Adını Sen Koy

Tutulma 35.Bölüm/ Karanlık Güzellik

Merhaba ASK ailesi! 😍✋

Çoook uzun bir aradan sonra yine beraberiz. Burayı, kitabı, yazmayı, sizi dünyalar kadar çok özledim. Tutulma'yı unutmadınız değil mi?😄 Çünkü Ay Yüzlü Kadın ve Güneş Adam sizi hiç unutmadı😉

Beğenmeniz dileğiyle, keyifli okumalar❤

__♥♥♥__

 Ama şimdi Güneş'im burdaydı ve huzurluydum, yine de tatlı bir yorgunluk vardı üstümde.

Elimle Ömer'in yüzünü okşadım ve Güneş gözlerinin derinliğinde kayboldum.

İşte benim gerçeğim buydu;
Rengarenk bir hüzün vardı içimde...

__♥♥♥__

Adım atsanız neye basacağınızı,elinizi uzatsanız neye dokunacağınızı bilemediğiniz arttıkça büyüsü ve gizemi de artan,korkutan, korkuttukça zevk veren ışık yokluğu...
Bakmayı bilenler için içinde sonsuz umutlar saklayan güzellik...

Ne ilginç şey karanlığa karışmak, karanlığın ta kendisi olmak;
Güneş gibi parlamak varken?

...

Ay Yüzlü Kadın'dan

Hastaneden dışarı çıktığımızda yalnızca geceden ve gökyüzünden oluşan sokak, boğucu ve bulutlu bir karanlığa bürünmüş, çok uzaklardan ayın pırıltısı yansımıştı.

" Seni de eve bırakmamı ister misin? Ömer bu akşam son kez Mert ile kalmak istiyormuş, Kayra ve Ender de gitti,"

Ilık ama sağlam havayı içime çektim ve Demir'e döndüm.

" Olur, sen sonra ne yapacaksın?"

Leyla ve Demir birbirlerine baktılar.

" Leyla'yı da eve bırakırım, sonra buraya geri dönerim"

Evet anlamında başımı salladım. Az önce olanlardan sonra Mert ile ilgili tüm gerginliğim çözülmüş, yerini yaşananları güzel bir düşe dönüştürmek isteyen tatlı bir yorgunluğa bırakmıştı.

Arabaya bindiğimizde Demir motoru çalıştırdı ve ısıtıcıyı açtı. Sıcak havanın etkisiyle nerdeyse uyuyakalıyordum, son anda Leyla artık eve geldiğimizi söyleyip beni uyandırdı. Sersemlemiş bir vaziyette kalın hırkama sarıldım ve Demir' e teşekkür edip arabadan indim. Leyla ise Demir ile son birkaç bir şey konuşup sırıtan bir suratla koştu ve bana yetişti.

" Canım saat baya geç oldu, Salim Amca kızmasın?"

Leyla'nın kolunu tutup bileğindeki saate bakmaya çalıştım.

" Hiç bakma bence" diye mırıldandı.

Haklıydı. Yanımda anahtar yoktu bir kere. Zili çalsam, babam beni gecenin ikisinde hayatta içeri almazdı. Alsa bile ben utancımdan uyuyamazdım heralde.

Arkama döndüğümde Demir'in arabadan gülümseyerek bize el salladığını ve arabayı çalıştırıp gittiğini gördüm.

" Tatlım burda ağaç gibi dikilip düşünmene gerek yok gel bu akşam bende kal"

Dönüp mahcup bir ifadeyle Leyla'ya baktım. Direnemeyecek kadar yorgundum. Ayrıca gayet iyi bir teklifti.

" Çok iyi olur Leyla, çok sağol"

" Hiç önemli değil hem gel biraz kız kıza konuşmuş oluruz" dedi Leyla ve kolumdan tuttu. Son kez bizim eve bakıp Leyla ile yürümeye başladım.