De busreis van RoDa

Hoofdstuk 1

Ik word wakker, het is "the day after" en ik moet weer vroeg m'n bed uit. Ik dender aangekleed en al de trap af en maak m'n ontbijt. Terwijl ik dat doe vallen m'n ogen op het programma boekje van de grote 3 en jawel daar in het klein staat z'n naam... Ik zucht en ga verder met m'n ontbijt. Ik reed met m'n vader mee naar school, hoofdonderwerp was, je zal het wel raden, de grote 3. 'David was goed hé?' zeg ik enthousiast tegen hem 'Jazeker, hij kan heel goed zingen!'. Ik word blij van dat antwoord. 'Hij was ook lief hé?' vraag ik door, 'het was een hele aardige en spontane gozer'. Mijn lach word breder, mijn  vader ziet het, 'Toen David in jou boekje schreef hé' gaat hij verder, 'ja??' antwoord ik vragend naar een vervolg. M'n vader schiet in de lach 'je keek ook niet een beetje verliefd naar hem hé!' ik moet lachen en sla hem. 

Ik loop op school de trap op, ik heb het eerste uur vrij maar had geen zin om thuis te blijven zitten. Ik loop naar m'n vaste plekje, op de 2e verdieping achter de computers. Een vriend genaamd Wouter komt daar aan lopen, ik zeg hem gedag en hij loopt naar mij toe. Op dat zelfde moment kijk ik op Facebook omdat ik een melding heb. Ik schreeuw het nog net niet uit 'OMG WOUTER!!!!' 'ja??' hij kijkt me raar aan, 'DAVID HEEFT M'N VRIENDSCHAPSVERZOEK GEACCEPTEERD OP FACEBOOK!'. Wouter slaat z'n hand tegen gezicht, een zogenaamde facepalm en hij zegt 'Dat is z'n grootste fout ooit'. Iedereen die ik zag vandaag kreeg DE mededeling. In de pauze sprintte ik naar m'n David fan mate, Yvette. 'YVETTE YVETTE YVETTE! DAVID HEEFT M'N VRIENDSCHAPSVERZOEK GEACCEPTEERD OP FACEBOOK'. Yvette schiet in de lach 'dat meen je niet!!!'.

21 december was ik samen met Yvette en Phebe naar Soldaat geweest. Het was voor Yvette en mij onze tweede keer en voor Phebe haar eerste. Het is de avond ervoor en ik heb David gesproken via Instagram. 'Hey David, morgen kom ik weer naar Soldaat van Oranje en het lijkt me geweldig om je dan wel te zien! Is dat mogelijk?'. 'Oké, dit moet lukken' denk ik bij mezelf en ik druk op verstuur. De ochtend van 21 december kijk ik op m'n telefoon en ik ziet dat hij geantwoord heeft, en jahoor! Die avond zal ik eindelijk David voor het eerst ontmoeten! Ik bedacht mezelf dat het misschien handig was om voor de show af te spreken omdat er na de show altijd heel weinig tijd is. Dat lukte helaas niet, MAAR de reden maakte me heel blij! Hij zei dat hij op dat moment in de kaalkop zat! Wat dus zou betekenen dat hij Anton speelde! Ik was zo blij, dat was niet te omschrijven. Op school was ik die dag dus ontzettend druk want ik zou eindelijk David ontmoeten!!! Die avond zaten we in de auto en het was nogal gezellig 'Maar wat nou' zei ik 'dat Sven ook nog Fred zou spelen?!'. Iedereen schiet in de lach en m'n vader zegt dat ik daar beter niet op kon gaan rekenen. Maar als m'n pa dat voortaan zegt, geloof ik dat nooit meer! We liepen de hangaar in en jawel, op het speelschemabord stond het, 'Anton - David van den Tempel' en 'Fred - Sven de Wijn'. 'OH MIJN GOD' zei ik tegen Yvette en Phebe en ik schiet in tranen. Mijn twee idolen hebben die dag hoofdrollen in mijn favoriete musical! Nou, toen kon mijn dag niet meer stuk. Ik had via instagram een toi toi toi filmpje gestuurd naar David waarin ik hem verteld hoe blij ik was met hun rollen. 

Na de show stonden Yvette, Phebe en ik te wachten in de foyer. En daar kwam die aanlopen, met een heel brede lach op zijn gezicht. Ik sla m'n handen voor m'n mond. 'Hoi!' zegt David. M'n hart slaat een slag over lijkt wel, zijn stem is zo lief en zacht, zo anders als die van Anton in de musical. En zo volgde er een heel gesprek waarin Soldaat, de grote 3, mijn lege stift, 'Sergeant Bout en Korporaal Cornelissen' en Kamp Holland besproken werden. Hij zette zijn handtekening op de twee programma boeken die ik mee had en ik gaf hem zijn cadeautje. Daarna gingen we op de foto en toen kwam het moment dat ik postbode ging spelen. Ik was twee avonden daarvoor op het idee gekomen om kerstkaartjes te gaan schrijven voor David en Sven. Ik heb toen aan m'n soldaat vriendinnen (;)) gevraagd of zij ook nog wat wilde sturen en ik heb dat toen op de kaartjes geschreven. Toen de kaartjes waren uitgedeeld was het tijd voor het afscheid. 'Het was leuk om jullie gezien te hebben, en jou zie ik nog bij de grote 3 hé?' zegt hij tegen mij. 'Jazeker, ik kijk er nu al naar uit!' antwoord ik. Ik kreeg een knuffel van hem en voelde me heel gelukkig op dat moment. David liep terug naar achteren en Yvette's eerste reactie was te verwachten 'Wat een schatje!!!'. Ik krijg een glimlach op m'n gezicht 'Dat weet ik toch'.

Zo nu hebben jullie ook kennis kunnen maken met Yvette. Ik en Yvette kijken even op zijn facebook, ik krijg gelijk de reactie 'Stalker' naar m'n hoofd gegooit waar op ik reageer 'dan ken je de mensen in m'n 'Môguhh' groep niet'. Toen bedacht ik me iets, Facebook vrienden zijn ook vrienden. Ik ben bevriend met David.

David is een vriend van me, ik word blij van die gedachte.