Artık onu unutma gerçeğini aklıma sokmaya başlamıştım ama bunu nasıl yapacaktım. Yeni biriyle taşınarak mı ? Bilemiyordum.
Telefonum çaldı baktım. Emma arıyordu. Açtım. Bana dışarıda bir kafede arkadaşıyla olduğunu söyledi, benim bunalım durumunda olduğumu bildiği için galiba beni de kafeye davet etti.
Doğrusu evde yalnız takılmaktan çok bunalmıştım, çıkıp hava almak istiyordum. Üstüme bir şeyler giydim ve kendimi dışarı attım.
Kafeden içeri girer girmez onları gördüm, cam kenarında oturuyorlardı. Seslendi :
'John ! '
El salladım ve yürümeye başladım. Masaya geldiğimde selamlaştık. Onun arkadaşını ilk defa görüyordum. Elini uzatarak adım :
'Mary'
' Bende John '
'Memnun oldum '
' Bende '
Oturduk. Emma hiç iyi görünmediğimi söyledi. Ona ne yüzünden olduğunu bildiğini söyledim. Buraya gelmekle doğrumu ettim bilemiyordum. Düşüncelerimden kurtulmaya çalışırken, bunları hatırlatacak insanın yanında oturuyordum çünkü o April ' ın da arkadaşıydı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YILLAR SONRA
RomanceNeden zor bu kadar seni sevmek ve bulamamak, Dokunmak istedikçe uzaklaşmak,düşündükçe unutmak, Neden bu kadar zor seni sevdiği halde söyleyememek, Hep bir şeyler gizlemek,sana sahip olacağım yerde seni KAYBETMEK. Sonunu merakla bekleyeceğiniz bir aş...
