De busreis van RoDa

Hoofdstuk 9

'Rosanna, het is bijna kwart voor acht, moet je niet is gaan kijken of de andere er al zijn?' Ik lig lui op de bank in zijn kleedkamer en ben op snapchat aan het kijken. 'DAAF!' Ik spring van de bank af, 'De bijen filter is terug!!' David schiet in de lach, 'Niet?!' Hij pakt zijn telefoon en opent Snapchat, 'Kom maar hier dan!' David en ik maken samen een bijen selfie, 'Met m'n grootste bijen fan' schrijft hij eronder en hij zet het in z'n verhaal. Ook ik pak m'n telefoon en maak een selfie met hem 'Met m'n lievelings bij'. Ik ga weer op de bank zitten. David is al helemaal omgekleed en heeft zijn bruine colbert aan met een licht geel shirt eronder, het staat hem goed. 'Maar Rosanna, misschien moet je even gaan kijken of de andere meiden er al zijn? Ik moet ook nog even m'n stem opwarmen..' 'Oh maar daar wil ik wel bij zijn hoor!' David schud zijn hoofd, strekt zijn armen naar me uit en trekt me van de bank af. 'Hup, ga die meiden zoeken!' 'Wacht even!' Ik voel m'n telefoon trillen in m'n zak. Snapchat berichten van Lisa, Esmée, Judith, Ashanti en Yvette. Ik open ze, ze gaan allemaal zo'n beetje over hetzelfde, m'n selfie met David. Ik krijg een berichtje in de "Môguhh" groep, het is Esmée 'Rosanna kom is heel snel naar voren toe!!' Ik moet lachen, David loopt naar me toe en kijkt op m'n telefoon mee, 'Nou, ze roepen je al! Gaan!' David tilt me op en gooit me over zijn schouder heen, ik schiet in de lach. Hij loopt, met mij over zijn schouder heen, door de gangetjes back stage. Ellen Pieters staat samen met Hanneke op de gang te praten. Het werd even stil toen wij langs kwamen. Ik zwaai naar ze en we slaan een hoek om. 'David! Zo is het wel genoeg!' Hij moet lachen, 'Nee, ik zet je pas neer tot we bij de deur zijn!'  Hij zet me neer bij de deur van de foyer, 'Tot zo hé!' zegt hij en hij loopt weer weg.

Ik loop in de foyer rond en zoek de andere meiden op. En ja hoor, daar naast de trap zitten ze met z'n alle om een tafel heen. Ik loop naar ze toe 'Heeyy' Judith ziet me als eerste, ze springt de stoel uit 'Ro!' De rest draait zich om, ook zij staan op. 'Oké, verslag, nu!!' zegt Lisa. Ik ga bij ze rond de tafel zitten. Ik vertel ze over de busreis, dat ik in slaap was gevallen op zijn schoot en dat hij me heel lief wakker maakte. 'Je was in slaap gevallen?!' Lisa schiet in de lach. 'Ja, ga nou verder!' zegt Ashanti. Ik vertel over het gesprek dat David en ik hebben gehad over musical les en over de Soldaat geheimen. 'En nu de bijen selfie!' zegt Esmée lachend. 'Ja dat was echt nog geen kwartier geleden, ik lag op de bank in z'n kleedkamer en toen zag ik het op Snapchat!' 'En wat zei hij toen?' vraag Judith door, 'Hij zij dat ik moest komen en toen maakte we een selfie' 'Ahw cute' zegt Esmée. 

Dit was de eerste keer dat ik m'n "Môguhh" groepje ontmoette. Via What's App zijn er al veel gesprekken gevoerd, maar ik had nog niemand in het echt gezien. En toch voelde het heel vertrouwd op dit moment, alsof ik ze al jaren kon. 

'Het ergste moet nog komen hoor..' Ik heb een heel grote lach op m'n gezicht 'Vertel!' Judith zit op het puntje van haar stoel. 'Nou ik wilde dus eigenlijk niet weg bij David en toen...' ik schiet in de lach 'En toen tilde hij me op en hing ik zeg maar over zijn schouders heen..' Iedereen schiet in de lach. 'Als die arme jongen nog maar kan zingen vanavond' zegt Judith lachend. Zo kletste we nog een kwartier verder. 

