Dat bizarre moment

Hoofdstuk 6

Lotte's pov

Als ik mijn ogen open doe ben ik alleen en zo voel ik me ook. Ik voel me helemaal gezond. Ik geef mezelf kleine opdrachten. 'Sta op Lotte.' Gebied ik mezelf. Ik sta op. 'Loop naar de kast Lotte.' En ik loop naar de kast. Yes, me lievelings kleding ligt erin. Ik pak een spijkerbroek en een sweater en leg ze op mijn bed. 'Ga douchen Lotte.' gebied ik mezelf. Ik trek mijn lelijk ziekenhuisjurk uit. Ik zet de douche aan en stap onder de heerlijk warme staal. Op mijn buik staat een enorm litteken van de operatie. Ziet er niet lekker uit. Misschien moet ik daarom blijven. Ik was mijn haar en pak een handdoek. Ik droom mezelf af en trek mijn kleren aan. Er komt een dokter aan en ik spring snel in bed en doe of ik slaap. De dokter knikt goedkeurend en loopt weer door. Pfff dat was op het nippertje. Ik sluip het ziekenhuis uit. Oeps en hoe moet ik nu wegkomen. Ee zit niks anders op dan lopen. Ik loop naar school. Ik geniet van het uitzicht maar, halverwege voel ik een enorme steek in mijn buik. Ik duik in elkaar van de pijn. Een minuut later gaat het al beter en ik vervolg mijn reis. Als ik bij school aankom loop ik naar het roosterbord. Is kijken 2C. Ze hebben Frans in 221. De les duurt nog een half uur. Er zit niks anders op dan voor de deur te wachten. Terwijl ik wacht kom ik een paar bekende tegen en maakt wat praatjes. Dan klinkt heg verlossende sein van de bel. Mijn klas. Stormt naar buiten als altijd. Als Harry me ziet staat hij stil en kijk naar mij of hij water ziet branden. Wouter botst tegen Harry op. En kijkt hem boos aan. Als hij merkt dat Harry niet reageert volgt hij zijn blik en ziet mij ook. Ook hij blijft roerloos staan. Als ook Tirza tegen hun opbotst ziet ze mij. De rest van de klas lijkt wel of ze mij vergeten zijn. Tirza geeft een vrolijk gilletje. 'Lotte wat doe jij hier.' schreeuwt ze. De rest van de klas lijkt nu ook wakker te worden. 'Hey, kijk Lotte is er.' hoor ik overal vandaan gefluisterd. Dan opeens zak ik door mijn benen van de pijn. Ik grijp naar mijn hart. De rest is zo geschrokken dat ze niks kunnen doen. Tirza gilt en de docent komt de klas uit. Die pakt meteen zijn telefoon en belt 112. Ik val weg in een bewusteloosheid.

Harry's pov

Ik loop de les uit samen met Wouter. We zijn weer helemaal vrienden. Als ik de hoek omloop zie ik Lotte staan. Ik sta verstijft en voel en hoor niks meer. De rest van de klas lijkt haar niet te zien. Ik word opgewekt door een gil. Hij komt bij Tirza vandaan. Als ik op haar af wil lopen om haar te knuffelen. Opeens zakt ze door haar benen heen. Ik schrik. Van binnen ben ik helemaal overstuur. Maar van buiten blijf ik kalm. Ik loop haar toe. 'Allemaal naar achteren zo kan ze geen adem krijgen.' roep ik. Iedereen doet meteen gehoorzaam een stap achteruit. 'Ik bel 112.' hoor in onze docent roepen. Ik kniel bij Lotte en pak haar hand. 'het komt allemaal goed.' fluister ik. 'Allemaal naar jullie les.' roept de docent tegen de onze klasgenoten en andere nieuwsgierige mensen die ondertussen ook waren blijven staan. 'Ik blijf bij haar.' zeg ik. Ik zie dat onze docent twijfelt maar knikt dan instemmend toe. Gelukkig zijn de ambulancebroeders er snel. Ze leggen Lotte op een brancard en ik blijf haar hand vast houden. Als ze haar in de ambulance rijden spring ik er in naast haar. 'Wie is deze patiënt en wat is er aan de hand.' vraagt een ambulancebroeder. Lotte Van Ekris. Ze hoort in het ziekenhuis te liggen maar ze stond opeens op school. Ze lag in het ziekenhuis voor haar hart. Ze viel plotseling bewusteloos neer. 'Waar woont mevrouw van Ekris?' Vraagt de man. 'In Westbroek.' vertel in twijfelend. 'Hoe oud is deze patiënt?' '13' zeg ik. Deze vraag kan ik wel met zekerheid beantwoorden. 'En wat bent u van deze patiënt?' Als het niet ernstig was geweest had ik nu echt dubbel gelegen van het laggen. 'Ik ben haar vriendje genaamd Harry Styles.' We zijn bijna bij het ziekenhuis. We rijden Lotte naar de operatiezaal. Ik mag er niet bij. Ik ga naar haar kamer en ga zitten. Ik zie dat ik een sms heb.

• Wouter

Hey, Man

Bel me als je iets weet. Ben kapot ongerust.

Gr. Wouter•

En nog een sms.

• Tirza

Hey, Harry

Hoe gaat het met Lotte?

Sterkte en als je kan bel me als je nieuws heb!

XXX Tirza•

Wat lief van ze. Zelf weet ik jammer genoeg niks. Na een half uur heb ik nog niks gehoord. In staar doelloos naar de graffiti als ik de stem van Tirza en Wouter hoor. 'We mochten eerder weg om ook naar Lotte te komen.' vertelt Tirza. Ze pakken beide een stoel en komen bij me zitten. Tirza pakt bemoedigend mijn hand. 'Het komt allemaal goed.' verluistert ze. Precies wat ik nodig had maar dan wel van Lotte. Een grote angst overspoelt me. Strak haalt ze het niet. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden. Ik kijk naar de roos. Hij is verlept. Zonde ze vond hem zo mooi. Dan horen veel herrie van de gang. Om de hoek komt er dokter. Ik kijk verlangend op. Zijn gezicht staat verdrietig. Achter hem komen gelukkig de dokters met het bed van Lotte. Ook die dokters kijken niet blij. Lotte ziet heel wit. Ik ren op haar af. Ze voelt koud aan. Te koud.