TANRIÇANIN KIZI (DEGISTIRILIYOR)

25.Bölüm - KÜL

       Araziye yayılan büyük gürültünün kaynağı idik bizler, Kronos sadece iblisleri izlerken kendimi bir ışık süzmesi ile havalandırdım ve onun beni görebileceği bir yüksekliğe ulaştım. Az önceki sessizlik bozulmuştu o yüzden seslensem bile duyamazdı. Zihin bağlantısı kurmak için odaklanmam yeterdi , ve yaptım ona öylesine odaklanmıştım ki , zihnim beni bile geride bırakacak dereceye yükselmişti. Zaman yavaşladı ve sessizlik katlanılabilir dereceye düştüğünde Kronosun adice sırıtmasıyla benim öfkeli bakışlarım netleşti. 

''Zaman bizim zamanımız , bu yaşadığın özgür hayatı çok özleyeceksin Erica ve emin ol sana yapacaklarımın yarısı bile aklımda değil..!

-Korkuyu tek hissedebilen in sen olduğunu mu sandın? Şu anda senin nefesini... kalp atışlarını ve o kaygıyı istediğin kadar derine saklayabilirsin... yinede hissedebiliyorum..! 

-Kapa çeneni ! - Bana savurduğu sert rüzgarla beni sallamayı başardı ama asla devirmeyi değil. Gözlerimi birbirine bastırıp kırptıktan sonra , ona gülümsedim ve yerden çıkardığım bir ateş topu ile onu devirmeyi başardım.  İşini bitirdiğimi sandım bunu gerçekten düşündüm , ta ki yerin altından yükselen sinire boğulmuş ses yükselene dek...

''BENİ HAFİFE ALMAK... MADEM SERT OYNAMAK İSTİYORSUN... İŞTE SANA BİRAZ KRONOS!!''Yer zaman ağırken bile , yok olurcasına sarsılmaya başladığında ilk döndüğüm kendi ordum du. Onlar ağır şekilde fark ederken ben tam zamanlı yaşıyordum. Prensin bedeni çığlıklar içinde yok olurken , ben yüksek acı yüklü bağırarak hırçınlaşıyorum. Bir anda Kronos kendi olarak geri geldi. Devasa büyüklükte , korkunç görüntüde , hükmeder biçimde dururken. Tok sesiyle bağırmaya başladı. ''ARTIK YOKSUN SAY!''

-Bende aynı şeyi sana söyleyecektim! - Zaman normal akışına döndüğünde , Karla nın yanına döndüm ve oda Kronos a çok şaşırmış şekilde bakıyordu. ''Onu ne zamandır bu bedende görmemiştim !'' 

-Senin bu tür bir beden girebilme şansın varmı?

-Hayır , bu onun cehennemde kutsandığı mız zaman aldığımız beden. Ben o yoldan vazgeçtiğimde , o bedenden de vazgeçmiştim. Ama...

-Ama..?

- Mızrak ona ulaşabilirse , kazanabiliriz.!!  - Savaşın arasında Ares ve Babamı gördüğümde küllerinden doğan bir anka kuşu gibi oluyordum. Tenime bir sıcaklık yayılıyordu ve bu sıcaklığı kendime bir ödülmüş gibi görüp bende saldırıyordum. Kronos a  ulaşıp ona bir , ışık topu yolladım. Pek etki etmese bile , bana savurduğu elinin bana çarptığı anda , beni baya bir uzağa fırlattı.  Üzerimde bir sızı hissettim fakat , bu beni körükleyen bir şeydi. 

''TARİH SADECE KÖTÜLERİ HATIRLAR , ERİCA!'' 

-Evet doğru her yer senin ölümünden bahsedecek! - Büyük bir kükreme ile üzerime savurduğu dev elinden son anda kaçarak büyük bir başarı yakaladığımı düşünerek tekrar yükselip onun dikkatini dağıtmak istedim fakat beni yakalamayı başarıp , yere çarptı. Neyse ki son anda kendimi koruyacak bir , bariyer yapmayı başarıp kurtuldum. Ondan biraz uzaklaşarak , ellerimle birkaç yıldırım yaratıp üzerine fırlattığım an , gücünden azda olsa bir şeyler eksilmişti. Gökyüzüne baktığımda bir kasırga aşağıya doğru inip Kronos a büyük bir darbe vurdu ve parlayan gözlerinin azalan rengini gördüğümde annemin sesi beynimde yankılandı. 

