De busreis van RoDa

Inleiding

'Ja maar Jezus!!!!' ik smijt de deur van m'n kamer dicht en plof op m'n bureaustoel. Ik kijk naar buiten en zie een half roze half blauwe lucht. Het is 16.00 uur en ik ben net uit school. Het was weer is zover, m'n moeder wilde m'n liefde voor theater niet accepteren. We waren gister naar de grote 3 geweest en had daar weer m'n grote idool David van den Tempel gezien. Ik vertelde m'n moeder net dat ik eigenlijk nog wel een keer wilde gaan met vriendinnen. 'Nee' was duidelijk het antwoord van m'n moeder. 'Ja maar mam, wat nou als ik..' probeerde ik zo beleefd mogelijk te vertellen maar het antwoord rolde al uit haar mond 'Nee' herhaalde ze. 'Laat me is uitpraten!' zei ik op een duidelijke toon tegen haar 'Wat nou als ik met het openbaar vervoer ga, ik ben oud genoeg..' M'n moeder lachte 'Noouu...' Op dat moment werd ik boos, 'IK BEN 16 MAM!'. 'Ja dat weet ik Ro, maar je hoeft niet 2 keer naar elke musical te gaan!'. Ik zuchtte en probeerde rustig te worden en zei op een normale toon 'Maar hier speelt David in...' de tranen sprongen in m'n ogen. 'Rosanna, nee is nee... je hebt geen vervoer', op dat moment sprintte ik naar boven.

Ik gooi m'n laptop open en zet 'Soldaat van Oranje' liedjes aan en ben lekker mee aan het blèren. Ondertussen plaats ik een foto op m'n David fan account. Ik moet lachen als ik de keuzes zie, het zijn er zo veel, zo grappig, maar ik wil hem ook niet belachelijk maken, daarom kies ik er maar eentje van Kamp Holland. Ik leg m'n telefoon neer en pak hem vervolgens weer. Ik bedacht me om live te gaan op Instagram.

Het is inmiddels half 6 en ik besluit naar beneden te gaan om te eten. Binnen 10 minuten was ik weer terug boven en plof op m'n bed. Ik denk aan gister '24 uur geleden was ik nu in het theater' en zo ging het nog wel even een tijdje door. Bij de Grote 3 zat ik op rij 10, stoel 27, vanaf het podium gezien rechts naast de techniek, en dan bedoel ik ook echt NAAST. Ik had prachtig zicht en kreeg kippenvel bij David's tekst 'En dat ze haar grootste fan zou teleurstellen'. Het was een heel gezellige avond met m'n hele familie, iedereen had het naar hun zin. Ik schiet in tranen doordat ik aan het moment dacht dat ik hem aan zag komen lopen en ik een knuffel kreeg.. ik pak m'n 'het "ik ben fan van jou" boekje' en open de eerste bladzijde 'Lieve fan van mij. Ik ben erg blij dat je fan bent. Ik voel me vereerd dat ik onderwerp ben in je verhalen. Tot heel heel vaak alsjeblieft. Dikke kus David'. En toen was het zover m'n tranen stroomde over m'n gezicht.

Dan besef ik me dat ik David mis...