Dat bizarre moment

Hoofdstuk 4

Lotte's pov

Wow, dit word z'n saaie dag. School is weer begonnen en ik lig hier maar. Gelukkig belt Harry elke pauze. Zo is het bezoek uur en dan ben ik nog alleen. Pffff dat gaat echt saai worden.

Ik hoor geklop op de deur. Het zal vast een dokter wezen. maar stiekem hoop ik op Harry ook al weet ik dat dat niet kan. Dan opeens komt Marieke binnen lopen (dat is mijn oudere zus die al op kamers woont). 'Hey' zegt ze een beetje verontschuldigend. 'Sorry dat ik niet eerder kon komen. Ik hoorde het gisteren pas.' 'Pak een stoel en kom erbij.' zeg ik vrolijk. Ik had dus echt niet verwacht dat er iemand zou komen. 'Gaafe graffiti' hoor ik naast me. Ik was haar bijna vergeten. 'Heb jij die gemaakt?' Glimlacht Marieke terwijl ze bewonderend naar de tekst kijkt. 'Nee, dat heeft Harry gedaan.' vertel ik trots. Ik vertel het hele verhaal in geuren en kleuren over de boze dokter en voor ik het weet liggen we allebei dubbel van het lachen. Marieke en ik zijn twee handen op een buik. We kunnen het heel goed met elkaar vinden. 'Dus, Je hebt nu ook een vriendje?' 'Ja' zeg ik trots. En hoe gaat het met jou en Jemeko? (mijn zus heeft ook een vriend genaamd Jemeko.) 'Ja' zegt Mar met rode wangen. 'We gaan trouwen.' 'Echt?!' zo cool! Dat had ik niet verwacht! 'En ik wil dat jij me helpt en mijn getuige bent.' 'eeeh dat wil ik best maar hoe moet dat?' 'gewoon een toespraakje houden over wat wij allemaal meegemaakt hebben.' oooh dat kan ik wel glimlach ik. Dan voel ik mijn ogen dicht glijden en ik hoor hoe Marieke opstaat me een kus geeft en wegloopt.

Harry's pov

Ik kan me echt niet concentreren op school. mijn meisje licht in het ziekenhuis en ik zit hier en kan niks voor haar doen. Nog een uur en dan ga ik naar haar toe. Eerst nog Frans. Bha wie dat bedacht heeft is echt niet lekker in zijn hoofd. En hebben we ook nog die lelijke docent met haar tuttige kleding. Ze lijkt wel een lalaloopsiepop en ons stil krijgen lukt haar ook niet. Vind je het gek dat de halve klas een onvoldoende staat. We leren niks hier. Gelukkig is het uur snel voorbij. Ik spring op me fiets als Wouter aan komt rennen. 'Hey, man ga je naar Lotte ?' zegt Wouter 'Ja problemen mee?' Snauw ik hem toe. Ik weet niet waarom ik opeens zo doe tegen Wouter. 'Mag ik mee' stottert Wouter duidelijk geschrokken van mijn reactie. 'Sorry man ik wil even alleen met Lotte zijn' volgende keer mag je weer mee beloof ik hem. Hij knikt instemmend. Ik race de straat uit. Het ziekenhuis is helemaal aan de andere kant van de stad. Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik niet oplet en bijna word aangereden. De boze chauffeur steekt zijn vuist dreigend in de lucht. Ik fiets snel weg. Als ik eindelijk ben aangekomen op de bestemming zie ik van buitenaf al het kamertje van Lotte. Ik heb een mooie rode roos voor haar meegenomen. Hopelijk vind ze hem mooi. Gelukkig weet ik onderhand de weg in het ziekenhuis. 4de verdieping kamer 426 of was het nou 462. Nouja dat ik dat vergeet. Ik loop naar kamer 426 en het is gelukkig meteen goed. Ik zie Lotte liggen met haat ogen dicht. Ik kus haar ok haar voorhoofd en zeg:' good morning beauty.' Ze doet langzaam haar ogen open en glimlacht naar me.

Lotte's pov

Als ik iets in mijn oor gefluisterd krijg word ik langzaam wakker. Ik kijk in de prachtige groene ogen van Harry. Ik glimlach naar hem en zie dat hij iets meegenomen heeft. Het is een rode roos. 'wauw het mooiste cadeau ever!' ik zoen hem op zijn mond. Hij lijkt verbaast maar zoent me dan terug. Als hij zijn perfecte lippen van me afhaalt pakt hij een vaasje en zet de roos naast me bed. Ik kijk er gefascineerd naar. Ik heb rozen altijd al mooi gevonden. Harry kucht en ik kijk hem verbaast aan. Dan begint hij te verluisteren:'het was zo saai op school zonder jou.' Ik wou dat ik altijd bij je zo kunnen blijven. Ik beantwoord zijn gefluister met een lang lieve romantische kus. als opeens een vreselijk gegil ons stoort. Ik kijk naar de deur en zie een sleepspoor van bloed. Ik hoor meer gegil en een schot. Harry wil opstaan en naar de deur lopen maar ik hou hem tegen. 'Blijf bij me. je moet me beschermen. 'Gelukkig blijf hij bij me zitten. Ik hoor politie buiten als er opeens een schim met bloederige handen voor de deur staat. Hij heeft een pistool in zijn handen en ik weet of wij zijn de volgende slachtoffers of hij gaat ons gijzelen.