Adını Sen Koy

Ömer in Rüyası Son Bölüm ( düzenlenecek bitmedi )

Çığlık atarak uyandım.

" Zehraaa! Zehraaa!"

İğrenç bir andı. Resmen gitmişti. Ona onu sevdiğimi söylemiştim ama beni dinlememişti bile...

" Zehraaa!"

" Hey! Ömer iyi misin?"

Zehra' nın sesi ile kendime geldim.

Gözlerimi aralayıp hayretle etrafa bakındım. Bir an şaşırıp kaldım. Hastanenin koridorundan ne ara yeni konağa gelmiştik? Ben niye yatağın üstündeydim? Ne oluyor ya?

" Sakin ol! Tamam burdayım!"

Neden ve nasıl yaptığımı fark etmeden, dizlerimin üstünde doğrulup, yatağın dibinde duran Zehra' ya sarıldım. Kokusunu içime çektim.

" Oh! Bir an uyanamayacağımı sandım!" deyiverdim.

Zehra' nın elleri çekingen bir tavırla belime dolandı. Oda düşmeyeyim diye heralde.

" Sen, sen ne yapıyorsun?" diye kekeledi. Valla bende ne yaptığımı bilmiyordum.

Aslında cevap belli; Korkunç bir kabus görmüştüm, ve Zehra' yı kaybetmenin verdiği endişe ile, şimdi ona sarılmıştım. Hiç gitmesin diye sıkı sıkı tutmuş, bırakmıyordum.

Gördüğüm rüya aslında bana verilmiş bir mesaj gibiydi; sen Zehra' dan önce koca bir hiçtin! demek istiyordu.

Tir tir titredim. Yüzüm terden sırılsıklam olmuştu.

" Sen iyi misin? Korkma sadece kabus gördün..." dedi Zehra yumuşak tınılı sesiyle.

Yüzümü omzundan ayırıp yataktan aşağı atladım ve terliklerimi ayağa geçirip Zehra' nın yanına gittim. Onun şaşkın bakışları arasında elini tuttum ve çekiştirdim.

" Koş koş koş!"

Zehra sürüklenerek peşimden geldi.

" Ne oluyor ya? Nereye gidiyoruz?" diye bağırdı. Onu dinlemeden kapıyı açıp koridor boyunca koşturdum. Oda sürüklenmemek adına bana ayak uydurdu ve koştu.

" Ne olduğunu söyleyecek misin?"

Cevap vermedim. Hayatımda hiç bu kadar çılgın, ama bir o kadar da kararlı olmamıştım.

Çalışma odasına gelince durdum ve kapıyı açtım. Zehra ile içeri girince kolundan tutmayı bıraktım ve cekmeceden kasanın anahtarını açtım.

" Ya bak korkuyorum, ne olduğunu söylesene!"