''DEVAM ET KIZIM! BİRAZ DAHA OYALA!'' - Kasırga ona saldırır iken , bir anda bir şey sırtıma atlayıp beni aşağıya çekmeye başladı. Hızlı bir şekilde çırpınarak onu aşağıya fırlattım ve aha bir darbe daha Kronosa vurdum. Kronos suratıma sinirle bağırınca azda olsa ürkmüştüm. ''YAPAMAZSIN! HAYIR!''

-Oww yaptım bile - Bir anda gözüme toprağın muhteşem derecede , kırılgan yüzü çarptı. Ellerimle yerdeki topraktan büyük bir parça havalandırarak onu son hızla Kronos a fırlattım ve Kronos bir kere daha kükredi. Kasırganın arasından çıkan bazı silüet tarzı bedenler Kronos un üzerine yayıldığında , ben 'Fırsat bu fırsat' dercesine gülümsedim ve ışıkların içinden kudretli ve zahmetli bir şekilde hazırladığımız Tanrı Mızrağını ellerime getirdim ve havalanarak ona yaklaşıp tamda göğsüne saplamayı başardım. Silüetler , birden kaybolduğunda kasırga da onunla beraber gitti. Kronos normal insan boyunda bir iblis bedenine geri döndüğünde , diğer iblislerin külleri toz olup havada kaybolmuştu. 

Bu şu anlama geliyor... kazandık... neredeyse! Kronos un suratı aynı bir kafatası na benziyordu vücudu parçalanmış arasında köz gibi yanan alevler gözüküyordu. Ben hala havada idim , Karla nın ona doğru ilerlediği ni gördüm. Hemen onun önüne indim ve Kronos a döndüm.

''Ne demiştin? Tarih sadece kötüleri yazar... işte Tarih tamda bu anı yazacak.!''

-Beni... bu deli saçması sözler için mi öldürmedin! 

-Hayır... sadece keyfini çıkarıyorum. İşte şimdi bitiş anı! 

-Dur!!- Bana arkadan seslenen kişi Karla idi. Ona döndüm ve ne diyeceğini merakla bekledim. ''Onu birisi öldürecek ise bunu ben yapmalıyım!'' ona hak tanıyıp , iki adım yana çekildim. 

''Karla... babam senin için hep hayal kırılığı olduğunu söylerdi... şimdi görüyorum ki pek te haksız değilmiş! ''

- Sonsuza kadar , hoşçakal Kronos! - Dedikten sonra başını iki eli arasında sıkıştırıp ağzından Kronos un içini ateşe vererek , tüm güçlerini ele geçirdi. Ve alevler içinde Kronos yere yığıldığında , külleri aynı diğer iblisler gibi havada dağıldı...

--- 

     Bu zaferi kimin için kazanmıştım?.. Sevdiklerim için mi ? Ailem için mi? Diğer insanlar veya tanrılar için mi? Bunun henüz kesin bir cevabı yok. Çok uzun yoldan geldim... her şeyi gördüm...sevinç, üzüntü, heyecan , kayıplar , teker teker hepsini aştım. Kendime kanıtlamam gereken , şey olan bir yarı tanrıça olduğumu kendime kanıtladım. Kalbimi sadece doğru yerde ortaya çıkaracağım merhamete kapalı hale getirdim. Yürüyüşümden , gülüşüme , ağlayışım dan , duruşuma kadar her bir tanemi TANRIÇANIN KIZI denecek şekilde büyüttüm... Ben Erica... 

Döktüğüm her gözyaşı , bir mutluluğun bitmesi demekti... köle gibi yaşadığım hayatımı bir ışık değiştirdi... ormanda duyduğum bir haber beni benden uzaklaştırdı...

                                                                   -|SON|-