De busreis van RoDa

Hoofdstuk 2

Ik pak mijn telefoon en zie dat ik een melding heb van "draw my thing, David heeft u een tekening gestuurd". Ik krijg een lach op m'n gezicht en stoot Yvette aan. 'Nice!!!' zegt Yvette. Ik klik de melding aan en er verschijnt langzaam aan een tekening. Het lijkt op een dier, 'Schaap!' klinkt in mijn rechter oor, 'Dat kan toch niet, doos!' zeg ik en ik wijs met Yvette's hand de letters aan. 'Ohja', yvette schiet in de lach. 'Maar een ding snap ik niet...' zeg ik tegen Yvette, ze kijkt me vragend aan, 'Het onderwerp is eten en dit is toch echt een dier met een klompvoet...' ga ik verder en Yvette schiet weer in de lach. Na minuten staren klinkt er een schreeuw in m'n oor 'KANEEL!'. 'Verdomme Yvette m'n oren!', ik kijk naar de tekening en naar de letters en verdomd, het klopt. Ik schiet in de lach 'HAHAHAHAHAHA, verdomme David'.  Zo kwamen we zeker een kwartier niet meer bij van het lachen. 

Ik kom thuis, het is vrijdag dus ik moet vanavond weer naar m'n Jiu Jitsu training, MOET. Ik kijk er een beetje tegen op. Mijn hart heeft een hele tijd bij sport gelegen, totdat ik merkte dat ik musical leuker vond. Toen ik een jaar of 6/7 was, zat ik op een musical school. Elke zaterdag kregen we drie lessen; zang, dans en toneel. Dit heb ik zeker 3 of 4 jaar gedaan. Ik ben gestopt toen ik gepest werd omdat ik de jongste was van het gezelschap. Toen heb ik geprobeerd alles te vergeten omdat het me aan niet fijne tijden deed denken. Ik ging meer sporten, ik zat al sinds mijn 3e op tennis. Toen ik daar steeds meer aandacht aan ging besteden vergat ik mijn liefde voor musical en theater. Toen ik een jaar of 8 was, was ik 2e geworden van het district wat ik vol trots ook vertelde op m'n musical school. Maar oké, ik moest dus vanavond trainen en ik keek er tegen op. De vorige lessen heb ik kunnen missen omdat ik geblesseerd was en weer andere omdat ik "huiswerk" had. Ik houd nog wel van sport, sterker nog ik ben der gek op, maar het irriteert mij zwaar dat mijn ouders mijn liefde voor theater niet willen accepteren. Ik zucht en ga op m'n bed liggen en kijk op David's Facebook. Op dat moment voelde ik me heel misschien wel een stalkerTJE. Ik vond een foto van hem ik gok hem daar 9/10 jaar, hij staat op een tennisbaan met een racket in zijn handen. Ik moet lachen, hij is echt niks veranderd! Nou dat moet ik anders formuleren, je kan hem nog herkennen in de foto! 

De training is net afgelopen en we ruimen de mat op. Een jongen, ik gok hem 19/20 jaar oud, komt op mijn af en hij begint een gesprek 'Met wie sta jij nou allemaal op de foto op Facebook?' ik lach, 'Die van afgelopen woensdag, dat was David, David van den Tempel'. 'Ken ik niet' antwoord hij, 'Nee dat kan kloppen, hij is niet zo bekend, hij heeft in Soldaat van Oranje gespeeld en hij speelt nu in de grote 3. Hij is zeg maar mijn idool'. Zo kletsen we nog even verder over Soldaat van Oranje en over concerten. Tijd om naar huis te gaan.

Ik pak m'n telefoon en ik app met vriedinnen van me in onze zogenaamde "Môguhh" groep. We zijn van plan een keertje met z'n alle naar de grote 3 te gaan. 'Tilburg!' zegt Lisa. Ik zucht, dat is veel te ver weg voor het openbaar vervoer... 'Ik denk dat, dat niet gaat lukken voor mij qua vervoer...' zeg ik in de whats app groep. 'Ahjoh, komt wel goed' zegt Esmée. 'Joeee maar Tilburg is nog steeds ver weg' zegt Judith. Ik moet lachen. Ik ben blij dat ik in deze groep terecht ben gekomen, mensen die mij niet als gek verklaren omdat ik über fan ben van mensen. 'ROSANNA' krijg ik opeens binnen van Lisa, 'IK WEET DE OPLOSSING VOOR JE VERVOER!'. 'Nou vertel me je meesterlijke plannetje maar' antwoord ik. 'Wat nou hé...' gaat ze verder 'als je aan David vraagt of je met de cast bus mee mag rijden!!!'. 'HAHAHAHAHAHAHA' schrijf ik terug 'in m'n dromen!'. 'Dit keer ben ik serieus, David kent je al best goed en volgens mij hebben jullie wel een goede band samen. Ik zou het gewoon vragen!' krijg ik terug. 'Ik weet het niet..' antwoord ik. Ik droom weg en denk hoe dat zou gaan, dat ze langs m'n huis rijden, David voor m'n deur staat en ik open doe. Dat ik met ze mee rijd naar Tilburg, dan leren we elkaar echt goed kennen en kan ik hem de vragen stellen die ik altijd al had willen weten. Ik kan dan met hem over tennis praten en over zijn tijd bij de marechaussee, daar wil ik zoveel over weten. 'Doet het nou maar gewoon!' krijg ik van Esmée binnen. 'Niet geschoten is altijd mis' zegt Ashanti. 'Nou ik kan vast wel vervoer fixen, hoe weet ik nog niet, maar het lukt vast!' stuurt Judith. 'Dit is echt een idioot plan' zeg ik. 'Wij zijn ook idioot :P' stuurt Lisa terug. Maar 'inderdaad' denk ik 'niet geschoten is altijd mis'. Ik twijfel toch en ik stuur Yvette een appje en vertel haar het verhaal. 'Tja, je kan het altijd proberen, ik denk dat het jou wel lukt, jou lukt altijd alles ;)'. 'Oké, ik doe het! Maar het is jullie schuld als mijn vriendschap met hem naar de knoppen gaat! ;)' stuur ik in de "Môguhh" groep. 'Haha deal, maar geloof me slechter kan het niet worden, if you know what I mean' zegt Lisa. 

Ik leg m'n telefoon weg, ik heb echt rare vrienden.