De deuren van de zaal gaan open. Lisa heeft de kaarten besteld, ik heb dus geen idee waar we zitten. 'Welke rij?' vraag ik, 'Loop maar gewoon achter ons aan, je ziet het vanzelf..' We lopen door naar voren, ik denk in mezelf na welke rij we zouden zitten, het zal toch niet... 'Hier! Dit is onze rij!' zegt Lisa enthousiast. We zitten op rij 1! Rij 1! 'Echt?!' 'Ja en we zitten ook nog is in het midden!' Ik stuur David snel een berichtje, 'We zitten op rij 1 in het midden!' Waarschijnlijk reageert hij niet meer voor de pauze dus ik leg m'n telefoon weg.

Het gordijn glijd open, ik zit naast Judith en Lisa, ik stoot ze allebei aan. Ik zie David staan, achter de bank, we hebben oog contact en ik krijg een knipoog. Judith zag het en geeft me nog net geen klap. De show gaat verder, na nog geen 5 minuten komt HET zinnetje. 'En dat ze haar grootste fan zou teleurstellen' Ik zie dat zijn hoofd tijdens deze zin langzaam naar mij toe draait, ik moet lachen.

We zijn een half uur verder in de show en David heeft zijn eerste eigen nummer. Ik denk terug aan wat hij zei net voor de show, dat hij aan mij zou denken bij dit nummer. Ik krijg al tranen in m'n ogen bij de eerste noten van het lied en het lied moet nog zeker 2 minuten duren! Je kan vast wel begrijpen dat er geen tranen meer over aan het eind van de eerste akte.

Het is pauze, we lopen met ze vijfe de zaal uit en gaan weer op onze plek zitten. 'Rijd je terug ook met David mee?' vraagt Esmée, 'Jupp, als goed is wel!' 'Komt hij dan ook naar voren?' gaat Lisa verder. 'Ik stuur hem wel een appje' Ik zie dat hij online is en dat hij aan het typen is 'Ik heb je zien zitten hoor!' Ik moet lachen 'Wat wat wat?' Esmée komt naast me staan. 'Hij heeft ons zien zitten' zeg ik. Ik stuur David een berichtje terug 'Haha, heb je me ook zien huilen dan? Wat zong je weer mooi!' 'Haha, dankje! Ja ik zag het, ik wilde bijna naar je toe komen' Ik lach weer, Esmée las het ook 'Ahww' 'Kom je na de voorstelling me in de foyer ophalen? Er wachten hier nog een paar fan girls op je ;))' stuur ik. 'Haha, ja is goed!' 'Top! Tot zo!' Ik stop m'n telefoon in m'n zak en lach geheimzinnig naar ze 'Hij komt na de voorstelling naar voren!' Iedereen is blij. Nog geen minuut later moeten we de zaal weer in. Op naar de 2e akte!

Het is net iets over half 11. De show is afgelopen en we wachten met ze alle in de foyer. Elke keer als er een deur open gaat staan we met z'n alle op, vervolgens is het David niet en ploffen we weer op de stoelen neer. De foyer is inmiddels bijna leeg. Plots gaat de deur van de zaal open, daar is hij dan. 'Hey meiden!' We staan nog net niet allemaal tegelijk op.

Een half uur later zitten we weer met ze alle rond het tafeltje. Er staan lege glazen op tafel. Het is inmiddels bijna kwart over 11. 'Rosanna, zullen wij maar gaan?' David staat op. 'Lijkt me een goed plan' ik moet gapen. 'Ahw kunnen we niet nog heel even blijven kletsen?' vraagt Lisa, 'Haha, nee sorry. Ik heb morgen nog een voorstelling in Schiedam dus moet wel een beetje zijn uitgerust!' We nemen afscheid van elkaar. David en ik lopen samen naar achteren. 

Wat een dag.