Saved by an addict

Chapter 1: Leave

Chapter 1: Leave

***

Nakatingin lang ako sa labas ng kotse buong byahe. Kanina pa kaming umaga umalis pero hanggang ngayon hindi parin kami nakakapunta sa Lilipatan naming bahay. Sobra na kasi akong bored.

"Mom malayo pa ba tayo sa new house natin?" Tanong ko with bored tone.

"Konti na lang honey, maghintay ka lang." Sagot nya sa sweet tone.

"That's what you said an hour ago." Reklamo ko.

"Just calm down. malapit na tayo sa village na lilipatan natin." Si dad naman ang sumagot this time.

Maybe I have to be thankful dahil mabait sila sa araw nato. Dahil madalang lang mangyari ang ganitong pagkakataon. Dadaan ang isang araw na hindi man lang kami nakakapagusap o kwentuhan.

Because they spent their whole time just to earn money. In my parents, there will never better than money.

Lumipas ang ilang minuto na parang nakakaramdam ako na malapit na ang lilipatan namin. Kaya umayos ako pagkakaupo. Pumasok kami sa malaking gate. Royal village. Royal village ang nakalagay sa itaas ng gate. naka-cursive letters. Ang una kong nakita ay mga puno na maayos na nakahelera ang mga puno sa malaki at tuwid na daan.

Nang makarating kami sa dulo ng mga puno may dalawang daanan. Dad turn the car in right. Dumeretcho kami hangang makarating sa isa na namang gate. This time mas maliit ito kesa sa nauna.

Maraming mga bahay. Magaganda. At halatang mga mayayaman ang nakatira. Lumiko kami sa kaliwa. 9-fubu-E. what's that?

"Mom what is 9-Fubu-E?" Tanong ko at tumingin sa rearview.

"9 is the number of our street. Fubu is the name of our street. And E is for our house." Paliwanag nya.

"Alam mo kasi Vhea bawat street may 16 house. They counts as alphabet. So we own letter E, that's why our house is from five. Sabi ni Mom.

Huminto kami sa isang bahay. Maganda. Malaki. May Silver gate at paradahan. ang wall ng bahay ay parang untold rocks na kulay brown.

Lumabas si Mom na may hawak na susi. Pumunta sya sa gate at binuksan ito. Masyadong tahimik. Napaka. Maganda nga kaso walang sigla. Boring. Im sure that I would rather stay in our old house than to live there.

Pumasok ang kotse at dumeretcho sa paradahan.  Kitang kita mula sa labas ang Red Jaguar car namin. Dahil brown ang kulay ng bahay mas lalong mapapansin ang pula.

Lumabas ako ng kotse at agad na pumasok sa loob nito. Shit!

"Mom where's the umbrella? Ang init o! Baka umitim ako." tukoy ko sa sinag ng araw.

"Nanjan sa black na bag. Sa gilid ng inuupuan mo honey" sabi ni Mom.

Hinanap ko ang payong kung saan sinabi ni Mom. Nakita ko naman. Kaya binuka koto at lumabas ng kotse. Binuksan ni Mommy ang bahay. Nanuna akong pumasok sumunod si Daddy. Naiwan si Mom sa labas dahil kinuwa ang bag nya.

Hindi nako nagulat sa nakita. Sanay nako sa ganyang bahay. May chandelier sa taas. Meron din sa left and right part ng bahay.  May malaking flatscreen. Magandang jar sa bawat gilid. Naka tiles din ng cream ang floor.

May sala set din malapit sa tv sa left side. Sa right side ay mga picture namin.

Pagpunta naman sa likod ng sala ay kusina. May double sink at gripo, sa tabi nito ay flat na kalan. May ref., despenser, at kung ano ano pa.

Tinuro sakin ni Dad kung saan ang magiging kwarto ko. Nasa second floor ito. Simple lang ito pero malaki. May malaking bintana na may blue and white na kurtina. Kulay pink ang kama ko. At may mga emoji na unan.