De busreis van RoDa

Hoofdstuk 7

Ik sta op de gang bij mentor les, het is nog maar het eerste uur en ik ben er al uitgestuurd. Mijn mentor werd nogal boos toen ik niet meer naar haar luisterde en te druk steen-papier-schaar aan het spelen was met Zeb en Yvette. Ik was te hyper en toen was ze er klaar mee, ik mocht op de gang gaan staan. Yvette moest lachen, ze weet dat ik vanavond David weer zie en ze snapt dus waarom ik zo ontzettend druk ben. Ik liep naar buiten toe en bleef voor het raam communiceren met Yvette. M'n mentor keek opeens richting de deur en ik dook snel opzij. De deur vliegt open, nog net niet tegen m'n gezicht aan, m'n mentor komt naar buiten 'Rosanna nu ben ik er klaar mee! Ga je maar melden!' Ik hoor Yvette en Zeb lachen in de klas, ik steek m'n tong uit naar ze en loop naar de teamleider. Wat moet ik nou als reden bij hem invullen, 'Te druk omdat ik vanavond m'n idool weer zie'? Dit is bizar...

Ik ben best een brave leerling op school. Oké wacht, dit moet ik anders zeggen. Ik ben NU best een brave leerling op school. Ik zit in een nieuwe klas en heb dus amper nog les met m'n vriendinnen. Ik ben een stuk serieuzer geworden. Oké oké... Ik ben een stuk serieuzer in de lessen die ik heb met m'n stamklas. Als ik les heb met Yvette en Phebe is het altijd, hoe ga ik dat normaal zeggen... Altijd wel een feesie. Maar zodra ik bijvoorbeeld Frans heb ben ik een stil meisje met heel veel energie in zich die ze niet in die klas kan uiten. In de brugklas was ik vrijwel altijd druk. Phebe en ik waren zo'n beetje een hel voor onze geschiedenis stagiaire. In de tweede was ik nog steeds druk, tot de 2e helft van het jaar. Toen werd ik een stil meisje dat niet zoveel inbreng meer had omdat ik vrijwel altijd moe was. Zo ook in de eerste helft van de derde. Aan het eind van de derde werd ik mezelf weer. Tja, toen kwam de vierde. Net zoals ik al zei ben ik, als ik geen les heb met m'n stamklas, nog steeds heel druk. Helemaal op dagen dat ik was leuks ga doen.

De bel gaat. Ik loop het lokaal in van m'n mentor en loop naar Yvette toe, ze moet lachen als ze me ziet. 'Ik ben blij dat ik deze les gemist heb zeg, man man man' 'Ja dat mag je inderdaad zijn' antwoord ze 'het was nogal saai..' Ik wil de klas uitlopen maar word terug geroepen door m'n mentor. 'Rosanna, ik wil even met je praten over je gedrag' Ik slik, maar ik ga ermee akkoord. Zo volgt er een gesprek over waarom ik zo druk was. Ik heb me daar een potje staan liegen! Zij hoeft echt niet te weten wat er vandaag allemaal gaat gebeuren. 

Ik zie Yvette weer in de pauze, 'Jij was echt heel druk!' zegt ze tegen me. Ik krijg een klap tegen m'n hoofd, het is Zeb, 'Kan jij niet eens een keertje rustig doen!' Hij lacht. Ik sla hem terug 'Nee, ik zie David vanavond! Ik kan niet rustig doen! Misschien volgende week!' Ondertussen geef ik m'n brood aan hem. Zeb heeft altijd honger en ik eigenlijk nooit. Het is dus eigenlijk standaard geworden dat hij m'n lunch op eet zodat ik geen problemen heb met m'n ouders. De bel gaat, ik loop naar m'n lokaal toe en droom nog even verder.

Ik heb het laatste uur Frans, wat best wel een probleem is. Ik ben heel druk en heb veel te veel energie in me voor deze les. Ik ga op m'n plek zitten, beweeg de hele tijd met m'n been en ik staat zo'n beetje de hele les al naar buiten. Vanavond staat David voor m'n deur met de cast bus van de Grote 3... Ik zit gewoon met hem in een busje en we kunnen zeker twee uur met elkaar kletsen. 'Wat denk jij, Rosanna?' Ik schrik uit m'n gedachte 'Huh wat?' De klas moet lachen. 'Rosanna ik wil jou na de les even spreken' Ik zucht 'Mevrouw ik heb geen tijd ik moet snel naar huis..' M'n docent kijkt me aan 'Nou oké.. vooruit...'

M'n ma is niet thuis! Dat is goed nieuws! Er ligt een briefje op tafel 'Ik ben even met Thomas naar een feestje toe, je eten staat in de koelkast, we zijn rond 19:00 uur thuis. Papa heeft een uitje vanavond' Dit is zelfs heel goed nieuws!!! Ik kan nu gewoon niet tegengehouden worden door m'n moeder, ze weet namelijk nog steeds niet dat ik vanavond weer naar de Grote 3 ga en al helemaal niet dat David me komt ophalen...

M'n telefoon trilt, het is Esmée in de "Môguhh" groep, 'Hebben we er al zin in?! Rosanna word jij nou opgehaald door David?!' Ik moet lachen 'Jupp' stuur ik terug. 'Echt geweldig! Ik gun het je zo erg!' 'Dankjewel!' Ook de andere hebben er duidelijk zin in! Boven in mijn scherm verschijnt een what's app melding 'Bericht van David van den Tempel' Ik open hem snel, 'Ik ben rond 16:00 uur bij je!' Ik kijk op de klok, NOG 20 MINUTEN! 'Jaa, is goed!' Ik moet als een gek me gaan omkleden en douchen. Binnen 5 minuten was ik gedoucht en moest ik me alleen nog aankleden, opmaken en m'n tas inpakken. STRESS! Ik neem een vest voor de zekerheid mee voor het geval dat ik het koud krijg in de auto. Ik ben heel moe, ik hoop dat ik niet in slaap ga vallen... Dat zou zo ongemakkelijk zijn.. Ik zie het al helemaal voor me.. Ik hoop dat ik backstage nog een beetje kan helpen totdat Lisa, Esmée, Ashanti en Judith komen, ik denk het eigenlijk wel. Ellen Pieters herkent me vast ook nog wel! Ik had haar toen bloemen gegeven voor haar verjaardag. Ik merk dat ik weer met andere dingen bezig ben en focus op me kleding. Ik maak me op, pak m'n tas en sprint naar beneden. Ik ga op de bank zitten, ik luister muziek en wiebel de hele tijd met m'n been. Nope, ik kan niet stil zitten.

Plotseling gaat de bel, ik spring enthousiast op, ren naar de deur, stop bij de spiegel, doe m'n haar nog even goed en pak de sleutel. Ik adem nog een keer rustig in en uit, dan doe ik de deur open. Daar staat ie dan, een 28 jarige jongeman van gemiddelde lengte, ik lach.