Maaga akong nagising at hindi na ako dinalaw ng antok kaya napagpasyahan kong maligo at magbihis. Lumabas ako sa dorm at balak kong pumunta sa garde.
Habang nasa corridor ako ay napansin ko na lahat ng janitor at janitres ay busy. Busy sila sa pagwawalis, pagpupunas at pagpapakintab ng mga paintings na makikita sa corridor.
Nilapitan ko ang isang janitor at nagtanong.
"Kuya, bakit kayo naglilinis?" I ask.
"Darating ang prinsipe ng White City ija." He said.
"Si Prince Cristian White?" I ask.
"Oo. Oh sya sige, mag pupulot pa ako ng tuyong dahon sa labas."
Sa pagkakaalam ko naka graduate na ang prinsipe dito. Masyado syang malakas at matalino kaya na a-accelerate sya palagi pero mag ka-edad lang naman daw kami.
Napahinto ako sa paglalakad ng may naramdaman akong maliit na bagay na mabilis na papunta mula sa direkyon ko. Agad akong humakbang pakaliwa para maiwasan yun.
"Nice move. Ang lakas ng pakiramdam mo." A cold manly voice said behind my back.
Ang aga-aga makikita ko ang pagmumukha nya. I turn around to look at him pero wrong move pala ang ginawa ko. Ang lapit nang mukha nya sa mukha ko at isang maling galaw ko lang mahahalikan ko na sya.
"Beautiful" he said then smirk.
"What do you want, Damon?" Taas kilay kong tanong.
Humakbang ako paurong para makalayo sa kanya.
"Nothing. It's just that maaga akong nagising at nakita kita dito sa corridor at naisipan kong ibato sa iyo ang isang maliit na bato na nailagan mo naman." He said.
Inirapan ko na lamang sya at tinalikuran bago nag lakad. Naramdaman ko namang sumunod sya sa akin at sinabayan akong mag lakad.
"Ganito ba talaga kapag bibisita ang prinsipe?" I suddenly ask.
"Yup. He's the hair of the White City so what do you expect?" Damon.
Imiling nalang ako sa tanong nya at naglakad ng tahimik.
Ang prinsipe, hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko sa tuwing naririnig ko ang pangalan nya pero gusto ko syang makita. Gusto kong makita ang prinsipe.
●●●●●●●●●●●●●
Hapon na ng ipatawag kami ng principal sa auditorium dahil nandito na daw ang prinsipe. Mag kakatabi kaming nakaupo ng tropa sa harapan para makita namin ng mabuti ang mahalagang bisita.
"O.M.G! Makikita ko ulit ang pinaka gwapong prinsipe!" Jiselle.
"Right! Ultimate crush ko panaman ang prinsipe!" Jeselle.
"Me too!" Julieann.
"Tsk! Hindi naman sya gwapo." Jhade
"Ang gwapo nya kaya. Mabait pa!" Julieann
"Mas gwapo kaya ako!" Jhade
"Talk to my hand ugly!" Julieann
"The two of you shut up." I coldly said.
Agad naman silang nanahimik. Limabas na si principal James at gumawa ng konting speach.
"... And now let's all welcome, the prince of all the prince. The prince of the White City, prince Cristian White!" Principal James.
Napuno ng sigawan at palakpakan ang buong auditorium. Mila sa gilid ng stage ay lumabas ang isang lalake na naka formal dress. Meron syang blond hair at maputing balat. Maganda din ang hubog ng kanyang katawan at meron syang perpektong mukha. Naka ngiti syang naglalakad papunta sa gitna ng stage pero panandalian syang napahinto at nag palinga linga sa buong auditorium na parang may hinahanap bago muling nag patuloy.
Napahawak naman ako sa dibdib ko ng biglang bimigat ang pakiramdam ko. Nakita kong himinto ang prinsipe sa gitna ng stage kung saan kanina naka tayo ang principal.
