Why me?

Deel 5

Ik doe mijn dagelijkse routine en ren de trappen af vreemd genoeg is er niemand thuis. Ik pak een pan doe daar een eitje in. Ik voorverwarm de oven voor de croissants paar seconden daarna hoor ik mijn bel afgaan. Ik ga naar de deur en zie Farah staan. Ik doe de deur open en spring haar om de hals. 'Heb je je huiswerk voor frans af?', vraagt Farah. 'OH NEE IK BEN HET VERGETEN, kan je even voor mijn eieren en croissants zorgen terwijl ik snel frans maak?', vraag ik. 'Tuurlijk maar je bent me dan wel een croissantje verschuldigd.', lacht ze. ' Jij hebt echt een verslaving van eten wist je dat?', zeg ik. 'Wie weet dat nou niet.', grijnst ze. Ik schrijf snel de oefeningen over, het is niet mooi geschreven maar ja wat maakt dat uit. We eten snel eieren en croissantjes net op tijd kwam de bus. We komen aan en er is nog niemand van ons groepje. We praten nog wat in de wc's totdat ik een sms-je krijg het is van onze groepchat op whatsapp. Iedereen is dus ziek gelukkig is Farah nog levendig en gezond zoals altijd.

~

Na school stappen ik en Farah door het park. We kijken naar de bomen waarvan de blaadjes oranje, bruine tinten hebben. We kijken terug voor ons en zien in de verte Rayan aanstalten maken om naar ons te komen. Farah kijkt me serieus aan , ik kijk haar vragend aan en ze begint te giechelen als een gek. Ze doet alsof haar moeder haar heeft gezegd om naar huis te gaan om mij alleen te laten. Ze geeft mij nog een laatste blik; zo een je-kan-dit-alleen-afhandelen-blik en verdwijnt om de hoek. Ik ga op het eerste bankje zitten dat ik zie en Rayan komt naast me zitten. We begroeten elkaar en hij zegt: 'Ik wil je al een hele tijd iets zeggen , sinds het moment dat ik je voor het eerst zag veroverde je mijn hart al'. '...Ow uhm ik..ik... voel niet hetzelfde...', stotter ik. Ik zie aan zijn gezichtsuitdrukking dat hij er niet al te blij uitziet.Hij pakt mijn arm geweldadig vast en zegt dat we bij elkaar horen en dat hij mij iets zal aandoen als hij mij ziet met een andere jongen. Ik trek mijn arm weg en zeg: 'Ik ben niet van jou wat denk je wel niet ik hoor niet bij jou en als je me iets probeert aan te doen dan zul je...' Vanbinnen weet ik niets meer te zeggen dus begin ik maar te rennen. Ik hoor hem achter me aan komen en versnel mijn pas. Hij haalt me in en geeft mij een platte hand. Ik trap hem in zijn edele delen en hij kreunt van de pijn. Ik begin weer te rennen maar harder. Ik loop helemaal naar huis zonder te stoppen , zonder omdraaien.

Ik voel me vies die vieze klojo Rayan heeft me aangeraakt. Ik sta voor de spiegel en zie wat hij mij heeft aangedaan stilaan begin ik te huilen. Ik laat het bad vollopen met warm water. en stap erin. Ik walg van mezelf. Ik schrob elk stukje van mijn lichaam en ik voel me nog steeds vies. Na een uur stap ik uit het bad en ben ik ook gestopt met huilen. Ik doe een training aan want ik heb geen zin in een skinny jeans aan te doen. Ik bel Farah op en vraag of ze kan blijven slapen haar moeder is meteen akkoord en in 10 minuten staat ze voor mijn deur. Ze ziet dat ik gehuild heb en kijkt mij bezorgd aan. Ik trek haar mee naar mijn kamer en vertel haar alles terwijl ik het vertel barst ik ook uit in huilen. Farah gaat naarbeneden en zei dat ik even moet wachten. 'Wat spookt die meid toch allemaal uit', denk ik. Ze is terug met een dienblad vol limonade, koekjes en chips. Ze zet mijn laptop op en ik weet wat dit betekent pll- marathon! Ik moet door al die limonade naar de wc. Onderweg hoor ik mijn moeder aan de telefoon. Ze is aan het praten met Amine. Ze zegt dat papa niet thuis komt vandaag. Waarschijnlijk voor zijn werk ofzo dus ik laat het. Wanneer ik terug op de gang ben hoor ik haar snikken. Wie weet is ze ziek of mist ze papa dus laat ik het maar. Ik ga terug naar waar ik het heb gelaten Pll en eten. Ik kruip terug in het warm bed waar Farah op me zat te wachten om verder te kijken na 5 afleveringen zijn we echt moe dus besloten we om te gaan slapen.