Adını Sen Koy

Tutulma / Saklı Cennet 2.Kısım

Evet devam ediyoruz... 😊
Bu bölümdeki sakinliğin ve huzurun keyfini çıkarın bence 😉
Hatta itiraflara dair yorumları da bekliyorum
Ve bu bölümü kesinlikle
adamlar - koca yaşlı şişko dünya dinleyerek okuyun öyle bir şarkı ki her yere uyumlu ya 😁😍🎶
Son kısım hariç 😉
Neyse hadi bölüme ...

__♥♥♥♥__

O benim saklı cennetimi bu yeni keşfettiğim arazi sanıyordu ama aslında saklı cennetim onun gün ışığında siyahtan çikolata rengine dönen büyüleyici gözleriydi, bilmiyordu...

" Sen... " diye başladı söze.
" Burayı beğendin mi? "

__♥♥♥♥♥___

Ömer Zehra nın sorusuna bir an yanıt veremedi. Hem içinde bulunduğu mükemmel araziden hemde
Zehra ' dan o kadar çok
büyülenmişti ki...

Zehra ' dan bir iki adım geriye gidip şaşkınlıkla etrafını seyretti.

" Çok, çok beğendim..." diyebildi sonunda.
" Gerçekten bir saklı cennet..." diye de ekledi.
 
Zehra yere eğilip mor bir çiçeğin taç yapraklarını okşadı. Ömer de arazinin ortasında yürüyerek başını gökyüzüne kaldırdı. Gün ışığı Ömer ' in gözlerini heyecanla parıldatırken, bir rüzgar esti ve hem Zehra' nın hemde Ömer' in burnuna zemindeki nefis çiçeklerin taze kokusu doldu.

Zehra ' dan

Ömer' in burayı bu kadar seveceğini tahmin etmemiştim. Hatta yolda gelirken mızmızlanacağını bile düşünmüştüm ama yanılmıştım. Yol boyunca eğlenceli bir şekilde sohbet etmiştik ve geldiğimizde de Ömer bu araziye hayran kalmıştı.

Buraya gelmeyeli uzun zaman olmuştu. Yaklaşık bir yıl kadar. Sonbahar aylarıydı geldiğim zaman ve arazi kupkuruydu. Çiçekler solmuştu ve her yer çamurla kaplıydı. Ama şimdi, baharın gelişiyle yine o görkemli havasına bürünmüştü...

Yere eğilip zarif görünen mor bir çiçeğin taç yapraklarını okşadım. O sırada burayı yaklaşık altı yıl kadar önce, babamla piknik yapmak için yer seçerken keşfettiğimizi hatırlayıp gülümsedim.

" Neden beni daha önce buraya getirmedin ki? " diye sordu Ömer. Yürüyerek tekrar yanıma doğru geldi ve başını kaldırıp araziyi çevreleyen sık ağaçlara göz gezdirdi.

Doğrulup cevap verdim

" Bilmem. Bende uzun bir zamandır gelmiyordum zaten. Böyle bir yerin olduğunu bile unutmuşum... "

Ömer ' in hayran kalmış yüz ifadesini inceleyip arazinin ortasına doğru ilerledim. Oda sessizce arkamdan geldi.

" Çiçekler en son geldiğimde çok kötüydüler. Ama şimdi, cok güzeller... Bahar geldiği için..." deyip saçlarımı arkaya attım. Esen hafif rüzgarda sallandılar.

Ömer yanıma geldiğinde durdu ve gülümsedi.

" Bence senin geleceğini hissedip mutlu oldular..." dedi.

Duyduklarım hoşuma gitti. Bunu belli etmek istercesine, içten bir gülümseme ile karşılık verdim.

Yeniden yere eğilip küçük beyaz bir kır çiçeğini kopardım ve Ömer' e uzattım.

" Bunlar çok güzel kokuyorlar. Al senin olsun. Belki çalışma odana koyarsın..."

Ömer şaşkınlık içinde hem uzattığım çiçeği hemde beni süzdü ve elini uzatıp çiçeği aldı.

" Aslında gerek yok. Artık her gün buraya geleceğim için, bu çiçekler benim de sayılır..." deyip göz kırptı.

Gözünü kırptığı zaman ne kadar sempatik ve tatlı olduğunu biliyor muydu?