Why me?

deel 29 #Comeback 1

Zaterdag:
Ik word wakker en zoek met mijn hand waar Abdul ligt. Maar hij ligt er niet. Ik sta op en ruik een heerlijke geur. Ik stap richting de badkamer neem een douche en doe mijn skincare routine. Ik kijk via de spiegel naar mijn buik en maak een foto. Ik doe mijn kleren aan en doe mijn natural makeup. Ik neem mijn tas en loop de trap af. Ik zie Abdul al het eten klaarzetten en ik begroet hem met een kus. 'Hey schatje van me, je ziet er prachtig zoals altijd.' 'Hey baby, dankje, jij mag er ook wezen.', zeg ik terwijl ik hem van top tot een bekijk. 'Wat heb je gemaakt?', vraag ik nieuwsgierig. 'Vandaag hebben we gekookte eieren met zalm en quinoa. ' 'Ooh klinkt en ruikt heerlijk.' Ik schuif aan tafel en net op dat moment belt er iemand aan de deur. 'Ik neem het wel.' Ik doe de deur open en daar staan Selina en Nora. 'Kom binnen liefjes. We gingen jullie toch ophalen? 'Ja maar we konden niet wachten.' 'Hahaha kom maar we gingen net eten. Ga maar een plaatsje zoeken aan tafel. '

Na het eten:

We zitten in de auto klaar om te vertrekken wanneer Nora snel de muziek verandert waarvan ik moet lachen. We komen aan bij het huis en het is adembenemend. We stappen naar binnen en het ziet er nog mooier uit dan van buiten. Ik voel al meteen dat dit hem is. De meisjes zijn alles aan het ontdekken terwijl Abdul en ik in de hal staan met een gigantische trap. Ik pak zijn hand vast en kijk hem in de ogen. '...Dit is hem...ik voel het....' , zeg ik zachtjes. 'Dan nemen we het , ik voel me thuis overal waar jij bent.' Ik druk een kort kusje op zijn lippen waar hij volop mee ingaat. Hij pakt me op en neemt me mee naar de tuin. We bewonderen de schoonheid van de natuur en lopen terug naar binnen. We stappen terug naar binnen en stappen de trap op. We doen de eerste deur open en het is een gigantische slaapkamer met een prachtig uitzicht op de stad en het verre landschap. We kijken elkaar aan en glimlachen. Een traan verlaat mijn ooghoek. Abdul veegt de traan weg. 'Waarom huil je?' '4 jaar geleden zou ik dit nooit verwacht hebben. Mijn vader heeft mijn familie verlaten, de ouders van mijn beste vriendin waren op dezelfde dag gestorven,ik had een stalker die te ver ging, ik zat op de rand van een diepe put , ik had een eetstoornisen ik lag 3 jaar lang in een kunstmatige coma. Iedereen leefde verder maar ik...ik bleef op dezelfde plek. En dat maakte mij gek.

Totdat ik jou ontmoette,...Ik leefde weer....en kijk nu waar ik me bevind. We gaan ons eerste huis kopen.Ik hou zo veel van jou....'

'Nala...Ik hou onbeschrijfelijk veel van jou.'

Alwetend perspectief:

Na deze woorden veegt hij haar tranen weg , kust haar op haar voorhoofd en neemt haar in zijn armen. Na hun intiem moment gaan ze verder met het huis bekijken.

1 uur later:

...Het huis is nu van jullie , zegt de huisbaas terwijl hij de sleutels overhandigd. Nala springt met alle vreugde in de lucht en Abdul pakt haar op en draait haar een rondje in de lucht. De meisjes springen in de lucht terwijl ze luid op aan het schreeuwen zijn.

We handelen de eerste betaling af en de man vertrekt.

Nala voelt aan haar buik. En houdt zich vast aan Abdul. Abdul begint helemaal te stressen en neemt haar mee naar het ziekenhuis.