"Good afternoon students. Nandito ako sa paaralang ito upang muling mag-aral. Masyado kasi akong na boboring sa palasyo kaya ako bamalik dito. Yun lang!" He said while smiling.
Lalong bumigat ang pakiramdam ko at nanlamig ang mga kamay ko ng mag tama ang mga mata namin. Parang may kung ano akong naramdaman habang naka titig ako sa kanyang mga mata. Gusto kong umiyak at yakapin sya pero pinigilan ko ang sarili ko.
"Uy Cristine, ok kalang?" Julieann ask.
Hindi ko sya nilingon dahil hindi ko magawang alisin ang pagkakatitig ko sa prinsipe. Nanatili din namang naka titig sa akin ang prinsipe kaya lalong lumalakas ang nararamdaman ko.
"Cristine? Anong problema? Huy! Why are you crying!?" Sunod-sunod na tanong ni Julieann.
Pinilit kong ipikit ang mga mata ko para maka iwas sa mga titig ng prinsipe. Tumayo ako at tumakbo palabas ng auditorium. Agad kong naramdaman ang marahas na hampas ng hangin at ulan sa balat ko ng makalabas ako, kasabay ng ulan ay ang pagbagsak ng mga luha ko at ang malakas na hikbi ko.
Ano ba itong nararamdaman ko!? Diba gusto ko syang makita? Pero balit ganito? Nakaka ramdam ako ng matinding pangungulila.
Ng makarating ako sa dorm ay agad akong humiga sa kama at umiyak ng umiyak. Wala akong pake alam kung basa man ako dahil sa ulan at kung mabasa man ang bed sheet ko. Ang gusto ko lang ay ilabas ang nararamdaman ko.
MARISHTELA's POV
Nagulat kami ng biglang tumakbo palabas si Cristine. Nagtaka talaga kami ng biglang tumulo ang luha nya kahit walang emosyon ang mukha nya.
Tumayo naman si Damon at walang pasabi na umalis at lumabas din ng auditorium.
"Ano bang nangyayari sa mga yun?" Jhade
"Ewan. Baka wala sa mood." Jiselle.
I look at the stage at nakita ko ang prinsipe na naka tingin sa pinto na nilabasan ni Cristine kanina. Don't tell me sinundan nya ng tingin si Cristine?
Nanlaki ang mga mata ko ng makita kong tumulo ang luha ng prinsipe bago mabilis na tumalikod at tumakbo pababa ng syage.
Ano bang nangyayari sa mga tao ngayon!? Bakit ang hilig nilang mag walk out at umiyak?
-BROOOOOGSH-
"AY HUDAS!" Gulat na sigaw ko ng marinig namin ang isang malakas na kulog.
Umuulan? Ang init-init kanina tapos uulan!? Pati banaman ang langit iiyak din?
My ghad! What's happening to this world!
UNKNOWN's POV
"Nagkita na po sila mahal na dyosa." Sabi ng isa kong tgabantay.
"ANO!? HINDI ITO MAARI!" I said.
"Ano nang gagawin natin kapatid?" My sister ask.
"Kukunin na natin sya. Hindi pa sila pwedeng magkita." Tiim bagang kong tugon.
"Mukhang tadhana na ang kalaban natin ngayon kapatid." My second sisiter said.
"Tama ka. At mahirap kalabanin ang tadhana." My third sister said.
Wala akong pakealam sa tadhanang yan. Kung kinakailangan kong ibuwis ang buhay ko sa ikalawang pagkakataon ay gagawin ko. Waglamang sila magkita ngayon.
Napatingin ako sa malaking bola ng kristal sa harapan ko. Ipinapakita ng kristal ang mukha ng aking anak. Ang napakaganda kong anak. Nag palit ng pinapakitang imahe ang kristal. Lumabas naman ang mukha ng isang napaka gwapong binata. Ang aking mga anak. Malalaki na nga talaga sila. Patawad kung paglalayuin ko muna kayo sa ngayon. Pero ipinapangako ko na magkikita at magkikita din kayo sa tamang panahon.
To be continue.....
