Adını Sen Koy

Tutulma 19.Bölüm/ Efsunkâr

Merhaabaaa 🙋🙆🙌

İşte "O bölüm" 👉 bu bölüm!!! ✌🎈

Bölüm şarkısı;
Zeynep Alasya - Öyle Gariptir ki Hayat
Keyifli Okumalar ❤

Siz kimin büyüsüne kapıldınız??

___♥♥♥___

Gözlerimi kapatıp, onunla ilgili gördüğüm hayalleri düşündüm. Bana ne demek istediğini.
Sonra aklıma bir kelime geldi;
Evhen-i şer.

Kelimeyi daha önce nerde duyduğumu hatırlamaya çalıştım. Ama o an aklıma gelmedi. Zaten ne anlama geldiğini de bilmiyordum.

Arkaya yaslanıp, düşünmeyi bıraktım ve yeniden Zehra' nın hayalini görmeyi diledim.

___♥♥♥___

" Efsunkâr: büyülü, karşı konulamayacak kadar etkileyici.

Kızın ela gözleri, efsunkâr sözleri karşısında bütün metanetim eridi.
Ne kadar gönül sihirbazı bir
mahluk. Bir parça daha dursam beni ayaklarına kapandıracak...
Ben buralardan kaçmalıyım..."

...

Zehra' dan

Telefonumun kulaklarımı sağır eden zil sesini duyunca, yavaşça araladım gözlerimi. Koltukta uyuyakaldığım için her yerim ağrıyordu. Elimle sağ omzumu ovuştururken, masanın üstünden zır zır zır çalmaya devam eden telefonu aldım. Yarı açık gözlerimle ekranda ki isme baktım ama isim yoktu, yabancı bir numara vardı.

" Of kim bu be?" diye sordum kendi kendime. Aklıma kimse gelmedi. Bende arayan kişiyi fazla bekletmeyip, uykulu bir sesle cevap verdim.

" Alo,"

" Zehra..."

Uykulu gözlerim birden fal taşı gibi açıldı. Çığlık atarak koltuktan fırladım!

" Ömeer!"

" Evet, benim..." dedi titrek bir sesle. Onu göremesem de ses tonundan, gülümsediğini anlayabiliyordum.

" Güneşim..." diye fısıldadım. İçimde o bastıramadığım heyecanla, çığlık atarak evin içinde bi o yana bi yana koşmak istiyordum ama şaşkınlıktan yapamıyordum...

" Seni çok özledim Zehra, çok özledim" dedi Ömer. Mutluluktan ağlamaya başladım.

" Bende seni çok özledim Ömer..." deyip yerimde zıplamaya başladım. Bir yandan gülüyor, diğer yandan da ağlıyordum.

" Seni düşünmediğim bir gün bile olmadı biliyor musun? Hep seni düşündüm, yemin ederim, seni çok özledim..." dedi Ömer beni o büyüleyen sesiyle.

Heyecandan ellerim titriyordu. Elimle koltuğun kenarında ki örtüyü çekiştirdiğimin farkında bile değildim.
Birde sürekli bir telefon sesi daha geliyordu bir yerlerden. Devamlı çalıyordu ama nerde olduğunu bilmiyordum. Zaten umrumda da değildi.

" Bende seni Ömer...Bende çok özledim" deyip yeniden hıçkırarak ağlamaya başladım.
Ama üzüntüden değildi, mutluluktandı...

" Çok pişmanım Zehra, sana deli gibi aşığım, nolur affet beni" dedi Ömer yalvarırcasına. İç çektim.

" Ömer ben seni çok seviyorum, sen geri dön yeter ki..."

Ömer " Döndüm zaten.
Evin önündeyim, hadi kapıya çık." dedi sevinçli bir şekilde.