan ko ang dibdib ko at bumuntong hininga. I glare at him. At inirapan ko sya.

"Matt, what are you doing here?" tanong ko at linagay na ang bag ko sa likod ko.

"Ganon ba ako kapangit para katakutan mo Babes?" Tanong nya at inayos pa ang buhok at nagpapogi sa harap ko.

Ginulo ko ang buhok nya at pinisil ang ilong nya.

"Alam mo ba? Vhea ang pangalan ko. Hindi Babes." Sabi ko sabay bitaw sa ilong nya at bumaba na nang hagdan.

"Dun kana sa kotse ko sumakay. Sabay na tayo" sabi nya sabay pindot sa batok ko. It send a shivers down my spines. Oh shit alam kasi nyang malakas ang kiliti ko sa batok kaya iyon ang ginagamit nya para mapilit ako.

"Matt!" Sigaw ko sa kanya sabay hampas sa braso nya.

"Tara na nga. Baka malate pa tayo" aniya sabay hila sa kamay ko. Kumaway sya kay Senior at nagmano pa sa driver namin.

"Senior ako na po ang maghahatid sa prinsesa nyo." Sya at nagbow pa. Natawa naman si Senior at pinayagan sya.

Humarap sya sa driver namin at pinatong nya ang siko nya sa ulo ko kaya napatawa sila.

Nagfrown na lang ako at kinurot sya. Lagi nya kasing ginagawa sakin yun. Porket ba matangkad sya uurungan ko na sya.

"Aray! Amazona talaga ito" sabi nya sabay pout. Nagpacute pa ang mokong.

(FASTFORWARD)

Were here inside of campus. Pinarada nya ang car nya sa parking line at bumaba sya. Pinagbuksan nya ako at inilalayan nya ako bumaba.

Hindi pa ako nakakababa ay biglang may sumunggab sakin nang yakap. Halos hindi ako makahinga nang maayos. Dahil sa higpit nang hawak nya.

"I miss you Vhea!" Sabi ni Aubrey sabay yugyug sa akin.

"Hindi ako makahinga Aub." Sabi ko at pinakawalan nya ako. Halos mapaubo ako dahil sa ginawa nya.

Nagsimula kami maglakad at ako ang nasa gitna habang si Matt ay nasa kaliwa ko at si Aubrey ay nasa kanan ko.

Si Aubrey ay isang half nerd at half popular. Bukod sa matalino sya at maganda sya. Nakilala ko sya dahil sa project na ginagawa nila ni Matt. Ka-partner kasi Matt si Aubrey pagdating sa science.

May ilang kumakaway sa akin at yung iba naman ay nginingitian ako. Kahit hindi ko sila kilala ay nakikipagclose ako.

Hinatid nya ako sa Special Section at nagpaalam. Una kong hinanap ay si Logan pero agad akong sumimangot dahil wala parin si Logan.

Bakit hindi pa sya pumapasok?
Kainis naman.

Umupo ako sa desk ko sa tabi ni Alfie. Tumingin sya sakin at agad na napangiti.

"Bakit ang agaaga at lunes na lunes ay nakasimangot ka?" Sabi nya sabay pindot sa tip nang ilong ko.

"Bakit hindi pa pumapasok si Logan?" Tanong ko na lalong nagpalapad nang ngiti nya.

"Something smells fishy" aniya at tumingin sakin na para bang may tinatago ako na napakalaking sekreto.

"Bakit nga kasi?" Sabi ko

Nagkibit balikat sya at umayos nang upo dahil dumating na ang teacher namin.

Hour passed so fast. I didn't realize that its already Lunch. Some of my classmate was asking me if Its okay to lunch with me.

Pero tinangihan ko sila. Ang sabi ko may kasabay ako which is not true.

Magisa lang ako sa classroom ngayon. Hindi ko alam kung nasaang planeta ang utak ko at kanina pa ako hindi mapakali. Tingin ako nang tingin sa upuan ni Logan. Something that bother me even I don't know what is the reason.

My phone rung while my head is leads down to my desk. kinuwa ko ang phone ko sa bulsa ko at tiningnan ko kung sino ang asungot na nambubulabog.

Sinagot ko ang subscriber sa phone ko.

"Hello?"

Pero wala akong narinig na sumagot. Napasimangot ako at nagtanong ulit.

"May kausap ba ako?" Sabi ko.

-Vhea Kingsley

"Who are you?"

-We are the most popular baseball group. Kilala mo ba kami?

Sagot nya sa mapaglarong tono. Pero kinabahan ako dahil sa impormasyon na ibinigay nya.

"Frost Group? Oh fuck you. Anong ginawa nyo kay Logan? Nasaan sya?" tanong ko na halos pasigaw.

-Vhea. Vhea. Vhea. Napakataray mo talaga ano? Gusto mo ba talaga malaman kung nasaan sya? Look at your back. We are here behind you.

Nangatog ako at hindi sinunod ang inuutos nya. Nakarinig ako nang isang malakas na pagpalo sa kabilang linya. Para bang nanggigil. I can also hear a man that screaming in pain. Pagod na pagod at nagmamakaawa. Nagtaasan lahat nang balahibo ko. Sya ba yun? Oh damn it. Tell me that is not true!

-did you hear that screaming boy?

Sabi nya sabay tawa. A devil laugh.

"D-don't. Don't hurt h-him——

"Ahh!" napasigaw ako dahil biglang may pumasok sa classroom. Nahulog ang phone ko at namatay. Halos masapo ko ang dibdib ko dahil sa kaba na idinulot nang lalakeng yun. At totoo ba yun? Si Logan?

"Anong nangyari sayo? Bakit ang putla mo?" Tanong nya at lumapit sa akin.

"S-si... si Logan" sabi ko sabay yakap sa kanya. Hinigpitan ko ang yakap ko at hinyaan sabihin sa kanya ang lahat.

"Matthew, iligtas natin si Logan. N-nasa panganib sya." Sabi ko at biglang tumulo ang luha ko. Pinunasan ko ang luha ko pero tuloy tuloy na ang pagagos nito at maging ang tono nang pananalita ko ay nanginginig na.

"H-ha? Pano mo nalaman?" Tanong nya.

Bumitaw ako sa pagkakayakap at sinabi sa kanya ang lahat nang nalaman ko. Nakikinig lang sya at hinyaan akong magbuhos nang nararamdaman.

Akala ko hindi na ko muling iiyak sa harap ni Matt o kahit na sino. Akala ko hindi na mauulit. Pero I broke the bow that I made. I let my self to broke the wall that I made for a plenty of years.

And now I understand...

"DON'T JUDGE A PERSON BY ITS LOOKS"

***

Author's note - sorry for this short chapter guys! Babawi na lang ako sa susunod.

More power!
@Mhelizza0528