Why me?

H1: Moeilijke Maandag

Perspectief Nala

Maandagochtend 6:00

Nala opstaan! roept Yassin in mijn oor. Vermoeid loop ik naar de badkamer, poets mijn tanden en neem een warme douche.Ik doe mijn dag-creme op en doe mijn kleding die ik gisteren had klaargelegd. Vandaag doe ik een blauwe skinny , roos blouse en een witte hoofddoek aan. Ik maak me klaar voor het gebed en maak Amine en Mohamed wakker. Yassin is altijd als eerste wakker en dan mijn ouders en als laatste Amine en Mohamed.

Ik stap snel naar beneden en maak een ontbijt voor mij en de familie. Deze ochtend heb ik zin in pannekoeken. Ik moet wel iets eten voor school te kunnen overleven. Ik eet snel mijn pannekoeken op en snel met Yassin de deur uit.

Aangekomen op school zit iedereen druk te praten maar over wat weet ik niet. 'Hey Nala!', roept Souhaila mij. Ik geef haar een dikke knuffel. Souhaila is één van mijn beste vrienden. Ze is echt een schat! We stappen snel naar onze vriendengroep waar Amina , Dolores , Omnes en Farah op ons wachten.

2de lesuur : wiskunde

Het is zo saai. Ik kijk naar Souhaila en ze zit bijna te slapen boven haar boek. Dus ik kijk naar de klok nog 20 minuten te gaan. Plotseling komt onze klastitularis binnen en haalt één van de moeilijke jongens uit onze klas. Ik hoor hun buiten de klas schreeuwen maar over wat kan ik net niet horen. Onze wiskunde leerkracht gaat naar buiten om te zien wat er gebeurd. Ik kijk naar Farah die naast mij zit en ze heeft dezelfde gezichtsuitdrukking als mij. Niemand snapt wat er gebeurt. Onze leerkracht komt naar binnen en zegt dat we rustig op onze pc ons moeten bezighouden tot de volgende les.

Laatste lesuur: Frans

Laatste lesuur eindelijk! Hopelijk krijgen we niet nog meer taken aan de gezicht van de mevrouw te zien krijgen we nog meer huiswerk. Voor elk vak heb ik ongeveer 2 uur werk dus dat wordt werken vanavond. Gelukkig maak ik mijn huiswerk vandaag samen met Souhaila en Amina.

Bij mij thuis: 15:40
'Salam aleykoum' ,roep ik. Maar niemand antwoordt. 'Waarschijnlijk zijn ze gewoon aan het bidden, kom maar naar binnen' , zeg ik tegen Souhaila en Amina.Ik ren snel de trappen op om te zien of mijn ouders of broers thuis zijn. Maar er is niemand normaal gezien zijn mijn ouders bijna altijd thuis. We zetten onze spullen neer en gaan richting de keuken. ik vraag: 'Wat willen jullie eten?'In koor antwoorden ze:'Spaghetti'. En we schieten in de lach. Souhaila lacht zo hard dat haar limonade uit haar neus komt. We lachen nog harder!

Om 17:00 beginnen we met studeren zonder afleiding natuurlijk. Zo zijn we om 19:00 klaar met al het huiswerk voor deze week. Amina en Souhaila zijn nu terug naar huis. Ik zit rustig op mijn kamer een film te kijken en ik hoor luid geschreeuw. Het zijn mijn ouders maar waar is Yassin? Ik ga op de gang staan om te horen wat ze zeggen maar ik hoor het niet deftig dus ga ik naar beneden. Ik kijk of ik Yassin ergens kan vinden. Ik zie hem nergens. 'Salam Aleykoum ouders', groet ik hen. 'Waar is Yassin?',vraag ik. 'Hij is blijven slapen bij een vriendje, hij komt morgen terug', Stellen zij mij gerust.

Paar uur later ben ik klaar met de film. Ik stap naar de badkamer en poets mijn tanden. Ik was nog even mijn gezicht en doe mijn pyjama aan. Ik check voor de laatste keer mijn gsm en neem nog even mijn boek om te lezen. Na een 10 bladzijdes ongeveer val ik diep in slaap.