De busreis van RoDa

Hoofdstuk 22

Er klinkt muziek in de auto, om precies te zijn Soldaat muziek. We zijn onderweg naar m'n school. Het is vrijdag 14 april, goede vrijdag. De school is vandaag vrij maar speciaal voor degene met theater/musical interesse is de school open. David en ik gaan vandaag een masterclass geven op school, naja... Vooral David dan. Zedenpreek gaat aan, ik zet hem op pauze. 'Weet je hoe erg ik moest huilen toen jij dit 21 december zong?' David moet lachen, 'Oh jij was dat?' Ik sla hem zacht tegen z'n arm. 'Ik werd echt gek toen ik zag dat jij Anton speelde en dat Sven, Fred speelde...' David knikt, 'Ja, dat dacht ik al.. Het leuke was dat ik het al wist, maar toen dacht van, zou ik het tegen haar zeggen? Nee...' Ik moet lachen. 'Dat was maar goed ook, anders had ik niet normaal in de auto kunnen zitten naar Soldaat hoor. Ik bedoel ik was al druk omdat jij Anton speelde...' 'Jij bent vaak druk hé?' zegt hij lachend. 'Nah, laten we even kijken.. Een dag duurt 24 uur, waarvan ik acht uur slaap. 16 uur om druk te zijn dus. Thuis ben ik redelijk rustig. Ik zit meestal 6 uur op school, waar ik vaak een stuiterbal ben. Als ik skype ben ik ook druk, dus dat is weer 2 uur. Nah.. Valt dus wel mee, 8 uur per dag...' David schud lachend zijn hoofd, 'Dat is wel een derde van een dag...' 'Hmm, dat is waar..'

'Hey! Hier is de Meerse!' zegt David terwijl we inderdaad langs de Meerse rijden. Ik moet lachen, 'Jupp! Als je hier recht door rijd en dan naar links en dan naar rechts en dan weer rechtdoor en dan naar links gaat kom je bij m'n school uit!' David kijkt me aan, 'En nu langzaam alsjeblieft...' Ik kijk hem teleurgesteld aan, 'Oké... Rechtdoor... En bij het stoplicht links.'

We rijden de parkeerplaats van de school op, er staan nog best veel auto's omdat er rapport vergaderingen zijn. We stappen uit en lopen richting de ingang. 'Kaj Munk College..' leest David van de letters die boven de deur hangen. 'Dat klopt..' Ik loop naar de deur toe en houd hem open voor David. 'Welkom in de hel' zeg ik als David naar binnen loopt. 'Is het zo erg?' zegt hij dan lachend. 'Meh..' zeg ik en loop, trots met m'n Grote 3 crew shirt, de aula in. Ik zie Yvette en Phebe staan met een groepje vrienden van me. 'Ro!' Phebe rent op me af en geeft me een knuffel. Ook Yvette komt aanlopen en geeft me een knuffel. 'Wat doen jullie hier?' vraag ik dan lachend aan ze, 'Jullie zijn vrij!' 'Tja, interesse in theater en musical hé..' Phebe stoot me aan. David schraapt zijn keel, ik draai me om, 'Ohja, kijk David is ook mee!' M'n vrienden schieten in de lach. 'Wanneer kom je weer naar school?' vraagt Phebe. 'Na de vakantie... 21 april ga ik weer naar huis toe...' zeg ik op een bedroefde manier. 'Dat is nog een hele week joh!' zeg Yvette op een positieve manier. 

