Suskunluk

426 50 5
                                    


    Koltuktan kalkar kalkmaz doğruca bir şey demeden yatak odasına gitti ve kıyafet dolabına yöneldi. Hızlıca kıyafetlerini topladı ve aynı şekilde bir şey demeden kapıyı çarpıp gitti.

Aptal , aptal , aptal adam. !

İşleri bu kadar nasıl mahvettiğimi bilemiyordum. Aynı şekilde aramızı nasıl düzelteceğim hakkında da tek bir fikrim yoktu. Dolaptan bir tane soğuk bira alıp kendimi salonda ki en rahat koltuğa attım. Düşünceler artık zihnimi iyice bulandırmaktaydı. Bir plan yapmalı ama ne ...

Bunu planı yapmak için kendimde ne bir güç ne bir cesaret görebiliyordum. İlk defa kendimi bu kadar aciz hissediyordum. Sanki o gidince hayat benim için beni içine çekip yok etmek isteyen bir girdaba dönmüştü. Bu acıya nasıl katlanılır ? Kendimde bu soruların cevaplarını bulamıyordum...

YILLAR SONRAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin