Saved by an addict

Chapter 14: Moments

Chapter 14: Moments

***

Continuation of Chapter 14

Natapos kami sa mga gawain namin sa music room. We still have a time to mend with other.

Sila Clea at ang iba ay punta sa principal's office. Magpapa-alam daw sila sa balak namin gawin.

We are walking towards the free campus were you can do all you want. Tahimik duon at malawak.

Habang naglalakad kami halos lahat nang nadadaanan ko ay kinakawayan kami at binabati. Yung iba na hindi ako kilala ay nginingitian na lang ako.

Nakalimutan ko na may dalang gitara si Matt kaya halos mauntog ako pag tumitigil sya bigla.

"Matt, pwede mo naman sugurong bagalan lang ang lakad ano?" sarcastic kong sambit.

"Edi sorry" sabi nya habang naglalakad at hindi man lang lumingon sakin.

Nakalagapas na kami sa mga building at nandito na kami sa free campus.

Tumigil muna kami sandali at luminga linga. May ilang mga estudyante na nakaupo lang sa bench at nagpapalipas nang oras. May mga couple na nakaupo sa makakapal na sanga nang malalakaing puno. Mayron din na nakuntento na sa palakad-lakad.

Out of the time bigla na naman akong hinila ni Matt sa ibang direksyon. Para syang bata na napakasaya sa paglalaro.

Tumigil kami sa isang cart na puro snacks ang laman. Bumili kami nang mga pagkain at inumin. Nanghiram din sya nang malakaing tela na uumuan namin.

pagkatapos ay hinila naman ako ni Matt pero papunta na kami sa gitna nang free campus. Bumitaw ako sa kanya dahil linipad ang panyo ko at sumabit ito sa puno sa tapat nang bench.

Nagpatuloy si Matt papuntang gitna nang campus habang ako ay pumunta sa bench para abutin ang panyo ko. I step onto the elevated part of bench. Tiningnan ko kung nasaan ang panyo ang viola! Medyo malapit na sakin iyon.

Tumingkayad ako at tumingala. Sinimulan kong abutin ang panyo ko. Konti na lang ay maabot ko na. Hindi ko makita kung nasaan saktong nakasabit ang panyo ko dahil nakakasilaw ang kalangitan.

Halos nasa tip ko na nang kamay ko ang panyo pero biglang may bumato duon para mahulog ang panyo ko. Tumingin ako sa taong may gawa nuon at nakita ko si Matt. Umatras sya para iwasan ang pabagsak na bato at saktong sa akin sya paatras. I gasped dahil bigla ako ang nawalan nang balanse at nahulog ako sa likod ni Matt.

Matt laugh so high. Halos pagtinginan na kami nang ibang estudyante. Habang nasa likod ko sya ay bigla akong napasigaw dahil tumakbo sya nang nakapasan ako sa kanya.

Tumakbo sya nang paikot sa campus habang tumatawa habang ako naman ay walang tigil sa pagsigaw nang pangalan nya. Natatawa din ako dahil para syang bata na mahilig maglaro at walang pakelam sa reyalidad.

Tumigil sya sa pinaka gitna nang free campus kung saan nakaayos ang mga pagkain namin. Kung isa-summarize para itong picnic. Pero no. Its not.

Umupo kami at ako naman ay inayos ang buhok ko. Tumabi sakin si Matt habang hawak hawak ang gitara nya.

Kinuwa ko ang isang snack at binuksan ito. But Matt grab the food and pour it on his mouth.

Tumingin sya sakin habang may mugmog pa ang kanyan muka. Ang takaw talaga e. Para syang si Jade.

I Frowned and look at the music piece. Music becomes my best friend when nobody's understand me. I used this to escaped to the reality.  

Nakarinig ako nang mahina at banayad na pagkalabit sa kwerdas nang gitara. Napa-paused ako at pinakinggan. Suddenly, I felt myself slowly looking towards Matt that looking at me right now. He has a smirk and sometimes he is grinning.