Dat bizarre moment

Hoofdstuk 12

Lotte's pov

We staan allemaal klaar bij de skilift. We kopen onze ski passen. Niall gaat nog met een paar fans op de foto. Het duurt te lang en Louis sleurt hem. Yep vandaag eerste keer skiën. Ik vind het alles behalve spannend. Ik doe dit al 9 jaar.Met plezier. Het geeft gewoon een kick. De spanning is duidelijk te lezen op Tirza's gezicht. We gaan door de poortjes. Het is een 10 persoons gondelbaan dus we passen er met zijn allen in. Terwijl ik was aan het neurien ben zijn de jongens een beetje stoer aan het doen over hun skills. Die ze totaal niet hebben. Uitslovers. Als ik boven ben klik ik in mijn ski's en help Tirza. Er zat allemaal sneeuw onder haar schoenen. Tja dan gaat het niet. De jongens gaan meteen op de zwarte piste af. Ik voel een zware pijnscheut in mijn hoofd en krimp in een. Tirza heeft precies het zelfde. 'Tirz, het gaat verkeerd' roep ik. 'Ik weet het maar we kunnen ze niet tegen houden. Ze maken ons belachelijk.' Ik knik. We gaan naar de blauwe en ja er komt een heli aan vliegen. Ik race vanaf het begin al. Dat hadden Tirz en ik afgesproken. Ik zie het witte gezicht van Harry. De jongens zien er betraand uit. 'Rustig Lot hij overleefd het.' zegt Liam. 'Wacht hij leefde nog?' vraag ik verbaast. 'Ja hoezo.' zeg Louis. 'In mijn droom en in die van Tirza was hij al dood voor de helikopter kwam.' 'oh' Nu komt ook Tirza eraan. 'Hij leeft nog!!' schreeuw ik. Tirza trekt net zo'n verbaast gezicht. Daarna dansen we het rond. we skiën snel naar de auto. Als we in het ziekenhuis aankomen blijkt het niet heel erg te zijn. Hij mag morgen naar Nederland. Alleen ik ga met hem mee. De rest maakt zijn vakantie af. Tirza is in tranen. 'Je overleeft het wel.' ze lacht. We mogen met de gipsvlucht zo stoer. Harry slaapt de hele reis. ik zie bordjes bij de bedden. Daar licht een jongen. Naam: Lukas Breuk: onderbeen. Hij slaapt. Best een knappe jongen. Daar een meisje. Naam: Tessa Breuk: 2 scheenbenen 1 onderarm 1 pols. Zo die is er zwaar aan toe. We zijn er eindelijk. Ze rijden ons naar onze oude kamer. Als we binnen komen schrikken we ons dood.....