The Hell Demon Queen ( FINISHED)

Chapter 42 - I Love You, Goodbye!

DM's POV

Pagkatapos ng walang kwentang conversation between me and my tito I rushed to Cassia's side.

I tried saying sorry kahit na alam kong maaring hindi nya ito marinig dahil nahihimbing ito sa pagtulog.

"Dm bakit kelangan mong gawin to?" nagulantang ako ng biglang mgsalita ito.

"C-Cassia." I gasped.

Did she actually heard everything?

Nakatingin lang ito sa akin na animo'y nag-aantay ng aking sasabihin.

Sa sobrang kaba ay napalunok ako ng ilang beses.

"Cassia , I'm really sorry ." I whispered.

"Sorry ? That's not what I need right now DM!" she exclaimed.

" Set me free! Let me leave .
If you did you'll be forgiven." she said.

"But..." I replied but she cut me off.

"No but's ! How can you say na mahal mo ako kung mismong ikaw ang nagdala sakin kay kamatayan! Is that your definition of love huh?" she said sarcastically.

"But Cassia , it's too dangerous." I said.

"I don't need one useless people right now ! If you don't want to go , just let me go! You're such a coward." she exclaimed .

"No I'm not. Okay let's go!" I replied then hinila ito palabas.

I'm a bit scared pero kelangan kung patunayan kay Cassia na talagang I love her and I really feel sorry so pinagbigyan ko siya.

We're almost at the finish line when some men caught us and drag us again pabalik ng gusali.
Fckshit! Eto na nga ba yung kinakatakutan ko.

"Let go!" sigaw ni Cassia sa mga lalaking nakahawak sa mgkabila niyang braso.

Malakas si Cassia ngunit mas matitipuno at malalakas ang humahawak sa kanya kaya wala rin nagawa ang kanyang pagpupumiglas.

Dinala siya ng mga ito sa isang silid kung saan nangyayari ang pagkontrol sa kanyang pagkatao.

Ako? Heto dinala sa isang silid kung saan ay muntikan nakong mamatay.

Ahhh!" napapadaing ako sa sakit ng bawat kamaong tumatama sa aking tiyan.

Nagmistulang punching bag ako ng mga alagad ng aking tiyuhin.
Naglasang dugo na din ang aking laway.

Katapusan ko na ba?
Dapat lang siguro sa akin ito .
Kung hindi ako naging selfish at inisip ko rin ang kapakanan niya hindi sana ito mangyayari.

Patawarin mo ako Cassia.

Pinagbubugbog ako ng mga kalalakihan ayon na rin sa utos ng aking tiyuhin.
Sa sobrang sakit at hirap na dinanas ko roon ay nawalan na ako ng malay.

Nang magmulat ay ako nalang ulit ang nasa kwarto.
Nagtataka man ako kung bakit buhay pa ko ay pinagpasalamat ko nalang sa taas kahit sobrang laki ng atraso ko.

Napakasakit ng buong pagkatao ko pero pinilit kung magpakatatag at indahin ang lahat ng nararamdaman ko upang mailigtas ang babaeng mahal ko.

Itinali nila ako sa upuan ng nakalubid ang mga kamay at paa.

Masyado nakong nag-aalala sa aking kaligtasan ng maalala ko ang maliit na kutsilyo sa aking bulsa.
Nakuha ko ito kay Cassia noong sumama ito sa amin. Simula nun ay tinago ko ng maigi ang bagay na ito . Never did I imagine na makakatulong pala ito.