De busreis van RoDa

Hoofdstuk 12

We lopen het gebouw uit richting het park. Het is een park met een meer, je kan dus helemaal om het meer heen lopen. Het is mooi weer, de zon schijnt lekker en er zijn maar een paar wolken in de lucht. David en Julia lopen met zonnebril op hun neus naast elkaar, ik loop naast David. 'Het word weer zomer!' zegt David, 'Ahh, ik kan niet wachten om weer in een korte broek te lopen...'antwoord Julia, 'Heb jij een beetje zin in de zomer?' vraagt David aan mij. 'Oh, jazeker! De Uitmark is er dan weer en ga ik weer op vakantie!' 'De Uitmarkt! Ohja! Ga je daar elk jaar heen?' 'Nou, ik ben afgelopen keer voor het eerst geweest, dat was zo'n succes dat ik dit jaar weer ga!' 'Ja het is inderdaad een heel leuk evenement!' 'Treed je dit jaar weer op?' 'Weet ik nog niet.. Ik weet nog niet wat ik na de Grote 3 ga doen, dus ligt er een beetje aan.. Maar ik ga sowieso kijken, toch Juul?' Julia kijkt op 'Ja natuurlijk gaan we kijken!' 

Stel je nou toch eens voor hé, dat ik op de Uitmarkt loop en opeens David en Julia tegen zou komen... Ik zou spontaan gek worden, naja oké... dat niet direct, maar ik zou wel me de malle schrikken! 

We lopen verder door het park, we zien een bankje in de zon staan 'Zullen we daar even gaan zitten?' vraagt Julia, 'Dan kan je me even je verhaal vertellen!' We lopen met z'n drietjes naar het bankje toe, ik mag tussen Julia en David inzitten. 'Vertel... ' begint Julia, 'Ik hoorde van David dat je een grote musical droom hebt..' Ik zucht 'Ja dat klopt' 'Wil je er misschien wat meer over vertellen?' 'Zit je klaar voor een lang verhaal?' 'Ik zit er helemaal klaar voor!' 'Goed, komt het... Toen ik een jaar of 6 was, zat ik op een musicalschool, Coach 4 kids, elke zaterdag dans-, zang- en toneellessen. Ik genoot hier heel erg van, ik was nog jong dus leerde heel snel. Ik hield het meest van zingen en dansen, acteren vond ik wat minder omdat de docent daar niet heel aardig was... Na 3 of 4 jaar moest ik daar van af, het werd te duur. Ik ging naar een andere musicalschool, Pier K. Hier zat ik in een groep met gevorderde, ik mocht hierin omdat ik al een hele "basis" had van coach 4 kids. We speelde de musical Oliver. Ik ben halverwege gestopt omdat ik werd gepest..' 'Gepest?' David onderbreekt me, 'Waarom werd je gepest?' 'Omdat ik de jongste van de groep was en omdat ik al veel nummers kon en de andere niet.. Dat vonden ze natuurlijk niet leuk.. Toen ben ik gestopt met musical en probeerde ik die tijd te vergeten, ik vergat dus ook m'n liefde voor musicals..' 'Jeetje...' zegt Julia, 'Hoe kwam die liefde dan opeens terug?' 'Tja, ik verveelde me een keertje, toen was ik Het Huis Anubis gaan kijken,' 'Aha...' hoor ik David zeggen 'vandaar...' Ik moet lachen 'vandaar ja..' bevestig ik. 'Maar goed, ga verder...' zegt David, 'Ja, ik werd toen fan van Sven, Sven de Wijn... Ik hoorde dat hij in Soldaat speelde. Ik wilde natuurlijk direct naar Soldaat toe.. Ik begon met het luisteren van de nummer, daar werd ik direct verliefd op. Toen ging ik naar de Uitmarkt om daar Sven bij Soldaat te bewonderen. Toen vielen m'n ogen ook direct op iemand anders...' Ik kijk naar David, hij moet lachen 'ga nou verder!' 'Toen besefte ik me weer dat ik van musicals hield. Vanaf toen wilde ik dus eigenlijk weer op musical les... Maar dat mag helaas niet..' 'Van wie niet?' vraagt Julia, 'Van m'n ouders... Ze willen dat ik goed blijf sporten en op niveau blijf, maar dat wil ik niet meer...' Ik voel tranen in m'n ogen komen, 'Ik wil gewoon in een musical staan en acteren!' Ik moet huilen. David en Julia slaan tegelijkertijd hun armen om me heen. 'Rosanna... Wij gaan zorgen dat jij op die musical les komt en dat je de opleiding later kan doen die je wilt doen...' zegt David lief. Ik lach lief naar hem en geen hem een knuffel, daarna geef ik ook Julia een knuffel.