We zijn in het muziek lokaal om dingen klaar te zetten. We hebben de tafels al opzij geschoven en de stoelen staan in rijtjes van 2 achter elkaar. 'Wist je dat we hier de eerste repetitie hadden voor het Lentefeest?' zeg ik dan. 'Nee natuurlijk niet.. Hoe zou ik dat nou moeten weten!' zegt David lachend. 'Ja weet ik veel... Ik weet echt niet meer wat ik je allemaal verteld heb...' Ik zet de laatste stoel in de rij, 'Zo! Wil je wat drinken?' vraag ik dan aan David. 'Ja, lekker!' Ik loop richting de deur, 'Kom dan gaan we naar de docenten kamer.. Woeee....' zeg ik dan met een spook geluidje er achter aan. David loopt achter me aan de gang door. We zijn in de aula, waar ik bijna tegen m'n Duits docent aan loop. 'Rosanna! Leef je nog?' zeg hij verrast. Ik moet lachen, 'Als goed is wel..' Ik stop met lopen. 'Waar was je afgelopen weken?' 'Bij David, ik ging stage lopen..' David steekt zijn hand uit. 'Hoi, David van den Tempel.' M'n Duits docent steekt z'n hand uit, 'Ik herken jou ergens van.. Rosanna, zat hij niet in je presentatie over Soldaat van Oranje?' Ik word een beetje rood, 'Ja dat klopt..' David kijkt me aan, 'Dat had je me nog niet verteld!' M'n docent moet lachen, 'Ze deed het goed hoor, ze had een 7!' David knikt, 'Dan is het goed...' 'Wanneer kom je weer naar school?' vraagt m'n docent dan. 'Na de vakantie pas, 21 april is m'n laatste dag bij David!' zeg ik dan enthousiast. 'Hey, niet te enthousiast hé...' zegt David en stoot me aan. 'Nou nog veel plezier dan maar... Doegg!' M'n Duits docent loopt weg. 'Doei!' roep ik hem nog achterna. 

We komen aan in de docenten kamer. Ik zie heel veel bekende docenten en ze komen allemaal op me af. Ik bied David eerst wat te drinken aan en ga dan in gesprek met heel veel mensen te gelijk. Soort "Rosanna vergadering". 

'Goed, als groep 1 eerst begint, dan groep 2 komt en dan groep 3, klinkt het heel mooi!' Zegt David. We zijn al bezig met de les. Al m'n  goede vrienden zijn er en nog een aantal die ik ken van het Lentefeest. Het is een leuke groep. We hebben eerst wat met improviseren gedaan, we moesten een persoon na doen. 3x raden wie ik probeerde na te doen.. Juist! David. En hij raden het zelf niet eens. Dat ligt of aan mij, of toch echt aan hem...

We zitten in de auto terug naar Amsterdam. 'Het was leuk hé?' zeg ik tegen David. Hij knikt, 'Leuke school heb je! Ook aardige leraren!' Ik verslik me bijna in het flesje water dat ik aan het drinken ben, 'Niet allemaal hoor...' 'Ja oké, dat snap ik... Maar diegene die ik gesproken heb waren heel aardig. Ze wisten helemaal niet dat je zo erg van musical hield..' 'Ja, dat kan kloppen... Ben bij de meeste lessen best stil en ik durf niet altijd te zeggen dat ik ervan houd..' 'Waarom durf je dat dan niet?' Ik zucht, 'Omdat ze dan altijd gelijk van die hoge verwachtingen hebben, dat je heel goed kan zingen..' 'Ja, op die manier... Maar nu kan je er heel open in zijn! Je bent hard aan het oefenen! En de hele school weet het zeg maar al...' Ik kijk hem raar aan, 'Wat dan?' 'Ik zag dat je op de website stond van je school!' Ik kijk geschrokken, 'Wat?!' 'Zo erg is het niet... Toch?' Ik zucht, 'Nee dat is waar...'

We zijn in Arnhem aangekomen waar we vanavond de Grote 3 spelen. 'Moet je is omhoog kijken..' zeg ik tegen David. We staan op het podium van het theater. David kijkt omhoog. 'Het lijken wel sterretjes..' zeg ik dan. 'Nou dat is wel mooi gedaan! Staan we vanavond gewoon te spelen onder een sterrenhemel..' zegt David wanneer hij het plafond bewondert.