De busreis van RoDa

Hoofdstuk 19

'Wat een doolhof!' zeg ik. We lopen achter het podium rond bij Soldaat. 'Nou, hier had ik dus een snelle kleding wissel als ik Bram speelde...' zegt David dan. Hij laat precies zien waar alles  dan klaar lag. We lopen verder en komen langs een soort bord met allemaal streepjes. 'Die ken ik wel!' zeg ik lachend. 'Dat kan best kloppen!' zegt Roel, 'Hier strepen we de voorstellingen af, we hebben net de 2100 gehad, zien jullie?' We knikken. 'Kom we laten de rest nog even zien!' David wijst naar weer een nieuw gangenstelsel.

'Wauw...' Iedereen staat met een open mond. We staan op het strand van Soldaat. Het water golft een beetje. 'Ja, dat was ook mijn eerste reactie toen ik hier voor het eerst stond..' zegt Roel lachend. Ik vind het zo bijzonder wat voor decor Soldaat heeft... Een strand! Wie verwacht er nou een strand in een theater?! David kijkt de verte in, de zaal in. De muren staan open, nu zie ik pas eigenlijk hoeveel stoelen er staan.. Ik loop naar David toe, 'Je mist het hé?' David moet lachen, 'Een beetje...' Roel komt aanlopen, 'Volgens mij hebben we alles laten zien, Daaf, ga jij alvast met ze de foyer in? Tis al zeven uur..' David slaat in zijn handen, 'Goed meiden, jullie horen het! Kom, we gaan appeltaart eten in de foyer!' We lopen met ze alle achter hem aan.

'Wat ontzettend bijzonder..' zegt Esmée, 'Lisa en ik hadden al en keer een backstage tour gehad, maar dat stelde niet zoveel voor...' David moet lachen, 'Nou dan heb je het in ieder geval nu goed gezien..' We zitten aan een tafeltje naast de bar in de buurt van de wc. Ik kijk recht voor uit en zie de plek waar ik David voor het eerst had ontmoet. 'Hé!' David knipt in z'n vingers voor m'n ogen, 'Waar kijk je naar?' Ik schud m'n  hoofd 'Niks joh!' Ik moet lachen. 'Het is kwart voor acht, zullen we maar naar binnen gaan?' 'Goed plan!' zegt Lisa en staat gelijk op. Ik ben benieuwd waar we zitten... David heeft immers de kaarten geregeld. We lopen naar de ingang van de zaal, door de gang heen, dan lopen we het trappetje op en zie ik weer de gigantische zaal. Dit keer vanaf de andere kant. 'Waar zitten we?' vraag ik. 'Loop maar door.. We zijn er nog niet..' zegt David geheimzinnig. We blijven maar naar beneden lopen, opeens stop David met lopen bij rij 7, 'Hier is het, stoel 5 tot en met 6!' Dit zijn volgens mij echt een van de beste plekken... Ik ga op stoel 1 zitten, David en Judith komen nemen naast mij plaats. Dit gaat zo ontzettend gaaf worden, dat kan niet anders...

'P A U Z E' verschijnt er op het scherm. Ik zucht een keertje, ik heb rode ogen omdat Bram is neergeschoten, ik niet tegen 'als wij niets doen' kan en omdat ik besefte naast wie ik zit. We staan op en lopen de zaal uit. We komen aan in de foyer, 'Ik moet even naar het toilet..' zeg ik. 'Ik ga mee!' klinkt er opeens van alle kanten. Judith, Ashanti, Esmée en Lisa lopen achter me aan, David blijft alleen staan en zet een zielig gezichtje op. We moeten allemaal lachen en duiken dan het dames toilet in. 'Oh mijn god jongens...' zeg ik, 'Ik kan het niet geloven..' zegt Lisa. 'Toch vind ik het heel bijzonder dat hij het doet.' zegt Ashanti vervolgens. 'Is toch juist leuk lief van hem! zeg ik enthousiast, 'Maareh, ik moet oprecht even naar de wc, tata!' Ik duik een wc hokje in. 

We komen met z'n alle van de wc's vandaan lopen. David kijkt op z'n horloge, 'Dat duurde lang!' 'We hadden wat te bespreken, waar jij niet bij mocht zijn!' zeg ik op een plagerig toontje. 'Gaan we weer de zaal in?' vraagt Judith. 'Ja, let's go!' ik huppel richting de zaal ingang. 'Rosanna je bent druk!' roept David me na. 'Goh zou je denken?' zegt Judith lachend. 

Ik voel de tranen in m'n ogen springen, echt al voor de 5e keer ofzo... De reprise versie van 'Als wij niets doen' klinkt door de zaal heen. Erik stapt op z'n motor en rijd het theater uit. De deuren gaan dicht en ik hoor de muziek van het eind applaus. Het blijf zo ontzettend gaaf om te zien.. Iedereen staat op om te klappen voor deze prachtige voorstelling. Ik zie Kevin en Roel, ik zwaai naar ze en hun zwaaien terug. Dit kan niet beter worden..

Wauw... Ik plof neer in de cast bus van Soldaat. 'Moe?' vraagt Esmée. 'Wat denk je zelf? Ik heb vanmiddag nog getraind hé en moest vanmorgen vroeg m'n nest uit...' Esmée moet lachen. 'Ik moet me vaak wel inhouden hoor, om niet te fangirlen bij hem thuis...' De andere moeten lachen. Langzamerhand komen de acteurs de bus in. David is aan het kletsen met Stefan en gaat voor in de bus zitten. Als iedereen binnen is gaan de deuren dicht. David staat op en loopt naar de microfoon van de chauffeur. 'Zijn Esmée, Lisa, Judith, Ashanti en Rosanna ook aanwezig?' zegt hij dan lachend. We steken net met onze hoofden boven de rij stoelen uit. Ik steek m'n duim omhoog. 'Mooizo!' Dan legt hij weer de microfoon neer en gaat zitten. 

'Kom, zullen we bij Steefie en David zitten?' stel ik voor. 'Klinkt als een goed plan!' zegt Judith en loopt met me mee naar voren. 'Boe!' zeg ik en plof samen met Judith achter Stefan en David neer. 'Aha.. Dus jullie zijn de meiden die meer waren met David?' zegt Stefan. 'Ja, en die andere daar achterin!' vult Judith aan. 'Wat leuk zeg!' We knikken. 

De bus komt aan op het museum plein. Tijd om afscheid te namen van iedereen en van de "Môguhh" groep. 'Ik vond het heel gaaf om jullie eindelijk echt gezien te hebben! Groepsknuffel?' vraag ik lief. 'Tuurlijk!' zegt Judith. We slaan onze arme om elkaar heen. Misschien zijn dit wel m'n beste vrienden... 'Afscheid is maar een idee, hé!' David komt aanlopen. Ik lach naar hem, 'Ik vind het heel lief van je dat je dit voor ons geregeld hebt!' David lacht, 'Graag gedaan, meiden!' Na nog even gekletst te hebben splitste iedereen, Ashanti ging met de tram naar huis en Lisa, Esmée en Judith stappen allemaal een andere auto in. 'Ga je mee?' zegt David. Ik kijk de verte in tot dat ik geen auto meer zie. 'Rosanna?' vraagt David 'Ga je nou mee?' Ik draai me om. 'Morgen zie ik ze weer hé?' David moet lachen, 'Ja, maar voordat het morgen is moet je eerst slapen, dus kom je mee?' Ik moet lachen.

Ik ben benieuwd of morgen vandaag gaat overtreffen...