'Goed..' begint David, 'Wat wil je voor lunch?' We zijn op een terrasje gaan zitten in de buurt van het park. Lunch... Ik lunch eigenlijk bijna nooit, maar hoe ga ik dat vertellen... 'Uhmm.. Ik hoef niet perse... Ik heb nog niet zo'n trek!' Op deze manier moet ik er wel vanaf komen.. Voor een keertje dan.. 'Geen trek? Je hebt vanmorgen een bakje yoghurt op... En dan heb je geen trek?' zegt Julia. 'Ik heb gewoon niet zoveel eten nodig!' zeg ik lachend. David kijkt me aan, 'naja.. goed dan.. Juul wil jij nog wat eten?' 'Tuurlijk!' David en Julia bestellen beide een broodje en ik neem een kopje thee, want thee is altijd lekker. 

'Rosanna?' Ik kijk op, we zijn net terug uit het park en zit aan de keukentafel met m'n telefoon, 'Je moeder staat voor de deur met een sporttas vol kleding, kan je eindelijk je eigen pyjama aan..' zegt David en hij geeft me een knipoog. Ik sta op, lach naar hem en loop dat verder naar de deur toe. 'Hoi mam!' M'n moeder geeft me de tas aan, we kletsen nog even verder en dan nemen we afscheid, 'Tot over een maandje mam..' Ik geef haar een knuffel. 'Beloof je dat je heel goed bent als je terug komt?' David komt de gang inlopen, 'Ja, dat beloofd ze!' Ik laat m'n moeder los, 'Doei mam..' 'Doei Ro..' Dan draait ze zich om en doe ik de deur dicht. 

We zijn in een soort van repetitie lokaal gekomen, de linker muur is een grote spiegelwand en recht voor de deur is er een raam. 'Mooi..' begint David 'Laat maar wat horen...' Ik schrik 'Ja maar... Ik kan het niet, ik ben hier slecht in..' David loopt op me af en pakt me vast bij m'n schouders, 'Rosanna, jij kan dit.. Ik heb je zien staan bij het Lentefeest.. En je bent toch niet bang voor mij?' Ik zucht 'Oké, maar ik weet geen nummer..' 'Oh maar ik wel! Begin maar met "Feut of een vent", die ken jij wel uit je hoofd!' 'Ja maar...' 'Nee niks te maren, hup!' David loopt terug naar zijn plek. Ik adem een keer diep in en een keer diep uit, dan ga ik rechtop staan en zing ik de eerste noten van het nummer. Ik ken inderdaad heel de tekst uit m'n hoofd dus dat gaat in ieder geval goed.

'Bewijs wat je bent, een feut of een vent!' Dat waren de laatste woorden van het nummer. David staat op en klapt. 'Heel goed gedaan! Ik kan zien dat je goed geoefend hebt op je ademhaling! Ik zie zeker een paar verbeterpuntjes, maar het ging niet vals!' Ik lach. Ik ben echt blij dat David me hier zo erg mee wilt helpen. Dit is namelijk echt iets wat ik wil en wat ik kan. 

Dit is het gene waarvoor ik wat ik heb wil verlaten waarvoor ik wil gaan!