De busreis van RoDa

Hoofdstuk 3

Ik stress hem helemaal, ik heb het bericht waarin ik vraag of ik met de cast bus mee mag rijden naar David gestuurd en nu staat er zo'n oogje met z'n naam bij het bericht! 'Oké, rustig worden Ro..' denk ik bij mezelf en ik besluit om mijn telefoon weg te leggen. M'n telefoon trilt maar niet en der komt geen enkel geluidje van af.. David heeft het vast genegeerd... Ik plof op m'n bed en op dat moment trilt m'n telefoon 2x en ik schrik me de pleures. Ik stuur direct een appje in de "Môguhh" groep, 'OKE JONGENS HELP IK HEB EEN BERICHT VAN DAVID!'. Judith is direct online 'LEES HET DAN!'. Ik ben bang.. bang dat hij het niet wilt, dat het niet mag, bang dat hij me nooit meer wilt spreken. 'MAAR IK DURF NIET!' stuur ik terug, Lisa komt ook online 'ROSANNA OPEN DAT BERICHT NUUUU!'. Ik moet de moed bij elkaar rapen maar ik besluit het te doen. 'Hoi, wat een leuk dat je nog een keer langs wilt komen en wat een leuk idee! Ik zou nooit mijn grootste fan willen teleurstellen! ;)) Dus jullie willen naar Tilburg komen?'. Ik stik, ik ben in shock, ik tril, ik.... 'OH MIJN GOD!' schreeuw ik hard op en ik begin te huilen. 'Wat is er?' hoor ik mijn broertje zeggen. 'IK MAG MET DE CAST BUS VAN DE GROTE 3 MEE RIJDEN!' schreeuw ik naar hem. Ik hoor zijn deur open vliegen en hij gooit mijn deur open. 'WAT!' zegt hij, hij ziet me huilen en hij geeft me een knuffel. Soms houd ik wel van hem.

HIj was heel lief. 'Maar heb je dan kaartjes Rosanna?' vraagt hij. 'Shit' zeg ik, ik bedacht me dat ik nog geen kaarten had. Ik pak m'n telefoon weer en stuur een appje in de "Môguhh" groep. 'MENSEN' schrijf ik 'HELP, IK MAG MEE RIJDEN MAAR WE HEBBEN NOG GEEN KAARTEN!'. Lisa is als de bliksem online 'WAT?! NEE ECHT?! SERIEUS?!'. Ik zie boven in m'n scherm staan Lisa de Wijn - Gerlo - van Loo - Voorhuis is aan het typen, dus ik wacht op het bericht 'Ik ben geweldig'. Ik moet lachen, typisch Lisa denk ik bij mezelf. Maar dan bedenk ik me dat we die kaarten nog steeds niet hebben. 'Oké! We moeten die kaarten nu ook wel echt gaan fixen!'. Dan krijg ik een bericht van Esmée binnen 'Wat heb je tegen hem gezegd?', ik moet lachen 'Dat hij zijn grootste fan zou teleurstellen' schrijf ik terug 'Maar nu ga ik m'n ma overhalen!' stuur ik vervolgens nog.

Ik storm naar beneden en probeer m'n moeder duidelijk te maken dat ik die kaarten moet hebben. 'Rosanna, wat heb ik nou gezegd? We gaan niet nog een keer naar de grote 3'. Ik kan zo gek worden van haar hé, oké, soms. 'Mam, volgens mij heb jij mijn mededeling niet begrepen... moet ik het beter articuleren? IK, MAG, MET, DAVID, MEERIJDEN, PUNT!' ik probeer op het eind Soldaat nog even te quoten. 'Rosanna, we hebben geen geld boom in de tuin staan!' krijg ik terug, 'Maar ik heb wel verjaardagsgeld!'. Ik loop naar boven toe en app direct de "Môguhh" groep, 'Van m'n ma mag ik niet maar van mezelf wel :P Dus als iemand anders de kaarten besteld betaal ik op die dag wel!'. 'Is goed, zal ik de kaarten bestellen?' schrijf Lisa terug, 'Is goed' antwoord ik 'Kan iedereen eigenlijk wel dan?' bedacht ik me. 'Ik haal m'n ouders wel even over, want dit moet ik mee maken!!' stuurt Esmée en ook Ashanti en Judith melden dat ze kunnen. 22 maart gaat echt een top dag worden.

Ik hoor dat de deur dicht slaat. Het is inmiddels zondag en ben nu alleen thuis. Zoals gewoonlijk storm ik direct naar beneden en zet ik muziek aan, de muziek die ik wil leren en kunnen zingen. Ik pak een glas water en douw er een rietje in om mijn stem op te warmen.

Mijn droom is toch echt om in musicals te staan en mensen een geweldige avond te geven. Ik durf mijn ouders niet om musical les te vragen, omdat ik weet dat het toch wel een dikke vette 'nee' word. 'En eerst wilde je altijd sporten' zegt m'n ma dan altijd als ik over een musical opleiding vind, 'daar vind je amper werk in' krijg ik altijd terug van m'n pa. En toch wil ik het. Deze gedachte maakt me altijd ziek, dat mijn ouders niet willen accepteren hoe ik ben, dat ze niet willen luisteren naar wat ik wil. Nee, ik moet altijd sporten.

Ik besluit om 'Blind vertrouwen' aan te zetten van Soldaat, hier kan ik even mijn emoties in gooien. Ik heb lang zitten blokken om dit lied te zingen omdat ik of tranen in mijn ogen kreeg of ik bepaalde noten niet kon halen. Nu lijkt het me eindelijk een beetje te lukken. Voor bevestiging stuur ik Yvette altijd een berichtje, zo ook nu. 'Ik ben bezig met blind vertrouwen, kan je misschien even keuren?' vraag ik aan haar, 'tuurlijk' stuurt ze terug. Ik neem het stukje op en stuur het door, ik ben zenuwachtig, zenuwachtig dat het niet goed was. 'Nice!' krijg ik terug. Ik word weer blij en vraag op ze nog tips heeft wat beter kan 'Ja, sommige noten waren iets te hoog en andere iets te laag, maar voor de rest was het goed!'. Ook stuur ik Wouter een stukje 'Je moet oefenen met vol uit zingen, je houd je een beetje in, maar het is niet vals ofzo!'. Ik houd ervan om feedback te krijgen.

Het is zondag middag, ik heb met Yvette afgesproken en heb haar nog niet het nieuws vertelt dus ik loop huppelend naar haar toe 'Yyyyyyyyvette!!!!' zeg ik enthousiast, 'oké Rosanna jij bent veel te druk, what happend?' zegt ze lachend. Ik kijk haar met een hele grote glimlach aan en knik. Ze heeft het direct door 'NEEE! NIET!' zegt ze, 'JAWEL!!!!' en ik omhels haar. 'Ik ben zo blij voor je!' ze slaat haar handen voor haar mond 'weet je hoe bijzonder dit is!' zegt ze. Op dat moment bedenk ik me dat het inderdaad heel bijzonder is, ik schiet in tranen. 'Ahwww' zegt ze en geeft me een knuffel. Yvette is een echte vriendin.