best friend ❆ jung hoseok✔

23

Birgün sonra atacağım dedim ama atamadım.

Lanet olası hayat.

Ama bugüne kısmetmiş.

Bölüm ve hikâye ile ilgili düşüncelerinizi yorum yaparak bana bildirin lütfen ~~

∆∆∆∆∆∆∆

Gözlerimi hafifçe araladım.

Göz kapaklarımın üzerinde tonlarca yük varmış gibi ağırlardı.Onları kaldıramıyordum.

Hafifçe araladığım gözlerim ağırmaya ve sızlamaya başlamıştı.Bunun nedenini bilmiyordum.

Gördüğüm tek şey ise bembeyaz bir tavan.Gözlerimi tekrar kapatıp bir süre sızısının dinmesini bekledim.Hiç bir ses duymuyordum.Neredeydim onu dahi bilmiyordum.

En son hatırladığım şey Dae-Ho'nun beni sıkıştırması ve ceza çekeceğim ile ilgili söylediği cümleydi.Bunu hatırlamam yerimden doğrulmama sebep oldu.

Doğrulmam ile kasıklarımda dayanılmaz bir acı hissettim.Ağzımdan çıkan büyük çığlığa engel olamadan odanın kapısı açılmıştı.

Tekrar aynı pozisyonu alıp kafamı kaldırdım ve yüzümü buruşturarak gelen kişiye baktım.

"Sonunda uyandın ha?" Yatakta geriledim.Bana ne olduğunu ve kasıklarımın neden bu kadar ağırdığını bilmiyordum.Dae-Ho kapının kulpunu bırakıp içeriye girmiş kapıyı kapatmıştı."Neredeyse 1 haftadır uyanamıyorsun."

Bu kadar zaman geçmiş miydi?

Hoseok...

Benim için nasıl endişelenmiştir.

İnkar edemezdim.

Korkuyordum.

Dae-Ho yavaş adımlarla yaklaştığında yutkundum.Neredeydim ben? Ellerimi yatakta sabitledim.Dae-Ho kollarını göğsünde birleştirmiş bir şekilde bana doğru yürürken doğru düzgün düşünemiyordum.

"Ne yaptın bana?" Dae-Ho yatağa yaklaşmışken durdu.Yüzündeki ifadeden ne düşündüğünü anlayamıyordum bir türlü.Hafifçe sırıttı ve ellerini arkasında birleştirip yatağın önünde yürümeye başladı.

"Seni kurtardım." Beni kurtarmak mı? Neyden? Beni neyden kurtarmıştı bu psikolojisi bozuk manyak?

"Ne?" Dudaklarını birbirine bastırdı.Gülmemek için kendi sıkıyor gibi bir hali vardı ve ben ortada neyin komik olduğunu anlayamıyordum.Böyle davranması beni iyice korkutuyor ve geriyordu.

"Seni bir yükten kurtardım." Söylediği şey kulaklarıma ulaştığında bir iki saniye neyden bahsettiğini çözmemiş ve beynimi zorlamıştım.Yük olarak bahsettiği şey yoksa...

Bebeğim!

Gözlerim dolmaya başlarken bunu yapmış olmaması için dua etmeye başlamıştım.Bunu yapmış olamazdı.

"Neyden bahsediyorsun?" Ben yanlış anlamış olayım , bebeğime bir şey yapmış olmasın! Dae-Ho yüzüne yerleştirdiği gülümsemeyi silmiş ve dişlerini sıkarak bana doğru yürümüştü.

İşaret parmağı ile karnımı gösterirken kükremesi beni yatağa sindirmişti.

"O şerefsizden peydahladığın veletten seni kurtardım! Anlamıyor musun?!" Kulaklarımda yankılanan kelimeler beynime ulaştığında sanki bir boşluğa bırakılmış gibiydim.